Η gallery genesis παρουσιάζει την έκθεση της Τόνιας Ανδριώτη με τίτλο «Παρενέργειες ΙΙ» από την Πέμπτη …
17 Ιανουαρίου 2013.
Επιμέλεια έκθεσης: ΙΡΙΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥ
Παρενέργειες ΙΙ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Σκέπτομαι το σώμα μου ως μια παρενέργεια του μυαλού μου», Carrie Fisher
«Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία, η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σταυροδρόμι. Το ένα μονοπάτι οδηγεί στην απελπισία και την απόλυτη απόγνωση. Το άλλο, στην απόλυτη εξάλειψη. Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε τη σοφία να επιλέξουμε σωστά». Woody Allen, Side Effects
Περισσότερες πληροφορίες
«Στην πρώτη ατομική της έκθεση στην Αθήνα, η εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη εικαστικός Τόνια Ανδριώτη, εστιάζει και πάλι στη θεματική που παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην Πινακοθήκη της Κέρκυρας το καλοκαίρι του 2011: με τον εύγλωττο τίτλο «Παρενέργειες ΙΙ» που δανείζεται από τον Woody Allen, εξερευνά εξαντλητικά τις θρασυματικές σχέσεις υβριδικών ανθρώπων και ζώων μέσω ενός πυκνού φάσματος αποκρουστικών και ταυτόχρονα συναρπαστικών πειραματικών εικόνων.
Aντλώντας μέσω της εξαντλητικής παρατήρησης εικονοποιημένα καλειδοσκοπικά στιγμιότυπα από το αστικό τοπίο όπου η ίδια ζει και εργάζεται και διατυπώνοντας την επιδέξια και αυθεντική αλήθεια ενός φανταστικού και ταυτόχρονα υπαρκτού και παλλόμενου κόσμου που μετεωρίζεται ανάμεσα στη σύγχρονη Αμερική και την ιστορική Ευρώπη, χρησιμοποιώντας σύμβολα που συχνά παραπέμπουν στα ουτοπικά τοπία της ιταλικής αναγέννησης και άλλοτε υποδεικνύουν την εκλεκτική συγγένεια της ζωγράφου με τον νευρώδη κόσμο του Neo Rauch,του John Currin και του Mauricio Cattelan, η Ανδριώτη μνημονεύει, σαρκάζει και επανασχεδιάζει έναν αποσπασματικό και συχνά βίαιο μικρόκοσμο ηρώων και αντι-ηρώων που η ίδια ή οι δοσμένες στιγμιαίες συνθήκες μεταβάλλουν σε αβέβαιους φορείς ανάμικτης έπαρσης και γελοιότητας, σε ανθρώπινα ή ζωόμορφα υβρίδια που άλλοτε απογυμνωμένα και άλλοτε μεταμφιεσμένα επιχειρούν να επιβιώσουν διασχίζοντας τον συμπυκνωμένο χρόνο μιας ζοφερής και ιλιγγιώδους μητροπολιτικής φρεναπάτης.
Δημιουργημένα κατά την τελευταία διετία, τα έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (ελαιογραφίες μεγάλων διαστάσεων και μικρότερα ασπρόμαυρα σχέδια με μελάνι ή μολύβι), ιχνηλατούν με εύγλωττο τρόπο το προσωπικό στίγμα της ζωγράφου, σχηματίζοντας ανεξάντλητα σενάρια φαντασιακής και ταυτόχρονα αληθοφανούς αφήγησης και υπαινισσόμενα σώματα ανθρώπων και ζώων ευμετάβλητα, σώματα αυτοπαθή, ναρκισσιστικά και ταυτόχρονα εξαιρετικα εύθραυστα, σώματα που παρά τη θέλησή τους υποβάλλονται στις έξωθεν συνθήκες και που άλλοτε προβάλλουν τις υποβόσκουσες επιθυμίες τους οδηγούμενα μέσω αυτών σε ελεύθερη πτώση, σε μία «νοκ-αουτ» συνθήκη από όπου η διαφυγή φαντάζει σχεδόν αδύνατη».
Ίρις Κρητικού
Ιανουάριος 2013
