«Όλοι ξέρουν ότι σκότωσα τη Μαρία Ιριµπάρνε Χάντερ. Όµως κανείς δεν ξέρει πώς τη γνώρισα, ποια ήταν ακριβώς η σχέση µεταξύ µας και πώς µου µπήκε η ιδέα να τη σκοτώσω. Θα προσπαθήσω να τα διηγηθώ όλα αµερόληπτα γιατί, αν και υπέφερα πολύ εξαιτίας της, δεν έχω την ανόητη αξίωση να είµαι τέλειος».
Ο Ερνέστο Σάµπατο (1911-2011), µαέστρος της γλώσσας, αλλά και βαθύς γνώστης της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης, θεωρείται ίσως ο µεγαλύτερος σύγχρονος συγγραφέας της Αργεντινής και ένας από τους σηµαντικότερους της Λατινικής Αµερικής. Στο αριστουργηµατικό µυθιστόρηµά του Το τούνελ αφηγείται µια καταστροφική ιστορία έρωτα, πάθους και ζήλιας που καταλήγει στο έγκληµα.
Εντυπωσιακό. – Τόµας Μαν
Θαυµάζω τη δριµύτητα και την έντασή του. – Αλµπέρ Καµύ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το Μπουένος Άιρες έχει δώσει στον κόσµο τρεις µεγάλους συγγραφείς: Μπόρχες, Κορτάσαρ και Σάµπατο, τον µέγα µάντη. – Le Magazine Litteraire
Ο Σάµπατο συλλαµβάνει την ένταση των παθών που κυκλοφορούν στα αχαρτογράφητα µονοπάτια όπου η αγάπη δεν εγκυµονεί γαλήνη αλλά κίνδυνο. – Los Angeles Times
Ένα κλασικό υπαρξιακό αριστούργηµα… Με καθηλωτική, αξιοµνηµόνευτη επιρροή. – New York Times Book Review
Ο συγγραφέας
Ο Ernesto Sabato (Ερνέστο Σάμπατο) γεννήθηκε στην επαρχία Ρόχας του Μπουένος Άιρες το 1911. Μελέτησε φιλοσοφία και πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική στο πανεπιστήµιο της Λα Πλάτα. Στη συνέχεια έζησε για µεγάλο χρονικό διάστηµα στο Παρίσι, φοίτησε στη Σορβόννη και εργάστηκε στο εργαστήριο Κιουρί. Μετά τον ?εύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο έχασε την πίστη του στην επιστήµη, οπότε από το 1945 αφιερώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία.
Το Τούνελ, το πρώτο του εκδοµένο µυθιστόρηµα (είχε προηγηθεί η Βουβή πηγή, έργο που δεν κυκλοφόρησε), το οποίο διαπνέεται από µια βαθιά υπαρξιακή προβληµατική, είχε µεγάλο αντίκτυπο, µεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, ενώ µεταφέρθηκε και στον κινηµατογράφο. Μαζί µε τα δύο άλλα µείζονα λογοτεχνικά του έργα, το Περί ηρώων και τάφων (1961) και Αβαδδών ο Εξολοθρευτής (1974, Βραβείο Καλύτερου Ξένου Μυθιστορήµατος στη Γαλλία) συνιστούν την άτυπη τριλογία που τον καθιέρωσε ως εξέχουσα µορφή της λατινοαµερικάνικης λογοτεχνίας.
Εκτός από µυθιστορήµατα, έγραψε επίσης αρκετά δοκίµια. Συγγραφείς τόσο διαφορετικοί όπως ο Καµύ, ο Γκριν και ο Τόµας Μαν, ο Κουαζίµοντο, ο Πιοβένε και ο Γκοµπρόβιτς έγραψαν µε θαυµασµό για το έργο του, το οποίο τιµήθηκε µε τα βραβεία Θερβάντες, Μενέντες Πελάγιο, Χερουσαλέν και το χρυσό µετάλλιο του Κύκλου των Καλών Τεχνών της Μαδρίτης.
Σηµαντική ήταν εξάλλου η ακτινοβολία του στον πολιτικό και δηµόσιο βίο της Αργεντινής, και το 1984, λόγω του κύρους του, ο Σάµπατο ορίστηκε επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής για την Εξαφάνιση Προσώπων, η οποία διερεύνησε την τύχη των ανθρώπων που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος Βιντέλα.
Πέθανε λίγο πριν συµπληρώσει τα εκατό του χρόνια το 2011.