Για τρίτο καλοκαίρι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε συνεργασία με τη UNITEL, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής και διανομής πολιτιστικού περιεχομένου, μας προσφέρει μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις και συναυλίες με φημισμένες ορχήστρες, κορυφαίους μαέστρους και διάσημους ερμηνευτές στο υπαίθριο μουσικό σινεμά του στον Κήπο.
Το πρόγραμμα των θερινών προβολών αρχίζει φέτος με την «Τουραντότ», το συγκλονιστικό λυρικό δράμα του Giacomo Puccini [Τζάκομο Πουτσίνι], το οποίο παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, με δύο λαμπερά αστέρια του διεθνούς οπερατικού στερεώματος, τη σοπράνο Asmik Grigorian [Ασμίκ Γκριγκοριάν] και τον τενόρο Jonas Kaufmann [Γιόνας Κάουφμαν], να κάνουν το ντεμπούτο τους ως Τουραντότ και ως Πρίγκιπας Κάλαφ αντίστοιχα στο πρωταγωνιστικό ντουέτο της δημοφιλέστατης όπερας του Puccini. Μαζί τους επί σκηνής, οι Jörg Schneider [Γαιργκ Σνάιντερ] (Αλτούμ), Dan Paul Dumitrescu [Νταν Πάουλ Ντουμιτρέσκου] (Τιμούρ), Kristina Mkhitaryan [Κριστίνα Mαχιταρυάν] (Λιού), Attila Mokus [Aττίλα Μόκους] (Ένας Μανδαρίνος), Martin Häßler [Μάρτιν Χαίσλερ] (Πινγκ), Norbert Ernst [Νόρμπερτ Ερνστ] (Πανγκ) και Hiroshi Amako [Χιρόσι Αμάκο] (Πονγκ).
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Claus Guth [Κλάους Γκουτ], ο οποίος προσεγγίζει με τη δική του ματιά το τελευταίο λυρικό έργο του σπουδαίου ιταλού μουσουργού: το αντιμετωπίζει ως ένα δράμα δωματίου πέρα από χωροχρονικούς περιορισμούς, απαλλαγμένο από ψευδοκινεζικά στερεότυπα, ενώ βλέπει στο πρόσωπο της Τουραντότ ένα θύμα με βαθιά τραύματα που μετατρέπεται το ίδιο σε θύτη, και όχι μια μυστηριώδη, αγέρωχη πριγκίπισσα. Στο πόντιουμ, ο διεθνώς καταξιωμένος μαέστρος Marco Armiliato [Μάρκο Αρμιλιάτο]. Τους λυρικούς ερμηνευτές πλαισιώνουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της Κρατικής Όπερας της Βιέννης (μουσική διδασκαλία: Martin Schebesta [Μάρτιν Σεμπέστα]).
Πληροφορίες εκδήλωσης
-Η μαγνητοσκοπημένη παράσταση της «Τουραντότ» προβάλλεται στον Κήπο του Μεγάρου την Πέμπτη 13 Ιουνίου στις 20:30 με αγγλικούς υπότιτλους.
-Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη (με κράτηση στο site του Μεγάρου).
-Οι εκδηλώσεις στον Κήπο πραγματοποιούνται με τη χορηγία της Motor Oil.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έγραψαν για την παράσταση της Κρατικής Όπερας της Βιέννης
Η Asmik Grigorian κατορθώνει να ανταποκριθεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο «έξοχα. […] Το τραγούδι της αποκαλύπτει τη γυναικεία ψυχή» (Die Presse), ενώ η κορυφαία σοπράνο μαγνητίζει το κοινό «με τις απαστράπτουσες ψηλές νότες της […] και τη βαθύτατα συναισθηματική ερμηνεία της» (Süddeutsche Zeitung). Επιπλέον, σε αυτή την παραγωγή, ο Πρίγκιπας Κάλαφ δεν εμφανίζεται τόσο ως ένας παράτολμος κατακτητής, όσο ως ένας σύντροφος με ενσυναίσθηση, πρόθυμος να βοηθήσει μια γυναίκα που παλεύει με τους δαίμονές της. Ο Jonas Kaufmann αποδίδει «με μοναδική ευαισθησία» (Salzburger Nachrichten) την περίφημη άρια «Nessun dorma», ενώ «είναι στο στοιχείο του, όταν τραγουδά ψηλές νότες, με το βελούδινο ηχόχρωμά του να λάμπει σε όλες τις περιοχές της φωνής του» (Der Standard). Η Ρωσίδα Kristina Mkhitaryan, μια «υψίφωνος προικισμένη με μαγευτική ομορφιά», ενσαρκώνει με συγκινητικό τρόπο τη σκλάβα Λιού (Kronen Zeitung). Η μουσική διεύθυνση του μαέστρου Marco Armiliato είναι «απολαυστική, αναδεικνύοντας την ορμή της μουσικής του Puccini» (Falter).
Λίγα λόγια για το κύκνειο άσμα του Giacomo Puccini
Ο έκπτωτος πρίγκιπας των Μογγόλων, Κάλαφ, διαφεύγει στο Πεκίνο, όπου ερωτεύεται την Πριγκίπισα Τουραντότ. Για να μπορέσει να κερδίσει την καρδιά της, όμως, πρέπει να περάσει από μια θανάσιμη δοκιμασία: να λύσει τρία αινίγματα. Εάν αποτύχει θα αποκεφαλιστεί, όπως όλοι οι προηγούμενοι υποψήφιοι μνηστήρες της Τουραντότ.
Ο Giacomo Puccini (1858-1924) δεν ευτύχησε να δει ολοκληρωμένη την όπερά του, καθώς άφησε την τελευταία του πνοή δύο χρόνια πριν την πρεμιέρα της. Το διάσημο λυρικό του έργο κλήθηκε να συμπληρώσει ο ιταλός συνθέτης και φίλος του Franco Alfano [Φράνκο Αλφάνο]. Έτσι, η «Τουραντότ» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Σκάλα του Μιλάνου τον Απρίλιο του 1926, σημειώνοντας τεράστια ‒μετά θάνατον για τον συνθέτη της‒ επιτυχία. Και δικαίως, αφού ο δημιουργός της είχε καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό για την εποχή του: να διαφοροποιηθεί από την ιταλική οπερατική παράδοση του 19ου αιώνα, να ενσωματώσει στην παρτιτούρα του ένα πρωτόγνωρο φάσμα ηχοχρωμάτων της μουσικής της Άπω Ανατολής και να προβάλει στη Δύση τον ηχητικό πλούτο του αυτοκρατορικού κινεζικού πολιτισμού.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Monika Rittershaus
Διαβάστε επίσης:
Κήπος του Μεγάρου – Καλοκαίρι 2024: Το πρόγραμμα για τα πιο μουσικά θερινά ραντεβού στην πόλη!