Η μουσική παράδοση της Αρμενίας είναι τεράστια και ιδιαίτερα αγαπητή στη χώρα μας. Το παραδοσιακό μουσικό της όργανο, το Ντουντούκ είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο. Μια σπουδαία ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής έρχεται στην Αθήνα στις 20 Νοεμβρίου και με δεξιοτέχνες μουσικούς στο ούτι και στο ντουντούκ αλλά και με δεξιοτέχνες τραγουδιστές και χορευτές θα μας ταξιδέψει στα υψίπεδα του όρους Αραράτ, με οδηγό τα αρμένικα τραγούδια.
Η Naregatsi Orchestra of Armenia ιδρύθηκε το 2008 από το Ινστιτούτο Αρμένικης μουσικής με σκοπό την ανάδειξη της πλούσιας μουσικής παράδοσης της χώρας. Εκτός από το Ντουντούκ η ορχήστρα διανθίζεται και από άλλα παραδοσιακά όργανα όπως το ούτι, την Πίσσα, το Καμάντσα, το κανονάκι αλλά και τον ζουρνά κ.α.
Η Ορχήστρα Naregatsi εμπνέεται και δημιουργεί την σχέση με την αρχαία κληρονομιά της Αρμενίας μέσω της μουσικής, γεφυρώνοντας το παρελθόν και το παρόν για να καλλιεργήσει το μέλλον. Καλλιτεχνικός διευθυντής της ορχήστρας είναι ο συνθέτης και μουσικός Αρτέμ Κατσατούρ που έχει τιμηθεί με το βραβείο Καλλιτέχνης της Αρμενίας.
Μαζί της εμφανίζονται δεξιοτέχνες μουσικοί, τραγουδιστές και χορευτές, μερικοί από τους οποίους είναι βραβευμένοι σε διάσημους διαγωνισμούς σε όλο τον κόσμο. Ο Βαρντάν Μπανταλιάν και η Λουζίν Μιρζακανιάν είναι αγαπημένοι τραγουδιστές με σπουδές και ιδιαίτερες συνεργασίες με πολλές ορχήστρες και καλλιτέχνες της πατρίδας τους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το χορευτικό συγκρότημα Λουσέχ είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές ομάδες χορού της Αρμενίας που διατηρούν εδώ και χρόνια την παράδοση της χώρας ζωντανή. Παρουσιάζουν τους χορούς φορώντας παραδοσιακές φορεσιές και κοσμήματα απαράμιλλης ομορφιάς. Όπως πιστεύουν «Το να φοράμε αυτά τα ρούχαδεν είναι απλώς μια παρουσίαση των εθνικών φορεσιών, αλλά ένα συναισθηματικό “προσκύνημα” στη γη των προγόνων μας». Καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας είναι ο χορογράφος Σουρέν Κατσατεριάν. Ζήστε ένα μαγικό ταξίδι στην Αρμενία σε μια μουσική παράσταση με 60 συντελεστές και εντυπωσιακές προβολές που θα σας μείνει αξέχαστη.
Ο διάσημος συγγραφέας Γουίλιαμ Σαρογιάν έχει γράψει για την Αρμενία:
Εμπρός, λοιπόν, καταστρέψτε την Αρμενία! Στείλτε τους στην έρημο. Στερήστε τους το ψωμί και το νερό. Κάψτε τα σπίτια και τις εκκλησίες τους. Τότε θα δείτε αν το χαμόγελό τους ανθίσει ξανά, αν ξανατραγουδήσουν ή αν προσευχηθούν και πάλι. Γιατί αρκεί να συναντηθούν δύο απ’ αυτούς, δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος του κόσμου, για να δημιουργήσουν μια νέα Αρμενία.
Αρμενία, η μουσική αστράμαξα του κόσμου
H παράσταση είναι βασισμένη σε ένα διάσημο λαϊκό παραμύθι της Αρμενίας που μιλάει για έναν ψαρά που μια νύχτα αντί για ψάρια, ψάρεψε πολλά αστέρια. Θεώρησε ατυχία την ψαριά αλλά μόλις πήγε στα χωριά και διαλαλούσε την πραμάτεια του, όλες οι γυναίκες έβγαιναν και αγόραζαν τα αστέρια και στόλιζαν τα ρούχα και το σώμα τους. Αγόραζαν και οι χωρικοί και στόλιζαν τα άλογα και τα υπόλοιπα ζώα τους. Πέρασε και από ένα φτωχικό σπίτι που ζούσε ένας μουσικός που όλοι τον φώναζαν ποιητή. Δεν είχε λεφτά και πρότεινε στον ψαρά να του τραγουδήσει ένα τραγούδι για να του δώσει ένα αστέρι.
Ο ψαράς αρνήθηκε και μπήκε στην άμαξά του για να φύγει. Ο Ποιητής τον ακολούθησε τρέχοντας και τον παρακαλούσε να τον αφήσει τουλάχιστον να αγγίξει έστω για λίγο ένα αστέρι. Έκαναν χιλιόμετρα μα ο ψαράς δεν τον άφηνε. Έφτασε η νύχτα και ο ψαράς κίνησε για το σπίτι του και πάντα ξοπίσω του τον ακολουθούσε ο ποιητής. Τότε σηκώθηκε ένας δυνατός αέρας σε όλη την Αρμενία. Κι ύστερα, από τις καμινάδες κι από τα παράθυρα κι από τις μισάνοιχτες πόρτες, τ’ αστέρια όλα, με τον αέρα, πέταξαν στον ουρανό. Και σαν έφτασαν εκεί, το κάθε αστέρι πήγε και κάθισε στη θέση του.
Η θύελλα πέρασε πάνω από την άμαξα του ψαρά και τα λίγα αστέρια που είχαν απομείνει εκεί, τα πήρε κι αυτά και τα πήγε στον ουρανό. Να! εκεί στο βορρά. Αρχίζουνε από το πολικό αστέρι κι απλώνονται στον ουρανό, έτσι όπως είχαν απλωθεί και πάνω στην άμαξα. Και η καταιγίδα – καταιγίδα με αστραπές και με βροντές – άστραψε και βρόντηξε! Κι ένιωσε ο ψαράς ένα καυτό ρεύμα να τον διαπερνά. Τινάχτηκε. Μαύρισε. Πέτρωσε. Και σαν ήρθαν οι χωρικοί κοντά στην πηγή, εκεί που στέκουν τώρα τα βράχια, βρήκανε τον ψαρά πετρωμένο και δίπλα του την άμαξα – μαύρη, πετρωμένη κι αυτή. Την ονόμασαν Αστράμαξα..
Κι ο ποιητής; Ο ποιητής με τη θύελλα έγινε στρόβιλος, με το στρόβιλο έγινε αέρας, και σαν αέρας χάθηκε.. Τ’ αστέρια του έδωσαν ένα ζευγάρι φτερά. Τον πήραν και τον πήγανε απάνω. Τον πήγανε απάνω, να τους τραγουδά.