Ποιος είναι αυτός που κρύβεται στις ντουλάπες, ανεβαίνει τις υδρορροές , τραυματίζεται, χάνει χρήματα και αντικείμενα και ζει διαρκώς με το άγχος της αποκάλυψης; Ο εραστής. Ενώ αντίθετα, ποιος δέχεται συνεχώς δώρα, έχει την προσοχή όλων πάνω του, απολαμβάνει φροντίδες στην αρρώστια του και ζει διαρκώς σε ένα ευτυχισμένο σύννεφο, χωρίς να υποψιάζεται και να νοιάζεται για τίποτα; Μα φυσικά ο σύζυγος.
Όλη η υπόθεση οικοδομείται πάνω σε μια παράδοξη αντιστροφή. Ο εραστής, που εργάζεται χωρίς κέρδος στο σπίτι, περιποιείται συνεχώς το μακάριο σύζυγο της αγαπημένης του, τον οποίο ζηλεύει παράφορα, ενώ αυτός έχει ό,τι ζητήσει χωρίς κόπο, από τη γυναίκα και την ερωμένη, μέχρι την περιουσία.
Η Ερμάνς και ο Ερνέστος, διατηρούν παράνομο δεσμό και ζουν σε κατάσταση αγωνίας, μιας και η πρώτη είναι παντρεμένη με τον πλούσιο Μαρζαβέλ, ενώ ο δεύτερος είναι ο πιστός βοηθός του. Η ερωτική τους περιπέτεια, τους βάζει συνεχώς σε μπελάδες, αφού δίνουν μάχη τόσο για να μην αποκαλυφθεί η απιστία τους, όσο και να κρατούν τον Μαρζαβέλ απασχολημένο και ικανοποιημένο, ώστε να μην του γεννηθεί η παραμικρή υποψία. Είναι μάλιστα τόσο «τρισευτυχισμένος» με την ζωή του, που αν και αντικρίζει τον νεαρό ανάμεσα στα φουστάνια της γυναίκας του, δεν χάνει την εμπιστοσύνη του και πιστεύει αμέσως όλα τα ψέματα που του αραδιάζουν. Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει θύμα απάτης. Η προηγούμενη γυναίκα του, η οποία μοιάζει εκπληκτικά με την τωρινή, τον απατούσε με τον Ζομπλέν, ο οποίος τυχαίνει να είναι και θείος του Ερνέστου. Ένα γαϊτανάκι παρανομίας και… έρωτα στήνεται γρήγορα, στο οποίο δεν αργούν να μπλεχτούν τόσο οι νέοι Αλσατοί υπηρέτες του Μαρζαβέλ, όσο και η ξαδέρφη του Ερνέστου που θέλει διακαώς να τον παντρευτεί…
Λίγα χρόνια μετά την «Υπόθεση της οδού Λουρσίν», το Θέατρο Πορεία ξαναστρέφεται στα κείμενα του Λαμπίς και τον σχολιασμό του περί απιστίας και διάλυσης των σχέσεων. Στον Λαμπίς, όπως και στον Φεντώ, κυριαρχούν τα ερωτικά τρίγωνα. Όμως ειδικά στον «Πιο ευτυχισμένο από τους τρεις», όπως είναι η ακριβής μετάφραση του τίτλου, οι κώδικες του είδους έχουν εκραγεί.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι γαλλικές αυτές φάρσες συνήθως αντιμετωπίζονται επιφανειακά, εστιάζοντας κυρίως σε χοντροκομμένες κωμικές καταστάσεις ώστε να γελάσει ο θεατής. Ο Γιάννης Χουβαρδάς όμως, δεν είδε τους «Τρειςευτυχισμένους» ως κάτι εύκολο και κυρίως ελαφρό. Διατηρώντας το πνεύμα του είδους, έφτιαξε μια εκρηκτική αλλά και ντελικάτη, αέρινη κωμωδία, που καθοδήγησε με έναν γρήγορο και καταιγιστικό ρυθμό, ώστε να οδηγηθούν οι ήρωες με ακρίβεια στην τρέλα και στο χάος που κρύβεται κάτω από τις ιλουστρασιόν ζωές τους. Μετά την καταιγίδα των αποκαλύψεων δε, τους τοποθετεί νηφάλιους (;) και συμβιβασμένους (;) μέσα σε ένα τοπίο αστικής ζούγκλας, όπου ο καθένας ατενίζει το μέλλον του με αμφιβολία και… πονηριά. Η μετάφραση του Στρατή Πασχάλη ήταν σύγχρονη, στρωτή και καλοδουλεμένη. Η ιστορία ωστόσο, πλαισιώνεται με την έξυπνη και λειτουργική διακόσμηση της Εύας Μανιδάκη, που δημιουργεί ενδιαφέροντα τεχνάσματα εξαπάτησης στον μικρόκοσμο των ηρώων. Τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, είναι εντυπωσιακά, ντελικάτα, κομμένα και ραμμένα πάνω στον κάθε χαρακτήρα. Οι λεπτοί φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, όσο και οι ταιριαστές μουσικές του Δημοσθένη Γρίβα, συμπληρώνουν άρτια την δημιουργία.
Ο δυνατός και ταιριαστός θίασος απεικόνισε όμορφα αυτόν τον φαύλο κύκλο απιστίας. Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας απολαυστικός Μαρζαβέλ, με μέτρο και κέφι στην ερμηνεία του, ενώ σε αρκετά σημεία κάνει τον θεατή να αναρωτιέται εάν εξαπατάται ή εάν εξαπατά τους πάντες γύρω του. Ο Χρήστος Λούλης εντυπωσιάζει ως Ερνέστος, με έναν ιδιαίτερο παλμό και μπρίο. Η Άλκηστις Πουλοπούλου χτίζει συμπαθέστατα την τσαχπίνα σύζυγο Ερμάνς, ενώ ο Άγγελος Παπαδημητρίου, πριμοδοτεί με το μοναδικό του υποκριτικό τόνο την παράσταση. Φαντάζει ένας ιδανικός ερμηνευτής για αυτό το θεατρικό είδος. Εξαιρετικός είναι και ο Λαέρτης Μαλκότσης ως υπηρέτης – δεν είναι λίγες οι στιγμές που με τον τρόπο του καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις. Η Λένα Παπαληγούρα με δύο μικρότερους, αλλά αβανταδόρικους ρόλους, πλαισιώνει ικανοποιητικά το σύνολο. Τέλος, εντελώς διαφορετική εδώ η Ιωάννα Κολλιοπούλου, βάζει τη δική της πινελιά, με κάποιες όμως στιγμές αμηχανίας.
Απιστίες, χιούμορ, εκμετάλλευση, συμφέρον και σιωπηρή αποδοχή της συλλογικής ενοχής. Ακόμα και σε αυτόν τον κωμικό θεατρικό καθρέφτη που χρονολογείται από το 1870, η κοινωνία του 2017 μπορεί να αναγνωρίσει αρκετές πτυχές του εαυτού της.
Οι «Τρειςευτυχισμένοι» σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, παρουσιάζονται στο Θέατρο Πορεία.