Tρία χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στα μέρη μας, οι Tuxedomoon επιστρέφουν στην Αθήνα, στο Gagarin 205 LiveMusicSpace, την Παρασκευή …
23 Σεπτεμβρίου, για να μας προσφέρουν ακόμη λίγη από τη μαγεία τους σε μία μοναδική βραδιά.
Μαζί τους, οι ραγδαία ανερχόμενοι Gravitysays_i, οι οποίοι θα ανοίξουν με τον ιδανικότερο τρόπο μια βραδιά με τόσο ιδιαίτερο μουσικό περιεχόμενο.
Πρωτοπόροι, επιδραστικοί, διαχρονικοί… Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς έχουν γραφτεί για τους περίφημους Tuxedomoon. Θα αρκούσε απλά και μόνο η παράθεση των τίτλων μερικών από τις σπουδαιότερες δουλειές τους – “Desire”, “HalfMute”, “ScreamWithAView”, “HolyWars”, “ShipOfFools” – για να πιστοποιηθεί του λόγου το αληθές. Το σίγουρο είναι πως αυτή η τόσο σπουδαία και ιδιόμορφη μπάντα, κατά τη διάρκεια μίας διαδρομής που κρατάει για πάνω από 33 χρόνια τώρα, απέκτησε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το Ελληνικό κοινό.
TUXEDOMOON / ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ήταν πριν 33 χρόνια, περίπου, όταν οι Tuxedomoon ξεπήδησαν από το εργαστήριο της ηλεκτρονικής σκηνής του San Francisco και ξεκίνησαν να φτιάχνουν αυτό το προκλητικό, ερωτοτροπίζον ιδίωμα το οποίο αναγνωρίζουμε σήμερα ως τη μουσική τους. Ένας ήχος που μεταλλασσόταν με χαρακτηριστική άνεση και ταυτόχρονα διακατεχόταν από ένα αλλόκοσμο μαγικό και μυστικιστικό υπνωτισμό.
Οι αμφιλεγόμενοι post – punk πειραματισμοί τους, οι οποίοι ακροβατούσαν από τη new-wave στην κλασσική και τη jazz, και από τη funk στο tango, δημιουργούσαν ένα αιθέριο μίγμα το οποίο κέρδισε αμέσως την αγάπη του cult κοινού.
Πολύ σύντομα, βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη και αποτέλεσαν ένα από τα βασικότερα ονόματα της No Wave σκηνής της εποχής. Το δεύτερό τους single, “No Tears” (1979), έγινε – και παραμένει μέχρι και σήμερα – μεγάλο underground hit, θεωρούμενο ως ένα από τα κλασσικότερα electro-punk κομμάτια όλων των εποχών.
Παράλληλα, η ικανότητα τους να επανεφευρίσκουν διαρκώς των εαυτό τους, τους οδήγησε γρήγορα στο σαλόνι του μυθικού περιοδικού του Andy Warhol “Interview” και ταυτόχρονα στην αγκαλιά της Ralph, εταιρεία των ειδώλων της avant-garde, Residents, στην οποία και κυκλοφόρησαν δύο καταπληκτικά albums, τα “Half Mute” και “Desire”.
Όμως, το κλίμα της Αμερικής του Reagan δεν τους σήκωνε οπότε αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Ευρώπη, κάπου στις αρχές των 80’s, όπου και παρέμειναν σχεδόν ολόκληρη τη δεκαετία. Ο σκοτεινός μα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ρομαντικός ήχος τους έγινε αμέσως πολύ αγαπητός στους underground κύκλους της Γηραιάς Ηπείρου – της οποίας το κοινό είναι, έτσι κι αλλιώς, πολύ πιο ανοιχτό και δεκτικό σε τέτοιου είδους ακούσματα – και πολύ σύντομα άρχισαν να θεωρούνται ως μία από τις επιδραστικότερες μπάντες της τότε σκηνής.
Albums σαν το “Desire”, το “Pinheads On The Move”, το “Holy Wars” και το “Ship Of Fools”, “Ghost Sonata” και κομμάτια σαν τα “Jinx”, “No Tears”, “Music no 2”, “Everything You Want”, “In A Manner Of Speaking”, “The Waltz”, “Atlantis” αποτελούν ορισμένες από τις κορυφαίες στιγμές της underground σκηνής των late 70’s και των 80’s και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα στη χώρα μας, παρότι δεν…. σάρωσαν ποτέ τα charts των μεγάλων αγορών του εξωτερικού. Χαρακτηριστική είναι, άλλωστε, η ανταπόκριση του κοινού στην πρώτη τους επίσκεψη στην Ελλάδα, το 1988, όταν γέμισαν το Θέατρο Παλλάς δύο φορές μέσα σε ένα βράδυ!
Σήμερα, τα μέλη της μπάντας βρίσκονται διασκορπισμένα στα 4 σημεία του κόσμου με τον Steven Brown να καίγεται κάτω από τον ήλιο του Μεξικού, τον Peter Principle να χάνεται στην πολύβουη Νέα Υόρκη, τον Blaine Reininger να ατενίζει τον όμορφο αττικό ουρανό και τους Bruce Geduldig και Luc Van Lieshout να κινούνται στους χτύπους της καρδιάς της Ενωμένης Ευρώπης, στις Βρυξέλλες.
Ίσως αυτή η παγκοσμιοποιημένη, μετα- μοντέρνα κατάσταση να εξηγεί και τον πολύπλευρο χαρακτήρα των τριών τελευταίων τους albums, “Cabin in the Sky”, “Bardo Hotel” και “Vapour Trails”. Σε αυτά επικρατεί μια κινηματογραφική και, ταυτόχρονα, πειραματική ατμόσφαιρα που συνδυάζει διάχυτες εικόνες από Miles Davis, Γερμανική electronica, Paolo Conte, Radiohead, Debussy, cyber – gypsies, Michael Nyman, Velvet Underground και καμία ντουζίνα ακόμη ετερόκλητους καλλιτέχνες.
Πάνω απ’ όλα, όμως, κυριαρχεί ο ρομαντισμός, η επαναστατικότητα και η φαντασία, στοιχεία που έκαναν τους Tuxedomoon να ξεχωρίζουν, παραδίδοντας μαθήματα πρωτοτυπίας και πολυπλοκότητας σε ένα κόσμο που τα έχει τόσο απόλυτα ανάγκη…
http://www.tuxedomoon.net/ www.myspace.com/tuxedomoon
GRAVITYSAYS_I / ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Οι Gravitysays_i δημιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2003 από τον Μάνο Πατεράκη και τον Νίκο Ρέτσο στον Πειραιά, με σκοπό να ντύσουν με μελωδίες τις προσδοκίες τους, τις ζωές τους, σε μια χώρα που καταπίνει τα παιδιά της, και την διαφορετικότητα, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται.
Η παρθενική τους εμφάνιση στη δισκογραφία, με τίτλο «the roughest sea» (2007), κυκλοφόρησε από τον «Σείριο», την εταιρεία που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Αποτελείται από εννέα κομμάτια εμπνευσμένα από τον εγωισμό, την ματαιοδοξία, και την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Πρόκειται για ένα concept album (άλμπουμ με ενιαίο θέμα) συνεχούς ροής, όπου το ηλεκτρονικό στοιχείο συναντά τα παραδοσιακά όργανα, ενώ οι μινιμαλιστικές φόρμες ακολουθούν τη γενική pop-rock διάθεση. Η νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «TheFigures of Enormous Grayand ThePatternsof Fraud» (RestlessWind, 2011) αλλάζει θεματολογία, επανεξετάζοντας τις κοινωνικές αξίες, τους θεσμούς και την ηθική ως προέκταση της ατομικής αλλά και της συλλογικής συνείδησης. Ο ήχος τους, αυτή τη φορά, ακολουθεί πιο παραδοσιακά / μεσογειακά ακούσματα, ενώ, παράλληλα, τα σκοτεινά, ατμοσφαιρικά στοιχεία γίνονται ακόμα πιο έντονα.
Το όχημα των Gravitysays_i, ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, περνάει από τη studio λειτουργία ενός project group στις συναυλιακές εμφανίσεις, δίνοντας υπόσταση στις συνθέσεις τους με τη βοήθεια και άλλων μουσικών.
Οι Gravitysays_i είναι:
Μάνος Πατεράκης – Κιθάρα, Σαντούρι, Φωνή
Νίκος Ρέτσος – Τύμπανα, Κρουστά
Λευτέρης Βαρθάλης – Ηλεκτρικό Μπάσο
Σπύρος Βρυώνης – Βιολοντσέλο, Κιθάρα, Glockenspiel, Φωνή
και η χορωδία «The Enormous Grey Figures»
www.myspace.com/gravitysaysi