Τα άσματα που μας χάρισε είτε με το “ονοματεπώνυμο” ελαφρύ τραγούδι είτε με το Λαϊκό, παρέα με τα δάκρυα και τα γέλια μας, με την θύμηση των ερώτων μας και την αμαρτωλή σκέψη της αγάπης, προσθέτουν αυτό που λέμε ψυχή, στη μουσική της παρέα.
Ο πατέρας της, ο οποίος είχε παραδοσιακά όνειρα για την ίδια, υπήρξε αντιρρησίας στην απόφαση της να δώσει σώμα και ψυχή στην μουσική. Η ίδια επαναστάτησε στα οικογενειακά θέλω και παρέα με τον μέντορα της Μίμη Πλέσσα, ο οποίος πίστεψε στην ίδια από την πρώτη στιγμή, χάραξε τον δικό της δρόμο.
Γράφεται τότε από τον Μίμη Πλέσσα, αποκλειστικά για να μας “εξιστορηθεί” από την φωνή της Τζένης Βάνου το “Αν σε αρνηθώ αγάπη μου”. Στα Κουτούκια, στα ρεμπέτικα, στα γλέντια και στις μαζώξεις, η φωνή της Τζένη Βάνου ηχεί παντού.
Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου,
να μ’ αρνηθούν οι φίλοι,
χάδι ποτέ μου να μη δώ,
να μη φιλήσω χείλη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λέγεται πως στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1964, στο οποίο η Τζένη Βάνου κέρδισε το πρώτο βραβείο για το τραγούδι της “Τώρα”, είχε ακουστεί ο εξής διάλογος:
–Δημήτρης Χόρν: Ψηφίζω Τζένη Βάνου
-Επιτροπή: Παρακαλώ ψηφίστε τραγούδι και όχι πρόσωπο
-Δημήτρης Χόρν: Μα τα επόμενα 50 χρόνια γι’ αυτήν θα μιλάμε!
Ο Τόλης Βοσκόπουλος βρίσκεται τότε στον δρόμο της, και γίνεται η “στροφή” πρός το Λαϊκό τραγούδι, κάπως θα λέγαμε μοιραία.Είχε γυρίσει μόλις από την Αμερική, με τα δύο της παιδιά, χρήματα δεν υπήρχαν. Της έγραψε τότε ο Βοσκόπουλος τα «Αγόρι μου» και «Σε παρακαλώ, σήκω και φύγε». Μετέπειτα ήρθε σωρεία τραγουδιών και συνεργασιών, φτάνοντας σε βραβεία από την Σοβιετική Ένωση, στο σουξέ «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και σε συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη και άλλους σπουδαίους μουσικούς, ερμηνευτές, στιχουργούς.