Τζίνα Φωτεινοπούλου: Οι Μυθ-ιστορίες γυναικών είναι ένας καθρέφτης για τις γυναίκες

Η Τζίνα Φωτεινοπούλου μιλάει στο Culturenow για τη μουσική παράσταση που παρουσιάζει στο Badminton Loft, με τίτλο Μυθ-ιστορίες γυναικών, σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού.

Πρόκειται για μία παράσταση που μέσα από τη μουσική ξεδιπλώνει την ιστορία μιας γυναίκας, που πάνω της καθρεφτίζονται όλες οι γυναίκες, με κοινό στοιχείο για όλες τον έρωτα.

CultureNow: Το Badminton Loft φιλοξενεί τη μουσική παράσταση Μυθ-ιστορίες γυναικών, η οποία βασίζεται σε δική σας ιδέα. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τους ανθρώπους που συντέλεσαν στη δημιουργία της.

Τζίνα Φωτεινοπούλου: Οι «Μυθ-ιστορίες»  είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση που συνδυάζει το τραγούδι, το λόγο και την κίνηση. Πραγματεύεται ένα «ταξίδι ενηλικίωσης» μιας γυναίκας μέσα από φωνές άλλων γυναικών που μιλούν για τους έρωτες, τα πάθη, τα λάθη, τις επιλογές τους και τις στάσεις ζωής που τις διαμόρφωσαν.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, η ηρωίδα, ταυτίζει τον εαυτό της με τη θάλασσα την «αμφίθυμη και ταξιδιάρα», επιθυμεί να «ανοιχτεί στα πέλαγα» με «καπετάνιο» τον έρωτα και το καταφέρνει. Επιβιβάζεται στο «πλοίο του χρόνου» και ενώ ταξιδεύει, η σελήνη- άλλη γυναικεία φιγούρα, που αλλάζει και αυτή, αναλόγως των φάσεων της- λέει το μύθο που την έκανε γυναίκα και κάνει ορατές στην ηρωίδα πολλές άλλες γυναικείες φιγούρες που συνταξιδεύουν μαζί της, φιγούρες που και αυτές κάποτε «ταξίδεψαν» μέσω των ερώτων τους. Αφηγούνται τις ιστορίες τους, ενώ το πλοίο ταξιδεύει, κι όταν οι αφηγήσεις τελειώνουν, η ηρωίδα που έχει ενηλικιωθεί, ώριμη πια, βγάζει τα συμπεράσματά της και τι αποκόμισε από το «ταξίδι της».

Η παράσταση είναι ένα παιχνίδι «μάσκας» όπου υποδύομαι, από τη μια, την ηρωίδα που «βιώνει» μία κατάσταση και από την άλλη, τις υπόλοιπες γυναικείες φιγούρες που περιγράφουν τις ερωτικές ιστορίες που τις καθόρισαν.

Η συγκεκριμένη παράσταση δημιουργήθηκε από την επιθυμία μου να ενώσω πολλά αγαπημένα μου κομμάτια που κοινό παρονομαστή τους είχαν τη γυναικεία φιγούρα και τον έρωτα. Δεν ήθελα όμως να κάνω μια παράσταση συναυλιακού χαρακτήρα, αλλά κυρίως να δημιουργήσω μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, μέσα από την οποία θα μπορούσα νε εκφραστώ ποικιλοτρόπως σ’ ένα μικρό χρονικό διάστημα -αυτό της παράστασης. Αυτό με παρακίνησε να γράψω και κείμενα που θα συνέδεαν τα μουσικά κομμάτια ή να ασχοληθώ με τις ποιητικές αποδόσεις των ξενόγλωσσων κομματιών ώστε να είναι εύληπτα από τον κόσμο ή να προσθέσω κάποια παλιά μου κείμενα που προϋπήρχαν αλλά ταίριαζαν και ολοκλήρωναν την ιστορία.

Σ’ αυτή μου την επιθυμία και προσπάθεια συνέβαλαν καθοριστικά ο Γιώργος Δούσης στο πιάνο, φίλος και συνεργάτης χρόνων, με τον οποίο «αναπνέουμε» μαζί το κάθε λεπτό των «Μυθ-ιστοριών», ο  Φωκάς Ευαγγελινός που «αγκάλιασε» τις σκέψεις μου με μοναδικό τρόπο και αφοσίωση σκηνοθετώντας με, αλλά και η Εύα Νάθενα που επιμελήθηκε ενός υπέροχου, αρχετυπικού από τη μια- δε θυμίζει κάποια εποχή, αλλά ορίζει με πολύ απλές γραμμές τη γυναικεία φιγούρα- και πολυμορφικού από την άλλη γυναικείου φορέματος.

C. N.: Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας, η οποία ξετυλίγεται μέσα από ιστορίες άλλων γυναικών, οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους. Πώς συνδέονται οι ιστορίες τους στην παράσταση;

Τ. Φ.: Κεντρικός άξονας όλων των ιστοριών είναι ο έρωτας, μια παρελθοντική ερωτική συνθήκη που καθόρισε το θυμικό της εκάστοτε ηρωίδας, θυμικό που βιώνει και ο θεατής κατά τη διάρκεια της παράστασης. Σε όλη την παράσταση, αν και απουσιάζει στον τίτλο της, είναι πολύ έντονη η αντρική παρουσία, αφού όλες οι γυναίκες αναφέρονται σε κάποια σχέση τους με το άλλο φύλο που επηρέασε καταλυτικά τη σκέψη τους ή τη συμπεριφορά τους.

C. N.: Πόσο εύκολο ήταν να ερμηνεύσετε τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες γυναικών; Βρήκατε κοινά σημεία δικά σας με τις γυναίκες αυτές και στην πραγματική ζωή;

Τ. Φ.: Είναι σαφέστατα πολύ δύσκολο από κάθε άποψη, τόσο υποκριτική αλλά και φωνητική, αλλά ίσως και αυτή η δυσκολία να είναι τελικά η πρόκληση για μένα!!! Η συνεχόμενη για μία ώρα και σαράντα λεπτά εναλλαγή του θυμικού, μου επιτρέπει να αναδείξω πολλές ερμηνευτικές μου πλευρές. Σπάω και κάποιες στερεότυπες φιγούρες που συνήθως υποδύομαι, της σουμπρέτας για παράδειγμα ή της femme fatale, κι έτσι, εκτός από γλυκιά, ρομαντική, φωτεινή, ερωτική, ευαίσθητη, στις «Μυθ-ιστορίες» γίνομαι και σκοτεινή, δυναμική, επιθετική, ακραία, αλλά και  μοναχική, εσωστρεφής…

Όσο για τα κοινά μου σημεία με τις γυναίκες των «Μυθ-ιστοριών», δε θα μπορούσα να ταυτιστώ μονομερώς με κάποιον τύπο από αυτές αλλά θα διάλεγα πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν στις συγκεκριμένες ηρωίδες και που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με χαρακτηρίζουν. Θα διάλεγα λοιπόν την πληθωρικότητα που χαρακτηρίζει την  έκφρασή μου και τις αντιδράσεις μου, το δυναμισμό που συνήθως με χαρακτηρίζει στη δουλειά μου, την ευαισθησία που κυριαρχεί στη ζωή μου σε πολύ μεγάλο βαθμό και σίγουρα την αισιοδοξία που είναι πυξίδα στις όποιες δυσκολίες της καθημερινότητάς μου…

C. N.: Κάθε γυναίκα μιλά για τα πάθη της, αποκαλύπτοντας έτσι η κάθε μία το χαρακτήρα της. Ο λόγος και η στάση ζωής μιας γυναίκας μας βοηθούν να ανακαλύψουμε ένα δικό μας κομμάτι για εμάς τις γυναίκες;

Τ. Φ.: Σαφέστατα! Οι «Μυθ-ιστορίες γυναικών» μπορεί να είναι καθρέφτης για κάποιες γυναίκες, αλλά μπορεί να λειτουργούν και λυτρωτικά ή παρηγορητικά ή επίσης να νουθετούν κάποιες άλλες… ο έρωτας είναι καθοριστικός για τη ζωή, όχι όμως πάντοτε λαμπρός ή φωτεινός και αυτό σίγουρα το βιώνουμε λίγο ή πολύ όλοι, ανεξαιρέτως φύλου… Στις «Μυθ-ιστορίες» οι γυναίκες, τόσο αυτές που «ντύνουν» την παράσταση, όσο και αυτές που την παρακολουθούν, περνούν και αντίστοιχα λαμβάνουν το μήνυμα ότι η ζωή αξίζει να βιώνεται με τα καλά και τα άσχημά της, με τις ευκολίες της και της δυσκολίες της και κυρίως ότι μετά από όποιον «ψυχικό θάνατο» μπορεί να υπάρξει η αναγέννηση και η συνέχισή της …

C. N.:  Το αντρικό κοινό πώς αντιλαμβάνεται την παράσταση, μέχρι στιγμής; Ενδιάφερει έναν άντρα η ψυχοσύνθεση των γυναικών και πόσο σημασία δίνει κατά τη γνώμη σας;

Τ. Φ.: Η παράσταση, μολονότι έχει «γυναικείο άρωμα» ως προς τον τίτλο της, δεν απευθύνεται μονομερώς στο συγκεκριμένο φύλο αλλά και στα δύο φύλα. Το αντρικό κοινό μέχρι στιγμής έχει ανταποκριθεί θετικότατα και θα έλεγα ότι οι άντρες είναι εκείνοι που με εντυπωσιάζουν ή και με εκπλήσσουν ακόμα με τις αναλύσεις τους γύρω από αυτό που εισέπραξαν από την παράσταση. Δεν ξέρω αν γενικότερα ενδιαφέρει τους άντρες η ψυχοσύνθεση των γυναικών, αλλά προσωπικά, θα έλεγα ότι θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει όπως και το ίδιο θα έλεγα και για τις γυναίκες ως προς τους άντρες. Άλλωστε η διάθεση του εκάστοτε φύλου να εξερευνήσει, να μάθει το άλλο λειτουργεί μόνο προς όφελός του.

C. N.: Η δική σας προσωπική ιστορία, σαν γυναίκα, σαν επαγγελματίας σοπράνο, σαν (αδερφή), (μητέρα), σύντροφος ξετυλίγεται έστω και λίγο στην παράσταση;

Τ. Φ.: Εφόσον η ιστορία σχηματίστηκε πρώτα στο χαρτί από εμένα την ίδια, δε μπορεί να μην έχει στοιχεία από προσωπικά μου ερεθίσματα, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί μία ιστορία αυτοβιογραφική. Πρόθεσή μου ήταν να παρουσιάσω την ακαριαία αντίδραση μιας γυναίκας σε μια καθοριστική γι’ αυτήν ερωτική κατάσταση, να παρουσιάσω την αλήθεια της «ολόγυμνη», όπως θα την εξέφραζε η ίδια παραμιλώντας μόνη της, ή όπως θα αποτύπωνε κρυφά σ’ ένα χαρτί… δεν είχα πρόθεση να αναλύσω, αλλά να παρουσιάσω απλά την «αλήθεια» μιας γυναίκας που γελάει, κλαίει, ερωτεύεται, αισιοδοξεί, απελπίζεται, θυμώνει, που φτάνει στα άκρα, συναισθήματα που κι εγώ, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες πιθανότατα βιώσαμε…

C. N.: Η μουσική πώς επηρεάζει την παράσταση και τους χαρακτήρες; Τι ρεπερτόριο έχετε επιλέξει και γιατί;

Τ. Φ.: Τα τραγούδια που επέλεξα γεννήθηκαν από τους εκάστοτε συνθέτες και στιχουργούς τους για να υπηρετήσουν κάποια διάθεση, που και εγώ στη συνέχεια έτυχε –μέσα από μια ποικιλία ρεπερτορίου που είχα στη διάθεσή μου- να επιθυμώ να παρουσιάσω στις «Μυθ-ιστορίες». Από τα κομμάτια που συγκέντρωσα επέλεξα εκείνα που  μιλούσαν σε πρώτο ενικό πρόσωπο και όχι σε τρίτο, για παράδειγμα στην «Παναγία των Πατησίων» του Χατζιδάκι, η ηρωίδα μιλάει για τον εαυτό της, γι’ αυτό και κράτησα το κομμάτι, ενώ αντιστοίχως απέρριψα ένα πολύ αγαπημένο μου το «Saga of Jenny” του Kurt Weill, όπως και άλλα ακόμη, μόνο και μόνο γιατί θα έπρεπε να μιλήσω για την ιστορία κάποιου τρίτου προσώπου, η ιστορία δηλαδή θα ήταν περιγραφική και όχι βιωματική.

Τα τραγούδια είναι μελωδίες ελλήνων και ξένων συνθετών, που όλα όμως ερμηνεύονται με θεατρική διάθεση και όχι με συναυλιακή διάθεση αναλογίου. Για παράδειγμα ακούγεται το «Love for sale» που ανήκει στη τζαζ σκηνή, αλλά στις «Μυθ-ιστορίες» αποδίδεται α-καπέλα, χωρίς δηλαδή συνοδεία πιάνου και χωρίς τζαζ διάθεση. Ακούγεται το «Non je ne regretted rien» όχι όμως στη δομή που είναι γνωστό αλλά με παρεμβάσεις άλλων κομματιών για να εξυπηρετείται η σκηνική δράση. Αγαπημένοι μου ξένοι συνθέτες στις «Μυθ-ιστορίες» ο Kurt Weill- ακούγονται κομμάτια από την «όπερα της πεντάρας» αλλά και άλλα- όπως και ο Piazzola- ακούγονται το Libertango, το Vamos Nina και άλλα- ενώ από έλληνες ο Χατζιδάκις (Η Παναγία των Πατησίων), ο Σαββόπουλος (Μια θάλασσα μικρή), ο Μικρούτσικος (Θάλασσα), ο Κορκολής (Νανούρισμα, Μικρή λυπημένη μου θάλασσα). Ακούγονται αγαπημένες μελωδίες όπως το Ne me quitte pas, Malade, Cancao do mar, Hijo de la luna, αλλά και κομμάτια από πολύ γνωστά μιούζικαλ.

C. N.: Έχετε κάποια προγραμματισμένα επαγγελματικά σχέδια; Κάποια παρόμοια παράσταση που επεξεργάζεστε;

Τ. Φ.: Για την ώρα και μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου επικεντρώνομαι στις «Μυθ-ιστορίες», παράλληλα όμως δουλεύω δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα, το ένα αφορά αμιγώς κλασσικό ρεπερτόριο και θα είναι και αυτό σκηνοθετημένο σε μορφή παράστασης ενώ το άλλο αφορά έλληνες συνθέτες και θα έχει μορφή συναυλιακού χαρακτήρα.

Η Τζίνα Φωετινοπούλου παρουσιάζει την παράσταση Μυθ-ιστορίες γυναικών, κάθε Τετάρτη στο Badminton Loft. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ