«Νομίζω πως όσο σκληρά κι αν προσπαθήσω, δεν θα μπορέσω ποτέ να ορίσω την ευτυχία. Περίεργο πράγμα, ε; Τα χρόνια θα κυλούν στ’ αυλάκι της ζωής, μέχρι που θα στερέψει κι αυτή, κι εγώ ως τότε θα ‘μαι εδώ. Στάσιμη. Μπορεί και κουραστική. Να μιλώ για ‘κείνο που την καταστρέφει, και γι’ αυτό που τη δημιουργεί», γύρισε να του πει, ενώ έγλειφε το παγωτό της. Τι κι αν ήταν Φλεβάρης που ήθελε δεν ήθελε δυο μέρες για να δύσει; Ήταν γλυκιά η νύχτα, παρόλα αυτά. Ιδανικός προάγγελος της άνοιξης που κάλπαζε προς το μέρος τους. Εκείνοι έκοβαν βόλτες σε ένα Λονδίνο που σταδιακά τους αποπλανούσε. Ήταν αγκαλιασμένοι. Και ανέμελοι. Με ασορτί δερμάτινα μπουφάν, και φθαρμένα τζιν.
«Εγώ, πάλι, δε βασανίζω το μυαλό μου με τέτοιου είδους σκέψεις, μικρή μου», της αποκρίθηκε αυτός με την αφοπλιστική βραχνή φωνή του, και έσκυψε να της φιλήσει τα χείλη, εκεί όπου είχε αφήσει τα ίχνη του το παγωτό. «Ευτυχία για μένα θα πει να γίνεσαι ουράνιο τόξο στα σύννεφα του άλλου. Και να τον αγαπάς. Και να βλέπεις σε ‘κείνον ένα θαύμα αόρατο στους πολλούς. Ευτυχία για μένα θα πει μόνο το δικό σου ναι, τρυφερό μου φυλλοκάρδι και εύθραυστη ψυχή. Ω, παντρέψου με, Τζουν Κάρτερ», της ζήτησε όταν στάθηκαν κάτω από το Μπιγκ Μπεν. Εκείνο σήμανε μεσάνυχτα, κι η Τζουν είπε δώδεκα φορές το πολυπόθητο ναι. «Υπό έναν όρο όμως, Τζόνι: να μην επιτρέψεις ποτέ να καταντήσουμε ένα ζευγάρι, όπου ο ένας απ’ τους δύο κάποια μοιραία στιγμή θα περισσεύει.»
Ο Τζόνι Κας θα τα κατάφερνε περίφημα ως σύζυγος, και χωρίς αυτόν τον όρο. Το ατίθασο Αμερικανάκι που ταυτίστηκε όσο κανείς με την κάντρι και τη ροκ εν ρολ μουσική, και έμελλε να μείνει στην ιστορία του πενταγράμμου ως ο Άνδρας με τα Μαύρα που από το 1954 έως το 2003 αβγάτισε 96 άλμπουμ και 153 σίνγκλς, αγάπησε παράφορα τη δεύτερη σύζυγό του. Αν και τη γνώρισε κατά τη διάρκεια του πρώτου του γάμου, τής έκλεισε το μάτι σίγουρος, αλλά κυρίως ανυπόμονος για το κοινό μέλλον που τους περίμενε. Κι ήταν που ήξερε σαν άλλος Λειβαδίτης πως αρχίζουμε να ζούμε, μόλις βρούμε τη θέση μας στη ζωή αυτών που αγαπούμε, που τον κράτησε πιστό κοντά της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την Τζουν απέκτησαν έναν γιο, τον οποίον λάτρευαν, και για χάρη του οποίου ο Κας θα περιόριζε την τρελή ροπή του στις καταχρήσεις. Ο γεννημένος στις 26 Φλεβάρη 1932 στο Άρκανσας των ΗΠΑ, Κας, που ήταν το έβδομο και καλλίφωνο παιδί μιας αγροτικής οικογένειας, έπιασε κιθάρα στα 12 του, και έκτοτε αυτή έγινε προέκταση του χεριού του. Σύντομα εντυπωσίασε γονείς και δασκάλους με το ταλέντο του, και μέχρι το ’60 είχε γίνει είδωλο. Συχνά έφτανε τις 300 εμφανίσεις το χρόνο, κάτι που τον εξαντλούσε, αλλά αποτελούσε την ίδια στιγμή και το σκοπό του πάνω στη γη. Σαν το ’66 κατέθεσε αίτηση διαζυγίου η πρώτη του σύζυγος, εκείνος παρομοίασε τον εαυτό του με ζωντανό – νεκρό. Παρόλο που έκανε δημόσιες πια, εμφανίσεις με την Τζουν, ήταν δεμένος χειροπόδαρα στο αλκοόλ αλλά και τα ναρκωτικά.
Η Τζουν που δέχθηκε και επαναληπτική πρόταση γάμου επί σκηνής από τον αγαπημένο της, και σιγοτραγουδούσε σχεδόν αυτιστικά το «I walk the line», θα τον υποχρέωνε να «καθαρίσει» από όλα. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να ήταν μαζί. Ο Κας δεν είχε παρά να συμμορφωθεί. Γιατί αυτή η γυναίκα θα τον μάθαινε πως όσους αγαπούμε, δεν τους αγαπούμε γι’ αυτό που είναι, αλλά γι’ αυτό που γίνονται ανταποδίδοντας την αγάπη μας. Αυτή θα τον έπειθε πως κάνουμε το μεγαλύτερο καλό στον εαυτό μας όταν κάνουμε κάτι για τους άλλους. Και πως η ζωή είναι μια παρτίδα, όπου ο τρόπος με τον οποίον θα παίξεις ένα άσχημο φύλλο, ορίζει τη συνέχειά της.
Παντρεύτηκαν στις 3 Μαρτίου 1968. Ο ερμηνευτής των εμβληματικών «Ring of fire», «A boy named Sue», «Hurt», «Solitary man», «Ain’t no grave», «You are my sunshine», κ.α, παρά τους εθισμούς του, χάρισε μια ζωή στην Τζουν Κάρτερ, όπου τελικά η αγάπη είναι το πιο δυνατό από όλα τα πάθη, καθώς προσβάλλει κεφάλι, καρδιά, αλλά και αισθήσεις. Η Τζουν, κακά τα ψέματα, υπήρξε το στήριγμα του Τζόνι. Κι ήταν Μάρτιος του 2003 όταν άθελά της τον άφησε για μία και μοναδική φορά ξεκρέμαστο. Έφυγε μια νύχτα προδομένη από την καρδιά της. Άφησε την τελευταία της πνοή στη συζυγική τους κλίνη με τη Βίβλο πάνω στο στήθος της.
Την επομένη, ο οικοδεσπότης του Johnny Cash Show, ο άνδρας που μαχόταν υπέρ των φυλακισμένων της Αμερικής και που πάντα τραγουδούσε γι’ αυτούς αφιλοκερδώς, ο δικός της στοργικός άνδρας, σπάραξε μπροστά στο μπλε φέρετρό της. Καθηλωμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο, ακόμα και μετά τη νεκρώσιμο ακολουθία, έμεινε κοντά της να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να ψιθυρίζει στο αυτί της λόγια που πλέον εκείνη τα άκουγε από τον ουρανό. Όλοι το ήξεραν πάντως. Κι οι πιο ανίδεοι μάλιστα. Πως ο Κας δεν θα άντεχε πολύ μετά το θάνατό της.
Και δεν τους έβγαλε ψεύτες. Έφυγε για το μεγάλο κι αγύριστο ταξίδι στις 12 Σεπτεμβρίου 2003, κι είχε πολλά τραγούδια να της πει όταν οι ψυχές τους ενώθηκαν ξανά. Είχε να της πει αυτό που δεν πρόλαβε όσο βρίσκονταν και οι δύο εν ζωή: πως Τζουν χωρίς Τζόνι ίσον κεφάλι δίχως το κορμί, και Τζόνι χωρίς Τζουν κορμί κρύο, άδειο και τρομακτικά σιωπηλό.