Uber- Bodies [ΥΠΕΡ – ΣΩΜΑΤΑ]: Έκθεση στο Hydra School Projects

“…Το σύγχρονο σώμα μοιάζει με φλόγα… Συνδέεται τότε με το δημόσιο σώμα και καίει με την ίδια φωτιά, λάμπει με το ίδιο φως, όπως και άλλα σώματα-φλόγες. …. Κάποια μέρα, αποσπάται εντελώς από το υπερσώμα και σβήνει…”

[Pierre Lévy, Δυνητική Πραγματικότητα]

Το Hydra School Projects και ο Δημήτρης Αντωνίτσης παρουσιάζουν για δεκατηπέμπτη συνεχή χρονιά την έκθεση Uber-Bodies στα πλαίσια του εορτασμού των Μιαουλείων 2014, στο χώρο του παλιού γυμνασίου της Υδρας, του ιστορικού Σαχτουρείου. Στην έκθεση που θα διαρκέσει από τις 27-6-2014 έως τις 29-9-2014 θα παρουσιαστούν έργα  καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συγκεκριμένα στη βασική έκθεση συμμετέχουν οι:

Heimir Bjorgulfsson, Saint Clair Cemin, Graham Collins, Lovett/Codagnone, Διονυσης Χριστοφιλογιάνης, Μάρθα Δημητροπούλου, Γιώργος Λάππας, Ανδρέας Λόλης,

και σε μια εορταστκή υποενότητα κάτω από τον τίτλο

Spirits of Hydra οι:

Christian Heidsieck, Brice Marden, Ιωάννης Καρδαμάτης και Γρηγόρης Αναργύρου.

Ο κυρίως τίτλος της επετειακής αυτής έκθεσης αναφέρεται στην υπερβατικότητα της φόρμας όπως αυτή βιώνεται μέσα από το Υδραίικο τοπίο και το ελληνικό φως. Το μυαλό μας συχνά αντιλαμβάνεται διάφορους χώρους-όγκους με το δικό του τρόπο. Αυτό  συνήθως το εναποθέτουμε στο τυχαίο, στο ακατανόητο, ακόμα και στο ονειρικό. Αυτό που «φαίνεται» δεν είναι αυτό που «είναι»…. και μάλλον δεν θα ‘πρεπε. Το φαινόμενο μιας μορφής είναι απλά η αφετηρία για ένα συναίσθημα. Όπως αναφέρει ο Φιλανδός αρχιτέκτονας και μελετητής Juhani Pallasmaa “…form only affects our feelings through what it represents……” Ακριβώς σ΄αυτόν τον άξονα κινούνται τα γλυπτά των  Γιώργου Λάππα, St Clair Cemin και Graham Collins, φιλοτεχνημένα ειδικά για την έκθεση αυτή. Και οι τρεις τους οργανώνουν την ύλη σε συστήματα εσωτερικής επικοινωνίας. Ο Cemin συνδέει με το Χερουβείμ του από καθρέφτες και υαλοβάμβακα το νου με το θυμικό, ο Collins τοποθετεί μια πύλη από αλουμίνιο, γυαλί και τούβλα στην πίσω αυλή του σχολείου στρωμένη από κόκκινη πέτρα Δοκού αποπνέοντας μελαγχολικό ερωτισμό ενώ ο Λάππας με την γιγαντιαία φθείρα του εφηβαίου από συνθετική γούνα χειραφετεί το διάλογο μεταξύ ύλης-υλικού-υλικότητας (ειδικά στην εποχή μας που οι τρίχες αποτελούν θέμα πολιτικού εστιασμού όπως στην περίπτωση της Conchita Wurst, νικήτριας του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision).

Η φόρμα ως ανθρωπογενής επέμβαση στην φύση του ήδη υπάρχοντος αντικειμένου (ή και κτιρίου) είναι το μέλημα των κατασκευών του Διονύση Χριστοφιλογιάννη, της Μάρθας Δημητροπούλου αλλά και του πρωτοεμφανιζόμενου στην Ελλάδα Heimir Bjorgulfsson.  Ο πρώτος επενδύει με παραδοσιακή δαντέλα την πύλη του Σαχτουρείου ξορκίζωντας το  με ένα “άμπρακατάμπρα” (στα αραμαϊκά: I create as I speak), η δεύτερη σχολιάζει την  ασυμβατότητα της ευτέλειας/πολυτέλειας με μια κορώνα αλλά και ένα πολυέλαιο κατασκευασμένο απο πευκοβελώνες. Τέλος, ο Ισλανδός Heimir χειρίζεται την αποσπασματικότητα της φόρμας μέσα από ευαίσθητες ισορροπίες: ταρυχεύσεις και κρυστάλλινα αντικείμενα.

Μια άλλη  ενότητα πάλι σχετίζεται με το  αρχαιοελληνικό “τέλειο” σε ότι αφορά την ανθρώπινη φύση και την εντύπωση της τέλειας μορφής:

Οι Lovett/Codagnone αναδομούν τη σχέση τους μέσα από γυάλινα σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ (τρέμε Glass Menagerie) ενώ ο Ανδρέας Λόλης  μπερδεύει το θεατή του, σε μία προσπάθεια φανέρωσης της πραγματικής  φύσης και οντότητας  μαρμάρινων απομιμήσεων χάρτινων και ξύλινων συσκευασιών, ίσως όπως ο Μιχαήλ ‘Αγγελος στην απόδοση του θείου ως κάτι το μη-αντιληπτό από την ανθρώπινη διανοητική σύλληψη.

Η σχολική τάξη που φιλοξενεί την ενότητα Spirits of Hydra ασχολείται με την αίσθηση ύλης και εξαύλωσης που προσδίδει σ’ αυτή το παχνίδι: “έξοδος από ύλη, είσοδος στη μορφή”.

Οι Christian Heidsieck, Brice Marden, Ιωάννης Καρδαμάτης και Γρηγόρης Αναργύρου πέτυχαν να απεικονίσουν  το ‘εν δυνάμει’ τέλειο της Υδρας με καθαρά χειρονομιακά υλικά. Ο Marden με ένα φύλλο ελιάς, ο Καρδαμάτης με φύλλα χρυσού, ο Αναργύρου με κορμούς από πεύκα και ο Heidsieck με πηλό. Μπαίνουμε σε ένα άλλο χωροχρόνο, κατάσταση πάλι η οποία είναι και μία από τις συνθήκες δυνητικοποίησης του χώρου. Μας παρασύρουν σε μια άλλη διάσταση, κάτι που διαφεύγει της πραγματικότητας ως κατανάλωση και εμπίπτει στην αξία. (Ας σημειωθεί ότι ο Αναργύρου γνώριζε μόνο δύο γράμματα από το αλφάβητο. Τα αρχικά του ονόματός του).

Επιμέλεια Έκθεσης : Δημήτρης Αντωνίτσης 

Την έκθεση Uber-Bodies θα συνοδεύσει και φέτος ο καθιερωμένος κατάλογος στη μορφή σχολικού τετραδίου.

*Λεζάντες έργων: 

imstallation view with George Lappas and Saint Clair Cemin

ioannis kardamatis