Ο τίτλος της έκθεσης The unseen hook (Το αόρατο αγκίστρι) προέρχεται από το βιβλίο του Evelyn Waugh, “Brideshead Revisited – The Sacred & Profane Memories of Captain Charles Ryder” (Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ – Οι ιερές και ανόσιες αναμνήσεις του λοχαγού Τσαρλς Ράιντερ). Το «αόρατο αγκίστρι» είναι εκείνο που μας δένει με το παρελθόν –οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα, τα μυστικά και οι ακυρωμένες προσδοκίες, όλα όσα μας καθόρισαν και μας διαμόρφωσαν, όλα όσα αγαπήσαμε και προδώσαμε, μας πλήγωσαν και πληγώσαμε.
Με εκκίνηση τη συγκεκριμένη φράση, ο Ανδρέας Βούσουρας και ο Αλέξανδρος Μαγκανιώτης συναντώνται και παρουσιάζουν μια κοινή εικαστική πρόταση, μεστή σε περιεχόμενο και πολλαπλές αναγνώσεις. Μια πρόταση στον πυρήνα της οποίας βρίσκονται οι έννοιες της μνήμης, του βιώματος και της ταυτότητας.
Ο Ανδρέας Βούσουρας συντάσσει ένα σώμα εικονιστικών αναφορών που τις ενσωματώνει, τις επεξεργάζεται, τις συνδυάζει και τις μετασχηματίζει σε έργα ευφάνταστα και πρωτότυπα, αντισυμβατικά και ανατρεπτικά, τόσο πλαστικά όσο και νοηματικά. Με τρόπο συστηματικό, αδιαπραγμάτευτη στάση και καίριο προβληματισμό, απεικάζει τη ζωτική του σχέση με τη ζωή και τη σύγχρονη πραγματικότητα, επικεντρώνεται στα στερεότυπα, τους ρόλους και τα σύμβολα, στις αντιφάσεις, τους διχασμούς και τις δυσλειτουργίες της ύπαρξης και της ανθρώπινης κατάστασης, σε συνθέσεις όπου το προσωπικό βίωμα συμβιώνει με την κοινωνική-πολιτική διάσταση, η ευαισθησία με τη σκληρότητα, η ειρωνεία με το καταλυτικό χιούμορ, το ενδόμυχο με το φανερό. Και αυτό το επιτυγχάνει όχι περιγραφικά, αλλά δομικά και εσωτερικά, μέσα από την εικαστική πραγμάτωση των συνθέσεών του και τη στροφή στη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων.
Οι συνθέσεις του Αλέξανδρου Μαγκανιώτη συγκροτούν αφηγήσεις, στο μεταίχμιο «φυσιολογικού», «παράδοξου» και «αμφίσημου». Η σχεδιαστική καθαρότητα, τα φωτεινά, σχεδόν διάφανα, χρώματα, η χρήση της φωτογραφίας, η σύνδεση λόγου-εικόνας και οι λογοτεχνικές παραπομπές (από τον Octavio Paz ως τον Paul Celan και τον Γιώργο Σεφέρη), το σουρεαλιστικό πνεύμα και η ποπ αισθητική, οι απροσδόκητες συναντήσεις και συνδυασμοί, το παιχνίδι των συνειρμών και των αντιμεταθέσεων, των μεταμορφώσεων και των μεταμφιέσεων, η προβολή ενδόμυχων φόβων, φαντασιώσεων και ονείρων, ενεργοποιούν μια διαφορετική συνθήκη, συστήνουν μια εναλλακτική, άκρως ενδιαφέρουσα, πρόσληψη του κόσμου. Οι εικόνες εμπεριέχουν τη μνήμη και το βίωμα, διευρύνουν την όραση, προκαλούν και αιχμαλωτίζουν το βλέμμα, συγκροτούν ένα νοητικό μηχανισμό, ένα «αλφαβητάριο» της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και της περιπέτειάς της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
