Στην έκθεση, παρουσιάζονται αναδρομικά οι αρχιτεκτονικές εργασίες των φοιτητών του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας που συμμετείχαν στο πρόγραμμα σπουδών εξωτερικού Athens Studio, που οργανώνει και διδάσκει η Καλλιόπη Κοντόζογλου και ο καθηγητής Nigel Westbrook, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ως το 2017.
Κάθε Studio έχει την δική του θεματογραφία. Στο πρώτο το θέμα ήταν το Νέο Αυστραλέζικo Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Στο Studio 2012-13, την εποχή της βαριάς οικονομικής κρίσης, μελετήθηκε η αθηναϊκή συνοικία Γεράνι. Από το Studio 2013-14, όλα τα θέματα έφεραν τον γενικό τίτλο «Η Αθήνα του Μέλλοντος (2013-2033)», μια Ουτοπία για το 2033, οπότε και συμπληρώνονται 200 χρόνια από την ανακήρυξη της Αθήνας σε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.
Έτσι, ποικίλουν από τον σχεδιασμό της ακτογραμμής της Αττικής, ως την επανασχεδίαση των τριών κεντρικών πλατειών του ιστορικού κέντρου. Το περσινό Studio με τίτλο Neapolis: Nea Polis, εντάχθηκε στην πρωτοβουλία της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης για τη διάσωση της Νεάπολης και είχε ως θέμα την ιστορική συνοικία της Αθήνας. Από την Αθηναϊκή Τριλογία ως το γήπεδο του Παναθηναϊκού, η τότε «Νέα Πόλη», πυκνή σε τοπόσημα και δημόσια κτίρια, ήταν για έναν σχεδόν αιώνα το Πνευματικό Κέντρο της Αθήνας. Οι φοιτητικές εργασίες οραματίζονται την μελλοντική Νεάπολη μέσα από τους δημόσιους χώρους, τις ξεχασμένες γωνιές, τα εγκαταλειμμένα κτίρια και τους κρυμμένους κήπους.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το κάθε project στο Athens Studio είναι ουσιαστικά μια αρχαιολογία του παρόντος ή μια προβολή σε ένα πιθανόν μέλλον, βασισμένη στα ίχνη που ανακαλύπτονται στο παρόν. Η πρόκληση κάθε φορά είναι να υπερβεί ο φοιτητής την ρηχότητα της τουριστικής αντίληψης για τον χώρο μελετώντας και παρατηρώντας πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον δημόσιο χώρο και πώς πολλαπλοί χώροι συνυπάρχουν εντός ενός. Οι φοιτητές ανασυγκροτούν έτσι μια διαφορετική αντίληψη της πόλης, περπατώντας και καταγράφοντας σημαντικά ίχνη αστικών δημιουργημάτων, τις ιστορίες και τις τοπογραφίες τους. Καλούνται να αποκαλύψουν χωρικές αλληλοκαλύψεις προκειμένου να κατανοήσουν την συλλογική μνήμη και την ταυτότητα του χώρου.