Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι παλιός γνώριμος των εραστών της αστυνομικής λογοτεχνίας. Με το τελευταίο του βιβλίο παραμένει στο κειμενικό αυτό είδος, προσθέτοντας όμως στοιχεία μαύρης κωμωδίας τα οποία χαρίζουν στον αναγνώστη άφθονο γέλιο. Η ιστορία ξεκινάει με μια οικεία εικόνα: Ένας μέσος οικογενειάρχης επιβιβάζεται στο πλοίο της γραμμής για διακοπές μαζί με τη σύζυγο, την κόρη και την πεθερά του, ενώ δεν σταματά να επικοινωνεί τηλεφωνικά με την ηδυπαθή ερωμένη του. Στο ίδιο πλοίο, όμως, θα βρεθούν επαγγελματίες δολοφόνοι, ένας παρενοχλητικός πρώην, μια πληγωμένη γυναίκα που ζητάει εκδίκηση, ένας οικονομικά κατεστραμμένος πλοιοκτήτης, και ένα μυστηριώδες αντικείμενο –το Μαγκάφιν– χάρη στο οποίο θα ξετυλιχτεί η πλοκή. Όπως δήλωσε ο συγγραφέας, το «Μακγκάφιν» είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας που ετοιμάζει με τίτλο «Breaking Hearts Club», στην οποία θα πρωταγωνιστούν επαγγελματίες δολοφόνοι.
***
– Το τελευταίο σας βιβλίο διακρίνεται από το μαύρο χιούμορ που διατρέχει τις σελίδες του. Πώς ήταν η εμπειρία της συγγραφής μιας (αστυνομικής) μαύρης κωμωδίας; Ποιες οι προκλήσεις ή/και οι δυσκολίες;
Ως εμπειρία ήταν ιδιαίτερα χαβαλετζίδικη, υπό την έννοια ότι πέρασα πολύ καλά γράφοντας το «Μακγκάφιν». Θα έλεγα, μάλιστα, ότι μου θύμισε την πρώτη φορά που έγραψα βιβλίο, μιας και ήταν η πρώτη μου απόπειρα στο συγκεκριμένο είδος. Οκ, φυσικά είχε τον φόβο της, επειδή μπορεί να είχα πίστη στην ιδέα, αλλά δεν ήξερα αν η εφαρμογή της θα μου ταίριαζε ή θα έσκαγε σαν βόμβα στα χέρια μου ένα αποτέλεσμα που δεν θα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Ενώ σε άλλα βιβλία σας δανείζεστε στοιχεία από τη σουηδική κουλτούρα, στο «Μακγκάφιν» βλέπουμε στοιχεία που παραπέμπουν στην Ιαπωνία. Ποια η σχέση σας με τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου;
Σχέση αγάπης, που ξεκίνησε στην εφηβική ηλικία μέσω των manga και των anime, και συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας. Είναι κοινό μυστικό ότι λατρεύω την ιαπωνική μυθοπλασία, είτε αυτή έχει να κάνει με βιβλία, σειρές, ταινίες, είτε με μύθους και θρύλους. Το μόνο παράξενο είναι ότι περίμενα δέκα χρόνια για να εντάξω σε βιβλίο μου στοιχεία από την Ιαπωνία. Αλλά με το «Μακγκάφιν» έδεσε το γλυκό για ακόμα έναν λόγο: Βασική επιρροή για το βιβλίο, όπως λέω και στις ευχαριστίες, ήταν το «Bullet Train» του Kotaro Isaka (το βιβλίο, όχι η ταινία), ο οποίος μάλιστα έδωσε το όνομά του σε έναν από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου μου. Θα δείτε άφθονες αναφορές στην Ασία και στα επόμενα βιβλία της τριλογίας «Breaking Hearts Club» με πρωταγωνιστές επαγγελματίες δολοφόνους (η οποία ξεκινάει με το «Μακγκάφιν»).
– Στο «Μακγκάφιν» άτομα υπεράνω υποψίας επιδεικνύουν εγκληματικά ένστικτα, αρκεί να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Πιστεύετε ότι αληθεύει ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει εγκληματίες;
Το πιστεύω ακράδαντα. Και για να το πάω παραπέρα, στη συνέχεια του «Μακγκάφιν» θα δείτε και μία αναφορά στη θεωρία που είχε διατυπώσει ο Κινέζος φιλόσοφος Σιουν Κουάνγκ, σύμφωνα με την οποία η φύση του ανθρώπου είναι το κακό, ρέπουμε φυσικά προς αυτό και χρειάζεται να καταβάλλουμε προσπάθεια προκειμένου να κάνουμε το καλό. Όταν περνάω τις πιο κυνικές φάσεις μου, τείνω να πιστεύω αυτή τη θεωρία.
– Ένας από τους ήρωες του βιβλίου σας έχει χαρακτηριστικά μη νευροτυπικού ατόμου, ενώ άλλη ηρωίδα επικαλείται την ιδιότητα αυτή χωρίς να προκύπτει ότι όντως την έχει. Ήταν πρόθεσή σας να δώσετε ορατότητα σε αυτή τη μερίδα του πληθυσμού;
Δεν θα το έλεγα πρόθεση, αν και στο τέλος το αποτέλεσμα είναι η ορατότητα. Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με έναν επαγγελματία δολοφόνο. Με ιντρίγκαρε ως δημιουργό να φανταστώ ένα μη νευροτυπικό άτομο με μια τέτοια ιδιότητα. Θυμάμαι να βλέπω το «Extraordinary Attorney Woo» και να φαντάζομαι την πρωταγωνίστρια σε μια άλλη ζωή ως πληρωμένο δολοφόνο. Κάπως έτσι, όταν έκανα το πρώτο ντραφτ για την προσωπικότητα του Κοτάρο, τον φαντάστηκα ως μία… δολοφονική δικηγόρο Γου. Στη δεύτερη περίπτωση, τώρα, αν ήθελα να πετύχω κάτι, αυτό ήταν να αναδείξω –στον βαθμό που μπορώ– μια τάση που με ενοχλεί: Χρήστες του TikTok (κυρίως, και άλλων μέσων φυσικά) κάνουν αυτοδιάγνωση βάσει βίντεο που ανεβάζει ο κάθε ανειδίκευτος. Έχεις μια αδυναμία συγκέντρωσης όταν διαβάζεις; Σίγουρα έχεις ADHD! Παίζεις νευρικά τα δάχτυλά σου; Μα, πρέπει να είσαι υπερκινητικός. Δεν σου αρέσουν οι δυνατοί θόρυβοι; Μάλλον έχεις αυτισμό. Η διάγνωση διαταραχών δεν μπορεί να γίνεται στο TikTok.
– Μία νεαρή ηρωίδα σας είναι εκκολαπτόμενη influencer στο TikTok. Πώς βλέπετε τη διείσδυση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην καθημερινότητά μας; Τι θέση έχουν στη δική σας ζωή;
Ειλικρινά, με έχουν κουράσει και αν δεν ήταν απαραίτητα λόγω του επαγγέλματός μου, μάλλον θα τα είχα διαγράψει. Τα σόσιαλ είναι καλά όταν η χρήση τους είναι να ανεβάσουμε απλά κάτι –ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτό, μία φωτογραφία από τις διακοπές–, αλλά η κατάσταση ξεφεύγει όταν γίνεται απαραίτητο να παραγάγουμε περιεχόμενο και πλέον το viral γίνεται αυτοσκοπός.
– Έχετε διαπιστώσει ότι Μακγκάφιν υπάρχουν και στην πραγματική ζωή, πέρα από τις ιστορίες μυστηρίου; Αντικείμενα, δηλαδή, που λειτουργούν ως αφορμή για το ξετύλιγμα της πλοκής ενώ αποδεικνύονται ασήμαντα στο τέλος;
Θεωρώ ότι υπάρχουν – άλλωστε, η τέχνη μιμείται τη ζωή. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο πρώτος δημιουργός που ενέταξε ένα Μακγκάφιν στη μυθοπλασία του, αλλά σίγουρα για να το κάνει κάπου το είδε, από κάπου το εμπνεύστηκε. Και αυτό το κάπου μάλλον ήταν η πραγματικότητα.
– Πού φαντάζεστε ιδανικά τους αναγνώστες σας να διαβάζουν το τελευταίο σας βιβλίο;
Ιδανικά σε μία παραλία, αραχτοί στην ξαπλώστρα, με έναν φρέντο/μπίρα/κοκτέιλ στο χέρι.
Photo Credit: Νικολέτα Σαββάκη
Διαβάστε επίσης:
Βαγγέλης Γιαννίσης – Μακγκάφιν: Συναρπαστικό βιβλίο με μυστήριο, ανατροπές και μαύρο χιούμορ