Από παλιά στην εκπαίδευση, είχα μια εμμονή….να καταλαμβάνω τα κενά….
Είναι κοινό μυστικό, ότι πολλές ελλείψεις ελλοχεύουν στη βασική εκπαίδευση των ηθοποιών, αλλά και σε όλη τη γκάμα της καλλιτεχνικής παιδείας στη χώρα μας. Λίγο η νοοτροπία του ‘χειροποίητου’ που έχουμε, λίγο η αφελής εκτίμηση ότι ‘μεταδίδοντας την πείρα μας’ από γενιά σε γενιά αρκεί, και κυρίως η γενικότερη έλλειψη εξειδικευμένης και στοχευμένης γνώσης σε όλα τα επίπεδα της Παιδείας, δημιούργησαν ένα ‘δημιουργικό’ καραβάνι καλλιτεχνών, που ζήτησαν στο εξωτερικό αυτή την οργανωμένη γνώση. Και καλά έκαναν. Οσον αφορά όμως τους ηθοποιούς, ΄παγιδευμένοι’ και από τη γλώσσα, ζητούν να εκφραστούν στη χώρα τους και στο ελληνικό κοινό.
Ειδικά με το μουσικό θέατρο, η αυξημένη ζήτηση μουσικών παραστάσεων, τελευταία, και σε είδη που ήταν δυσπρόσιτα στην ελληνική παραγωγή, δημιούργησε την ανάγκη άρτια εκπαιδευμένων ηθοποιών- performers.
Αποφασίσαμε λοιπόν από κοινού με τους συνεργάτες μου, να δημιουργήσουμε αυτήν την πλατφόρμα για το μουσικό θέατρο, που θα λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Παρουσίαση στο κοινό αυτών των νέων καλλιτεχνών, τελειοποίηση των εκφραστικών τους μέσων, και το κυριότερο και πιό δύσκολο, γνωριμία με το σύγχρονο μιούζικαλ, που δεν είναι μόνον η στρεβλή, επιφανειακή ιδέα που έχουμε στη χώρα μας, το θέαμα τύπου ‘φτερά και πούπουλα’, αλλά που συνομιλεί ισάξια με το κλασσικό θέατρο και δημιουργεί νέα έργα, που αγγίζουν ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα του παγκόσμιου πλέον χωριού…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το μιούζικαλ, δε μπορούν να το διδάξουν έλληνες. Δεν το γνωρίζουν και δεν βρίσκονται μέσα σε αυτό. Γι αυτό και οτιδήποτε γίνεται σε σχέση με το μιούζικαλ, φαίνεται φορετό και εισαγόμενο, και πολλές φορές σαν τον ‘φτωχό συγγενή’ του πρωτότυπου. Αυτή η πλατφόρμα, δε θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την καθοριστική συμβολή της Σίντυ Τριάντος, που ΕΙΝΑΙ το μιούζικαλ αυτοπροσώπως στη χώρα μας. Ελληνοαμερικανίδα που έχει εκπαιδεύσει και χορογραφήσει γενιές ελλήνων ηθοποιών, ήρθε όταν κλήθηκε από τις μεγάλες παραγωγές μιούζικαλ της δεκαετίας του ’80, που άφησαν εποχή για την αρτιότητα τους , και αφοσιώθηκε στο να μεταλαμπαδεύσει σωστά αυτό το απαιτητικό είδος θεάτρου.
Μαζί μας και η Πέννυ Ρίζου, και αυτή προερχόμενη από το εξωτερικό, από την Αυστραλία, δασκάλα φωνητικής και τραγουδιού, υψίφωνος και σολίστ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, και η ίδια συγγραφέας μουσικο-θεατρικών παραστάσεων.
Με το Θέατρο 104, ξεκινήσαμε φέτος μαζί, μια εκπαιδευτική συνεργασία, για να καλύψουμε ένα ακόμη μεγάλο κενό. Την εκπαίδευση Σκηνοθετών στο Θέατρο και τις υπόλοιπες παραστατικές τέχνες. Θα προχωρήσουμε εν καιρώ και σε άλλες θεματικές που διακρίνουμε ότι ήρθε η ώρα να καλυφθούν συστηματικά.
Το Θέατρο 104, έχει το απαιτούμενο κέφι, και είναι ένας χώρος, νεανικός και δημιουργικός, με πολλές δυνατότητες να στεγάσει τα όνειρα ενός ζωντανού ‘talent tank’- μιας δεξαμενής ταλέντων.
Info: Η Βαρβάρα Δούκα είναι σκηνοθέτις. Μερικά από τα έργα που έχει σκηνοθετήσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό: ‘Τime Madness’( Βeckett,Ionesko,Kundera), ‘For a piece of paper…’(Στρίνμπεργκ), ‘Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν’ (Ο.Μακόυ), ‘Πηνελόπη’ (Τζ.Τζόυς), ‘Η νύχτα της Ιγκουάνα’ (Τ. Ουίλλιαμς), ‘Ο Τοίχος’ του Α.Σεβαστάκη (Εθνικό Θέατρο), ‘Trainspotting’ ( Ι.Welsh), ‘Την Ωρα που δε γνωρίζαμε τίποτα ο Ενας για τον Αλλον’ του Πέτερ Χάντκε, ‘Handbag’ του M.Ravenhill, ‘4 EVER’ (Γ.Ηλιόπουλου), ‘Μοσκώβ- Σελήμ’ (Γ.Βιζυηνού), ‘ Θεσμοφοριάζουσες’ (Αριστοφάνη), ‘ ‘Το Ονειρο της Διπλανής Πόρτας’ (Νηλ Σάιμον),‘5 gynaikes.com ’,‘Πέρσες’ του Αισχύλου κ.ά.
Διδάσκει ανελλιπώς από το 1990 σε σχολές και σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συνεργάστηκε με τον εκπαιδευτικό όμιλο ΑΚΜΗ για τη δημιουργία της Καλλιτεχνικής Ακαδημίας και εκπόνησε προγράμματα σπουδών για νέες ειδικότητες (Υποκριτική, Σκηνοθεσία Παραστατικών Τεχνών, Σκηνογραφία, Χορό- Χορογραφία)
Εχει βραβευτεί δύο φορές σε διεθνή φόρουμ για τη μέθοδο της Performance Personal Development Training για ηθοποιούς, χορευτές και τραγουδιστές όπερας.
Το STAGEDOOR ανοίγει τις πύλες του την Ανοιξη του 2016 στο Θέατρο 104