Η αρχική ιδέα για να δημιουργήσω το «Θέατρο Σπίτι» στην Αθήνα, έρχεται από πολύ παλιά, όταν εγώ η ίδια πήγαινα στο θέατρο ως θεατής και αγχωνόμουν με το να περιμένω να μπω μέσα, να ξεκινήσει η παράσταση, να βγούνε οι ηθοποιοί στην σκηνή. Είχα δει κάποτε, παλιά μία παράσταση της Schaubühne, το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» και θυμάμαι ότι οι ηθοποιοί μας υποδέχονταν στο θέατρο, και αργότερα, όταν ζούσα στη Ρωσία παρατηρούσα πολλούς σκηνοθέτες να μιλάνε πριν ξεκινήσει η παράσταση και μου άρεσε πολύ αυτή η αμεσότητα. Ήθελα να δημιουργήσω έναν χώρο που να ανήκει στους ηθοποιούς, και οι θεατές να είναι προσκεκλημένοι στο σπίτι των χαρακτήρων τους. Έτσι έφτιαξα σιγά-σιγά με διάφορα εμπόδια και δημιουργικές συναντήσεις το χώρο του ΝΤόΜ «Θέατρο Σπίτι» στα Εξάρχεια στην οδό Βαλτετσίου.
Το «Θέατρο Σπίτι» είχε πολλές προκλήσεις μέχρι να δημιουργηθεί. Η σκηνοθεσία σε μία τέτοια συνθήκη, που ουσιαστικά καταρρίπτεται ο τέταρτος τοίχος είχε πολλές δυσκολίες αλλά και ανοίγματα. Γιατί από την αρχή είχαμε παρατηρήσει ότι η συνθήκη του να παίζεις μπροστά κυριολεκτικά στα πόδια του θεατή με όλα τα φώτα του δωματίου αναμμένα, απαιτεί μεγάλο σεβασμό στον ψυχισμό του θεατή, που ούτε πρέπει να παραβιαστεί, και ταυτόχρονα να ενεργοποιηθεί με σεβασμό στην διαφορετικότητα του καθένα. Με πολλή δουλειά, αρκετούς πειραματισμούς, οργανικές αποτυχίες και προσηλωμένο στόχο, στήθηκε μία παράσταση που βασίζεται στην ερευνητική σκηνοθεσία, αποτέλεσμα αυτής, η οργανική ανταλλαγή κοινού και ηθοποιών σε κάθε παράσταση. Και όπως λένε και οι ηθοποιοί της παράστασης, πρώτα μεταμορφωθήκαμε λιγάκι εμείς, και μετά με την σειρά μας προσπαθούμε να μεταμορφώσουμε πολύ λιγάκι, όσο μπορούμε και μας επιτρέπεται, την κοινωνία των σχέσεων.
Το έργο αυτό, το πρώτο έργο που παίζεται στο Θέατρο Σπίτι, είναι ένα έργο για τις σχέσεις. Οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται πάντα, πόσο μάλλον σε μία περίοδο πανδημίας. Το κοινό, μας επισκέπτεται στο «Θέατρο Σπίτι» και εμπιστεύεται την ώρα αυτή της παράστασης να βρεθεί ανάμεσα σε άλλους 10 αγνώστους και να παρακολουθήσουν ένα ζευγάρι να τσακώνεται δίπλα τους «προσπαθώντας να πετύχει ένα θετικό αποτέλεσμα». Η εμπειρία είναι δυνατή για όλους μας. Ακόμα και για εμάς που έχουμε βρεθεί εκατοντάδες φορές αυτή την παράσταση. Κάθε φορά είναι διαφορετική. Με κάθε διαφορετικό κοινό, υπάρχει άλλη ανταλλαγή, άλλη συνθήκη. Το ότι βρίσκονται μόνο 10 θεατές κάθε φορά μέσα στο Σπίτι του Βέρνερ και της Μπάρμπαρα, είναι εμπειρία πολλές φορές πρωτόγνωρη, ζωντανή, άμεση.
Κάθε φορά όμως και αυτό θέλω να το υπογραμμίσω, ψάχνουμε τρόπους να ζεστάνουμε τις ψυχές των προσκεκλημένων. Κάθε φορά, για εμάς. είναι σημαντικό το κοινό να νιώσει άνετα, να νιώσει πραγματικά σαν στο Σπίτι του. Να ανοίξει την πόρτα του ΝΤόΜ και να ζεσταθεί κυριολεκτικά και μεταφορικά με την παράσταση «Ηλιακή γραμμή». Και κάθε φορά, ο στόχος μας είναι να πάρει ο κάθε ένας ότι ακριβώς χρειάζεται και να πάει στο δικό του σπίτι, με αυτή την καινούρια εμπειρία, που ευχόμαστε να τον εμπλουτίσει και να εμπλουτίσει και τους γύρω του. Το Θέατρο από την πρωταρχική του μορφή ήταν θεραπευτικό, η βασική του λειτουργία ήταν αυτή. Η παράσταση «Ηλιακή γραμμή» γράφτηκε από τον συγγραφέα Ιβάν Βιριπάγιεφ με αυτό τον στόχο: να θεραπεύσει τις σχέσεις: συντροφικές, φανταστικές, δύσκολες, απλές, πολύπλοκες, προσιτές. Και εμείς στο «Θέατρο Σπίτι», προσπαθούμε σε κάθε παράσταση ακριβώς γι’ αυτό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Διαβάστε επίσης:
Ηλιακή γραμμή, του Ιβάν Βιριπάγιεφ στο ΝτόΜ