Είμαι ερωτευμένος με τη δουλειά μου. Να κάτι που αν κάνεις θέατρο δεν μπορεί να μην ισχύει. Το γιατί όμως δεν σχετίζεται ακριβώς με τη μεταφυσική του έρωτα.
Δανείζεται, ωστόσο, κάποια βασικά υλικά:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
1) Είσαι all-in.
Οι χρόνοι της δουλειάς είναι όλες οι ώρες που είσαι ξύπνιος, και μερικές από αυτές που κοιμάσαι. Σκέφτεσαι και μιλάς για τα ίδια Παντελάκη μου. Μερικές φορές ξέρεις ότι πρέπει να αλλάξεις θέμα, αλλάζεις και μέσα στο επόμενο τέταρτο έχεις επιστρέψει στον καημό σου με φόρα. Όπως λένε για τους νέους γονείς, έτσι κι ένας ηθοποιός – και δη ηθοποιός σε πρόβες – είναι συχνά σαν να έχει καταπιεί κασέτα.
2) Νομίζεις ότι ανακάλυψες την πυρίτιδα.
Έχεις για – κάποια – δουλειά, για ένα προσωπικό εύρημα, για κάποιο έργο, για μία σκηνή τέτοιο ενθουσιασμό και έμπνευση και λες ΑΥΤΟ είναι. Εις μάτην. Η πυρίτιδα ωστόσο έχει ανακαλυφθεί, τα περισσότερα έχουν ειπωθεί, άσε τις κορώνες και δούλευε με χαμηλά bps.
3) Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί.
Εσύ κι η αγάπη σου θα επιβιώσετε όσο κι αν σας χτυπήσει η μαύρη μοίρα. Δεν πειράζει που χρωστάς της Μιχαλούς, που έχεις επικηρυχθεί από την πολυκατοικία για τα κοινόχρηστα, που ο παππούς που του νοικιάζεις στο σπίτι νομίζει ότι πέθανες γιατί δεν του σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνει στο πατρικό σου(!), δεν πειράζει καν που πληρώνεις τη ρακή σου με κέρματα. Έχεις βρει την αγάπη.
4) Έρχεται το τέλος.
Νομίζεις. Συνέχεια. Αλλά μπα. Κάτι δε σου πάει καλά, κάπου έχεις εκτεθεί, κάποιους θα έχεις φάει στη μάπα το δίχως άλλο, είσαι και δραματική προσωπικότητα και θέλεις να βάλεις ένα τέλος. Θα τα μαζέψω λες και θα φύγω. Μια χαρά άνθρωπος είμαι, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Εκτός όμως από δραματική προσωπικότητα είσαι κι εξαιρετικά αναποφασιστική. Άσε που δουλεύεις – λέμε τώρα – πόσο; 3; 7 χρόνια; Αυτή μόνον είναι η δουλειά σου, αυτήν ξέρεις να κάνεις και με αυτήν μόνο έχεις πορευτεί. Δεν είναι παίρνω των ομματιών μου. Θέλει κανονικό διαζύγιο.
5) Μείνε μαζί μου κι ας μη μ’ αγαπήσεις.
Εσύ την αγαπάς τη δουλειά σου, την θέλεις, «εκείνη όμως;». Αναρωτιέσαι τους μήνες που ανακαλύπτεις ότι σου αρέσουν τα πορτογαλικά και το τάι-τσι, ενώ κάνεις δωρεάν σεμινάρια στους αυτό-οργανωμένους, γιατί είπαμε είσαι και δραστήριος, έχεις κι ενδιαφέροντα και κάπως η μέρα πρέπει να γεμίσει τέλος πάντων. Και φυσικά δεν θα πας στις δουλειές που δεν πιστεύεις… Γιατί η ζωή είναι μικρή και καλύτερα τάι-τσι…
Αλλά, όπως είπαμε, το θέατρο είναι εποχικό επάγγελμα, σαν τους μελισσοκόμους, το λέει κι ο ΟΑΕΔ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και για άφθονους ακόμα, ηθοποιοί της Αθήνας και της ελληνικής επικράτειας του 2013 we are all entering a dangerous zone κι η Παναγία μαζί μας.