Στο Θέατρο 104 θα ανέβει η παράσταση «Μαχαίρι στο κόκαλο», από την ομάδα Θεάτρου Ça Va, σε σκηνοθεσία Βασίλη Καλφάκη με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί μαζί με την Σάντρα Λειβαδάρα. Το έργο βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά.
Σημειώσεις του Βασίλη Καλφάκη από τις πρώτες αναγνώσεις του έργου:
Πόσο «σοβαρός» μπορείς να μείνεις μέσα σε τέσσερις τοίχους προσδοκώντας την άνοδό σου που σημαίνει απλά μια «μετάθεση» στον επάνω όροφο;
Ποια είναι η αντοχή του «ανθρώπινου» – κατά το γράμμα του έργου – όταν αυτοσκοπός γίνεται η απόκτηση περισσότερων υλικών αγαθών;
Είναι φοβερό εν τέλει πόσο η επικράτεια του ανθρώπου επί της ύλης μπορεί να σημαίνει την ίδια στιγμή και το αντίστροφο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είναι τέτοια η στοχοπροσήλωση των ανθρώπων στην «καλύτερη» ζωή που ο συνάνθρωπος αντιμετωπίζεται πια ως μεσάζων για την απόκτησή της.
Στο έργο το ζευγάρι «ντύνεται» τον πολιτισμό. Παίρνει τα καλούπια ενός αστικού πολιτισμού κάλπικου και εξολοθρευτή της κοινωνικής συμβίωσης. Τα πρόσωπα «τυλίγονται» με το αστικό περίβλημα αλλά μένουν κενοί περιεχόμενου. Δύο γελοίοι τσαρλατάνοι, τυφλωμένοι μέσα στην οικονομική ευημερία τους. Κλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα φτιάχνουν γραβάτες και γιακάδες, προβάλουν κολιέ και φουστάνια ως πανοπλίες στον άγριο «πόλεμο» με τους ανταγωνιστές-συνέταιρους. Η σαγήνη γίνεται όπλο αιφνιδιασμού και ο εφησυχασμός είναι υποδοχή στην φάκα. Στο έργο ο Λεωνίδας, πρώην προλετάριος, τώρα πια ανερχόμενος, χρησιμοποιεί θρασύδειλα την ίδια του γυναίκα για να ανέλθει. Πριν από αυτή ήταν άλλοι άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν ως πιόνια στην κατάκτηση της «ευτυχίας» του. Μα η σήψη στις ανθρώπινες σχέσεις δεν θα μείνει μόνο μέσα στο κοινωνικό αλισβερίσι. Θα προχωρεί βαθύτερα. Αργά ή γρήγορα θα παρεισφρήσει μέσα στο κλοιό της αγάπης, στην οικογένεια, την φιλιά, το ερωτικό ζεύγος. Η προτεινόμενη συνθήκη στην γραφή του Μουρσελά, που προχωρεί σε μια ανατομία της νεοελληνικής παθογένειας, είναι κατά πόσο η «ιδιωτεία» (με την αρχαία σημασία της λέξης ως απομάκρυνση από την δημόσια απασχόληση) οδηγεί βαθμιαία στην κοινωνική διάβρωση. Στιγμές στιγμές ο ιδιωτικός κόσμος του έργου συναντά τον δημόσιο. Και εκεί θα χρειαστεί μια βαθιά τομή στο σαπισμένο «μέσα» των προσώπων. Η Ελένη, σύντροφος του Λεωνίδα από τα νεανικά χρόνια της αντίστασης, μια «καλοστολισμένη» σύζυγος τώρα πια, θα ξυπνήσει και θα προσγειώσει τα πάντα γύρω της στην σκουλικιασμένη πραγματικότητα που αρνούνται να αντικρίσουν. Θα συλλάβει πως ολόκληρη η ζωή τους είναι μια «γελοία» προσαρμογή σε χαλάσματα. «Χαλάσαμε. Αρχίζω να προσαρμόζομαι κι εγώ» θα αναφωνήσει. Στην διάρκεια μιας νύχτας θα επιχειρήσει την ηρωική της έξοδο. Θα σταματήσει να εθελοτυφλεί. Για την Ελένη, κάθε σύννεφο αυταπάτης μέσα στα πλούτη οφείλει να διαλυθεί όταν ακούσει στην ψυχή της το τραγούδι των παιδιών. Των παιδιών που υπήρξαν. Των παιδιών που καταργούν τον χρόνο της ψευδούς ανάπτυξης. Των παιδιών που οφείλουμε να είμαστε …
Από το ημερολόγια πρόβας της Σάντρας Λειβαδάρα
ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΞΟΔΟΥ:
- Γνωριμία στο πάρτυ.
- Ο γάμος τους.
- Οι δώδεκα μετακομίσεις.
- Το φλερτ του γραμματέα συμβουλίου.
- Ο θάνατος της Ηλέκτρας.
- Η πρόσκληση σε δείπνο.
- Οι «κακές» φήμες.
- Το «ξαναζέσταμα» του φαγητού.
- Η αναμονή δεκαπέντε μέρες τώρα.
- Η τυχαία συνάντηση στο ασανσέρ.
- Σκασμένα μπαλόνια.
«…εξαγριωμένος Οδυσσέας να πανουργεί εις βάρος της Ιθάκης και μια εξολοθρεμένη Πηνελόπη να αγωνίζεται απεγνωσμένα να συγκρατήσει το νόημα της.» Δε ξέρω από πού …ο Βασίλης μου το διάβασε.
Τα «ζώα» του έργου:
- Πελεκάνος
- Πάπια
- Γαλοπούλες
- Βάτραχος
- Σκύλα
- Αρχιβάτραχος
Photo Credit: Πάτροκλος Σκαφίδας
Διαβάστε επίσης:
Μαχαίρι στο κόκαλο, του Κώστα Μουρσελά από την ομάδα Ça Va στο Θέατρο 104