Για πρώτη φορά δύο «συνομήλικες» γκαλερί της Αθήνας, που τις ενώνει ο συναγωνισμός για ένα καλύτερο αύριο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος και η Gallery Genesis, συνεργάζονται και παρουσιάζουν από κοινού την εκατοστή έκθεση του Βασίλη Καρακατσάνη που έχει τον τίτλο «100»!
Η εκατοστή, επετειακή έκθεση του Βασίλη Καρακατσάνη θα πραγματοποιηθεί στον πολυχώρο Art Project Space και την καλλιτεχνική επιμέλεια της έκθεσης έχουν η Ηλέκτρα Δουμά – Χαλκούση και ο Γιώργος Τζάνερης.
Στην έκθεση αυτή θα παρουσιαστούν, 50 Giclée print αφίσες που επιλέχτηκαν από το σύνολο των ατομικών εκθέσεων που έχει πραγματοποιήσει ο καλλιτέχνης στα 42 χρόνια εικαστικής πορείας του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι αφίσες αυτές, που επανατυπώθηκαν σε διάσταση 70×50 cm, μας συστήνονται ως αυτοτελή εικαστικά έργα, καθώς ο καλλιτέχνης έχει επέμβει ζωγραφικά κάτι που τις καθιστά μοναδικές και άκρως συλλεκτικές. Παράλληλα θα εκτίθεται και ένα επετειακό ζωγραφικό έργο σε καμβά διαστάσεων 100×100εκ., ως «γέφυρα» για την καινούργια του δουλειά. Ταυτόχρονα στον υπόγειο εκθεσιακό χώρο του Art Project Space, θα παρουσιαστούν επιλεγμένα έργα της προσωπικής συλλογής του καλλιτέχνη από την μέχρι τώρα πορεία του, με κάποια από αυτά να εκτίθενται για πρώτη φορά.
Ο Βασίλης Καρακατσάνης προλογίζοντας ο ίδιος την έκθεση αυτή, γράφει:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Η επιθυμία μου ήταν η εκατοστή ατομική μου έκθεση, να είναι μια γιορτή. Δεν ήθελα να περάσει μέσα από τις τρέχουσες εκθέσεις μου και αυτό γιατί έπρεπε να δωρίσω στον εαυτό μου την ανάσα που χρειάζομαι μετά από σαράντα δυο χρόνια ζωγραφικής διαδρομής και εκατό ατομικών εκθέσεων. Το να χρησιμοποιήσω τις αφίσες τους σαν βάση για ζωγραφική επέμβαση, με έκανε να δω τα χρόνια που πέρασαν, τους χώρους και τους ανθρώπους που πρωταγωνίστησαν σε αυτή τη διαδρομή δίπλα μου. Δεν είναι μια προσωπική καταγραφή αλλά συλλογική, γιατί η βάση είναι οι γκαλερί και οι γκαλερίστες, ιστορικοί της τέχνης, δημοσιογράφοι και όσοι ήταν στα παρασκήνια αυτών των εκθέσεων.
Χώροι και άνθρωποι που δεν υπάρχουν πια, χώροι και άνθρωποι που συνεχίζουν, αποτελούν την ραχοκοκαλιά της εικαστικής μου παρουσίας εντός και εκτός.
Ένα προσωπικό ημερολόγιο, αναμνήσεων, αγώνων, ανασφαλειών και αμφίθυμων συναισθημάτων, για να σταθεί και στηθεί η καλλιτεχνική μου οντότητα.
Δεν είναι εύκολο να είσαι ζωγράφος. Ζήλευα τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές για το άμεσο που έχουν με το κοινό, σε αντίθεση με την εικαστική έρευνα που είναι συνυφασμένη με τα τέσσερα ντουβάρια του εργαστηρίου. Όταν αποφασίζεις να εκθέσεις την τόσο αγοραφοβική διαδικασία της δουλειάς σου, είναι από χαρούμενο έως επώδυνο.
Εκατό φορές μου συνέβη, άλλες εντονότερα και άλλες όχι τόσο, αλλά πάντα πλησιάζοντας την γκαλερί στα εγκαίνια μου και σε πόλεις τις Ελλάδας ή του εξωτερικού που δεν μου ήταν οικείοι οι δρόμοι, πήγαινα λίγο αργότερα από την ώρα έναρξης για να βεβαιωθώ τρέμοντας αν υπάρχει κόσμος ή όχι. Εύχομαι να μην χάσω αυτή την αγωνία, γιατί τότε θα έχω χάσει την οποιαδήποτε αθωότητα μπορεί να έχω ακόμη. Δεν το έδειξα ποτέ μπαίνοντας στις γκαλερί, έτσι ώστε όλοι, φίλοι ή όχι, να με θεωρούν τέρας ψυχραιμίας και αυτοπεποίθησης.
Οι ατομικές μου εκθέσεις, είναι η ταυτότητά μου, η ζωή μου ολάκερη, δεν είναι αριθμητική επιτυχία ή ρεκόρ. Θα μπορούσαν να είναι λιγότερες και κάποιες φορές ουσιαστικότερες. Εννοώ τους προηγηθέντες χαρακτηρισμούς απόλυτα, αλλά αυτές οι 100 που τις τιμώ, όπως τους έρωτες μου, με έφεραν στα 65 μου χρόνια, δίνοντας μου τους υλικούς και ηθικούς καρπούς, ώστε να είναι πλέον μη αναστρέψιμο, μονόδρομος που ξεκίνησε κάποτε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω.
Ο κόσμος με τίμησε πράγμα που με ευχαριστεί, με επιβεβαιώνει. Με αναγκάζει όμως να γίνω καλύτερος, γυρνώντας την πλάτη στο βόλεμα και στον ακκισμό της αναγνωρισιμότητας στη μικρή μας επαρχία. Δύσκολο στοίχημα, γιατί μεγαλώνοντας βαραίνω. Θα δούμε!
Για καμβά της εκατοστής μου έκθεσης χρησιμοποίησα τις αφίσες τους. «Χτίστηκαν» από την αρχή, τυπώθηκαν σε χαρτί και δούλεψα πάνω τους με συναισθηματική, χρονική και λεπταίσθητη απόδοση προσωπικών στιγμών της κάθε περιόδου. Είναι αυτόνομα έργα του ημερολογίου μου και το σύνολο τους τα καθιστά μια από της δεκαοκτώ ζωγραφικές ενότητες που με απασχόλησαν μέχρι σήμερα.
Από τα νιάτα μου, ολοκληρώνοντας μια ενότητα, με απασχολούσε η αφίσα, η πρόσκληση, ο κατάλογος και οτιδήποτε θα συμπλήρωνε την παρουσίαση της στο κοινό. Αναπόσπαστα κομμάτια της οπτικής μου, δούλευα για τη δημιουργία τους, θεωρώντας τα μέρος της έκθεσης. Την δεκαετία του ‘80 κάναμε αφίσες και με θυμάμαι πόσες φορές με το ρολό στο χέρι να δίνω σε καταστήματα για να αναρτηθούν. Μετά άλλαξε ο τρόπος επικοινωνίας, αλλά για μένα η αφίσα εξακολουθεί να είναι ένα αυτοδύναμο έργο και κρίμα που χάθηκε.
Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά ευχαριστώντας τους όσους ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια. Είναι μεγάλος ο κατάλογος και θα ήταν κουραστικό.
Θα ευχαριστήσω μόνο, την Ηλέκτρα και τον Πέτρο Δουμά της Τεχνοχώρος Art Gallery, τον Γιώργο Τζάνερη της Gallery Genesis, που με πίστεψαν, με βοήθησαν χρόνια τώρα με γενναιοδωρία, και συνεργάστηκαν ώστε να γίνει η έκθεση αυτή σαν δώρο στη γιορτή των 100 ατομικών μου εκθέσεων, στο Art Project Space.»
Βασίλης Καρακατσάνης
Ο Βασίλης Καρακατσάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 όπου ζει και εργάζεται.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, Θεωρία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης & Συντήρηση Αρχιτεκτονικών Μνημείων στο Centro Europeo της Βενετίας, με υποτροφίες του ΙΚΥ, της Ισπανικής Κυβέρνησης & του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Έχει εκθέσει από το 1982 έως σήμερα, (100 ατομικές εκθέσεις) στην Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ινδονησία, Ισημερινό, Τουρκία, Δανία, H.A.E. & Γερμανία.
Συμμετείχε σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις, Art Fairs & διεθνείς εκθέσεις.
Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα & το εξωτερικό.