Στα ταξιδιάρικα τραγούδια του Βασίλη Λέκκα μια γυναίκα απ’ την Περσία βρίσκει μες τη φαντασία ένα κόκκινο σημάδι. Μια άλλη γυναίκα απ’ τη Σαγκάη θα ντυθεί άντρας για να πάει να δουλέψει στο Πεκίνο µα τελικά θα καταλήξει στον Ρήνο.
Μαζί µε τρεις εξαιρετικούς κιθαρίστες, ο Βασίλης Λέκκας, µας καλεί σ’ ένα μεθυστικό ταξίδι µε το κρασί του έρωτα και του πάθους. Το CultureNow βρέθηκε με τον καλλιτέχνη για να μάθει για την επικείμενη συναυλία του στο City Garden Festival, αλλά και για τη μοναδική μουσική του.
-Με ποιο τραγούδι θα ξεκινήσει η συναυλία σας στο City Garden Festival;
Μάλλον με το Κόκκινο Σημάδι του Γιάννη Σπάθα και του Ευγένιου Αρανίτση από το δίσκο “Σύντομα Όνειρα”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Και γιατί επιλέξατε αυτό;
Σηματοδοτεί το ύφος της συναυλίας μια που θα πούμε τραγούδια-ταξίδια σε χώρες, σε έρωτες, προσδοκώντας να φτάσουμε στον τόπο των αισθήσεων και των παραισθήσεων!
-Έχετε συναναστραφεί κι έχετε συνεργαστεί με τους κορυφαίους μας συνθέτες αλλά και με νεότερους που ξεχωρίζουν. Τι κρατάτε από αυτούς;
Θα πρόσθετα τους ποιητές και τους στιχουργούς.
Έχω να διηγηθώ πολλές μοναδικές στιγμές από την κάθε γνωριμία. Αυτό που συνδέει όμως όλα αυτά τα πρόσωπα και εν ολίγοις αυτό κρατώ, βρίσκεται, ασχέτως κορυφαίων και νεότερων, στην κοινή εσωτερική ανάγκη, στον κοινό κώδικα και στην κοινή πρόθεση όλων αυτών των προσωπικοτήτων που έχει σαν στόχο να αναπαράγει και να συντηρεί τη σπουδαιότητα και τη χρησιμότητα του λόγου και της μουσικής.
Είμαστε τυχεροί ως λαός που μας δίνεται απλόχερα αυτή η διάσταση και φωτίζει την αληθινή μας ταυτότητα. Η προσφορά τους αυτή λειτουργεί ως δομικό στοιχείο σε ό,τι αφορά τον σύγχρονο πολιτισμό μας
-Παλιότερα το ευρύτερο κοινό ήταν πιο κοντά στο είδος τραγουδιού που εκπροσωπείτε;
Σημασία έχει το αν εξακολουθεί να υπάρχει το τραγούδι που κατά την αντίληψη σας και εγώ εκπροσωπώ και ταυτόχρονα να αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πέρα από την έννοια της ευρύτερης αποδοχής.
Θα ήθελα βέβαια να γνωρίζω πως οριοθετείται και πως αντιλαμβάνεται κανείς το «είδος» που τραγουδώ και πού κατατάσσεται.
Ωστόσο αυτό που τραγουδώ, με ενδιαφέρει να περιέχει μνήμη και όραμα.
-Σε μια εποχή που κατακλύζουν με εύπεπτα τραγούδια τι τύχη μπορεί να έχει ένας δίσκος που είναι ολοκληρωμένος κύκλος τραγουδιών σαν το “Κατάρτι κι ατμός”;
Θα μου επιτρέψετε να δανειστώ την εισαγωγή από την παρουσίαση του δίσκου από την «Ogdoo Music» που με εκφράζει απόλυτα.
“Σε μία εποχή που η ακρόαση ενός δίσκου γίνεται κατά κύριο λόγο αποσπασματικά και βιαστικά, η δημιουργία ενός κύκλου τραγουδιών με συνθετική, ενορχηστρωτική και αισθητική ενότητα φαντάζει σχεδόν σαν μια πράξη επαναστατική.
Ένα τέτοιο έργο είναι ο δίσκος «Κατάρτι κι ατμός», ένα λεπτοδουλεμένο ψηφιδωτό από τραγούδια που λειτουργούν στην ακρόαση τόσο αυτόνομα, όσο και σαν αρμονικά δεμένο σύνολο.” Υπάρχει και αυτή η πλευρά.
-Τα τελευταία χρόνια από τις τόσες πολλές και σημαντικές ηχογραφήσεις που έχετε πραγματοποιήσει, το τραγούδι που παίχτηκε περισσότερο με την φωνή σας στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ήταν το ‘‘Θέλω όνειρα’’. Τι είχε αυτό το τραγούδι σε αντιστοιχία με όλα τ’ άλλα;
Δεν έχω παρακολουθήσει αν ισχύει κάτι τέτοιο ραδιοφωνικά, αλλά πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Κουμπιού. Θυμάμαι τη στιγμή της ηχογράφησης πώς με φόρτισε συναισθηματικά και πώς με παρέσυρε ώστε να εκφραστώ, τόσο μέσα από το στίχο, όσο και μέσα από το μελωδικό του ταξίδι που ενισχύθηκε από την εξαιρετική ενορχήστρωση. Το τραγούδησα μια φορά στο studio και αυτό αποτυπώθηκε. Ίσως όλα αυτά να αναδύονται, να εκφράζουν και να ελκύουν αντίστοιχα ένα μεγάλο μέρος του ακροατηρίου. Θα παιχτεί και αυτό το τραγούδι στην συναυλία.
-Τι σας δίνει κουράγιο; Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Κουράγιο… Θα ήθελα να αντικαταστήσω αυτή τη λέξη με την λέξη «δύναμη». Νομίζω πως έχει άλλη δόνηση, άλλη κατεύθυνση, μια εσωτερική ενεργοποίηση.
Σήμερα μπορώ και στέκομαι όρθιος μέσα από την δύναμη της τέχνης, αναδημιουργώ και αναπνέω την ευλογία της και μου αλλάζει τις εικόνες μιας δύσκολης κοινωνικής συνθήκης.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει βαθύς προβληματισμός για το μέλλον σε σχέση με τις προτεραιότητες και τον τρόπο λειτουργίας μας. Νομίζω πολύ δύσκολα θα βρεθεί ο σταθερός και σωστός βηματισμός για να οδηγηθεί η ανθρωπότητα και ο πλανήτης σε ειρήνη και αρμονία.
