Ανήκω σε μια γενιά καλλιτεχνών που βιώνουν – στην πιο δημιουργική τους περίοδο – συνθήκες πολύ αντίξοες και βίαιες. Ωστόσο, η ανάγκη για δημιουργία δε λογαριάζει εποχές, κρίσεις και αντιξοότητες, γιατί ή υπάρχει αυτή η ανάγκη ή δεν υπάρχει. Δεν περιμένεις να έρθουν όλα ομαλά και ιδανικά για να δημιουργήσεις. Δεν υπάρχουν ιδανικές συνθήκες. Ούτως ή άλλως η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι σε πολύ δύσκολες καταστάσεις αναγκάζονται να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να ακολουθήσουν αυτό που ονειρεύονται αφού πλέον δεν έχουν τίποτα να χάσουν.
Αυτό συμβαίνει αρκετά και στη μουσική. Σε συζητήσεις με φίλους μουσικούς, αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα, είναι ότι αρχίζουν να σκέφτονται πώς θα παρουσιάσουν δικές τους δουλειές που στο παρελθόν δεν τολμούσαν να ρισκάρουν, μιας και τίποτα δεν πληρώνεται καλά πλέον. Οπότε αφού δεν πληρώνεσαι που δεν πληρώνεσαι, γιατί να κάνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι; Ρισκάρεις για σένα.
Πιστεύω ότι όλο αυτό που περνάμε σήμερα είναι αποτέλεσμα μιας φούσκας που έσκασε. Ζούσαμε με την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι δεδομένα, υπήρχε ένα μοντέλο εργασιακής αποκατάστασης το οποίο κυνηγούσαν οι περισσότεροι και κάποια πράγματα ήταν υπερτιμημένα. Παρ’ όλο που είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος, νιώθω αρκετές φορές μουδιασμένη μπροστά σε όλη αυτή τη βιαιότητα που ζούμε, η οποία τείνει να γίνει συνήθεια σε τέτοιο βαθμό ώστε να νιώθεις εξοικείωση. Όταν λέω βία, εννοώ κάθε μορφή, όχι μόνο τη σωματική, γιατί βία είναι να αποφασίζουν κάποιοι που έχουν εξουσία να σου πάρουν μέσα σε μια μέρα ό,τι πάλεψες να αποκτήσεις μια ζωή, είτε πρόκειται για υλικά αγαθά είτε για την αξιοπρέπεια την ίδια. Αυτό για μένα είναι το πιο επικίνδυνο. Θίγονται αξίες, ιδανικά, δημιουργούνται μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, η μεσαία τάξη οδηγείται στην εξαφάνιση. Θέλουν να εξαφανίσουν την παιδεία και τον πολιτισμό, να μας εξαθλιώσουν ώστε να μπορούν να μας ελέγχουν σαν στρατιωτάκια.
Επειδή όμως σε όλες τις καταστάσεις υπάρχει και η θετική πλευρά, πιστεύω ότι όσον αφορά στην τέχνη θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα και θα ασχοληθούν κυρίως αυτοί που έχουν κάτι να πουν και δεν κυνηγούν μόνο τη δόξα. Για μένα το τραγούδι είναι ανάγκη. Φυσικά και θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε δουλειά για να ζήσω, όμως το τραγούδι δεν είναι ένα καπρίτσιο, είναι θέμα ύπαρξης. Τραγουδάω για να εκφράσω αυτό που είμαι και να το επικοινωνήσω με τον κόσμο και έχω δουλέψει πολύ σκληρά γι’ αυτό. Πολλές ώρες μελέτης. Έχουμε ανάγκη να συγκινούμαστε, να αισθανόμαστε, να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε πάντα σε κάτι καλύτερο. Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε διάπλατα την καρδιά μας και ν’ απελευθερώσουμε όσα κρυμμένα συναισθήματα έχουμε μέσα μας. Αυτό προσπαθώ να κάνω και στα live μου – να ξεχειλίζουν από αληθινό αίσθημα και ομορφιά γιατί η μουσική έχει τη δύναμη να αφυπνίσει την καρδιά, το νου και τη συνείδηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πιστεύω ότι θα πρέπει να σκεφτούμε καινούριες πρακτικές λύσεις για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και ό,τι σχετίζεται με αυτήν. Είναι λάθος να καταφεύγουμε σε λύσεις με τους παλιούς όρους, γιατί απλούστατα οι συνθήκες που γέννησαν τους όρους αυτούς, δεν υπάρχουν πια. Χρειαζόμαστε καινούριες, πρακτικές λύσεις που θα έχουν γεννηθεί από τις τωρινές συνθήκες. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ελπίσουμε ξανά. Επίσης, πρέπει να ξεκολλήσουμε από την ιδέα ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούριο, ότι όλα έχουν ειπωθεί, ότι είναι μάταιο να δούμε τα πράγματα με την ελπίδα ότι είναι δυνατό να φτιαχτεί κάτι νέο. Όλη αυτή η εσχατολογία θεωρώ ότι στην πολύ δύσκολη και τελματώδη περίοδο που διανύουμε κάνει κακό, γιατί δημιουργεί μια ηττοπαθή στάση απέναντι στα πράγματα και πολλαπλασιάζει το τέλμα στο οποίο ούτως ή άλλως βρισκόμαστε. Να βγούμε από το σοκ και την τεράστια αμηχανία που έχει δημιουργήσει σε όλους μας, να τολμήσουμε να κοιτάξουμε το τώρα μας με όλα μας τα συναισθήματα ενεργά και να μην διστάσουμε να οραματιστούμε όμορφα πράγματα.
Info: Τη Βικτωρία Ταγκούλη τη γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή της στην ομάδα Σπείρα – Σπείρα, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε την προσωπική της καλλιτεχνική διαδρομή. Συμμετείχε στα επιτυχημένα μιούζικαλ «Προς κατεδάφιση» και «Ο ευτυχισμένος prince» σε μουσική του Χρίστου Θεοδώρου και κέρδισε διθυραμβικές κριτικές και την αναγνώριση του κοινού μέσα από την ερμηνεία της στο έργο της Ελένης Γκασούκα «Φουρκέτα» που παίχτηκε για 3 συνεχόμενα χρόνια. Στην παράσταση αυτή η Βικτωρία Ταγκούλη ξεχώρισε, χαρίζοντας μεγάλη συγκίνηση με την ευρεία ερμηνευτική της γκάμα. Έχει εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές της Αθήνας και της επαρχίας, με πρόσφατες τις πολύ επιτυχημένες στο Gazarte. Δισκογραφικά έχει κυκλοφορήσει τρία προσωπικά άλμπουμ: το πρώτο με τίτλο (α) σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου, το δεύτερο με τίτλο «Φωτο.βόλτα» σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου και στίχους Διαμαντή Γκιζιώτη και το τρίτο που μόλις κυκλοφόρησε, έχει τίτλο «Τετράδιο» και είναι σε μουσική Χρίστου Θεοδώρου και στίχους Μιχάλη Γελασάκη.
https://www.facebook.com/VictoriaTagouliOfficial
*Αναδημοσίευση άρθρου από το περιοδικό culturenow mag, τεύχος 27
