Με το ένα χέρι κρατούσε τον Καραγάτση και με το άλλο το τσιγάρο…

Ένας μεγάλος τίτλος για έναν γυναικείο μονόλογο. Είναι αλήθεια ότι έχω δεχτεί πολλές ερωτήσεις γι’ αυτόν. Ακούγεται σαν να περιέχει έναν κώδικα και ίσως να είναι έτσι. Πρόκειται για μια ισχυρή εικόνα που η ηρωίδα στη διάρκεια της αφήγησης, την ανασύρει συχνά.

Η μνήμη κρατάει ζωντανή την ιστορία και η αποστολή της είναι να την πει ολόκληρη.

Ο τόπος είναι ένα μικρό νησί των Κυκλάδων τη δεκαετία του ’50. Το μέρος και η εποχή περιβάλλονται, χαρακτηρίζονται από τα “ελάχιστα” που ποτέ δεν είναι αρκετά. Δεν φτάνουν για όλους. Δεν τους χορταίνουν αρκετά. Τίποτα δεν τελειώνει και δεν γίνεται οριστικό. Η αγωνία που φέρνουν οι ελλείψεις είναι ό,τι πιο σταθερό.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Η γυναίκα της ιστορίας μας θα φτάσει εκεί για να γίνει η δασκάλα του μονοθέσιου σχολείου του νησιού. Θα αναμετρηθεί με την ιδιαίτερη γεωγραφία του κλειστού τοπίου – μια πέτρινη στεριά απέναντι σε μια μεγάλη θάλασσα. Θα μάθει τι σημαίνει να ζει δίπλα στη θάλασσα. Θα επιδείξει μια λαχτάρα για το κολύμπι που θ’ αναγκάσει τις γιαγιάδες του νησιού να την ξεματιάζουν. Θα αντιμετωπίσει πολλών ειδών στερήσεις. Θα υπερβεί τα καθήκοντά της και θα διακινδυνεύσει να απολυθεί. Θα συστήσει το “Χαμένο νησί” του Καραγάτση στο μαθητή της που θέλει να τον βοηθήσει να βρει τη φωνή του. Θα σημαδεύσει τον έρωτα με πένθος. Θα επιδείξει μια επίμονη φύση που δε θα μπορέσει να κάμψει ούτε η αυστηρή μητέρα της. Θα συνδέσει την τροφή με την αγάπη. Και τα μυστικά, με τις καθαρές λέξεις που απαιτούν τις ανάσες των δρομέων των μεγάλων αποστάσεων για να ειπωθούν.

Στο τέλος, θα τρέξει όπως τρέχουν οι πεθαμένοι που θα ζήσουν. Και θα ζήσει.

Στο βράχο του Skrow, η Λένα Δροσάκη παίζει τον μονόλογο της δασκάλας και η Κατερίνα Κέντρου την ακολουθεί τραγουδώντας της – ας δανειστούμε ένα στίχο του Σαίξπηρ απ’ το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας:

– ΤΙΤΑΝΙΑ : Παρακαλώ σε ωραίε θνητέ, τραγούδα μου πάλι…

Κάθε Τρίτη, στις 19.00.

Βιογραφικό

Παντρεμένη με το Γιάννη Τσίρο και μητέρα δύο αγοριών στην εφηβεία. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Υποκριτική. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές. Είναι ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου των Αλλαγών και διδάσκει εκεί 21 χρόνια. Έχει σταματήσει να παίζει, αλλά γράφει, σκηνοθετεί και διδάσκει υποκριτική σαν ηθοποιός.

Διαβάστε επίσης:

Με το ένα χέρι κρατούσε τον Καραγάτση και με το άλλο το τσιγάρο, στο Skrow Theater