Η Violet Louise είναι η Λουΐζα Κωστούλα. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής της Νέλλης Καρρά και του Εθνικού Ωδείου με σπουδές στο κλασικό πιάνο και την αρμονία. Έχει δουλέψει, ως ηθοποιός και στη μουσική διδασκαλία ηθοποιών, στο Εθνικό θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών, την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού και σε αρκετές άλλες θεατρικές σκηνές. Έχει συνεργαστεί με διάφορα μουσικά σχήματα της εγχώριας σκηνής (Polaroid, Film, Papercut) και έχει συμμετάσχει σε πλήθος μουσικών φεστιβάλ και διοργανώσεων.
Η παλυτάλαντη καλλιτέχνις, μετά από τις performances The Forest, Cardinals & Lovers, Γράμματα στα κοριτσάκια, έρχεται από τις 7 Φεβρουαρίου 2014 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για να παρουσιάσει τη μουσικοθεατρική παράσταση «Στα Υπόγεια του BBC»… Αυτό το πρωτότυπο “κείμενο” που συνθέτει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει η ίδια, βασίζεται στη ζωή και στο έργο της Delia Derbishyre, μίας μουσικής ιδιοφυΐας που καθόρισε τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, αλλά αναγνωρίστηκε μετά τον θάνατό της. Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης η Violet Louise, ή αλλιώς Λουΐζα Κωστούλα, μίλησε στο culturenow.gr για τη μουσική, το θέατρο, την Delia Derbyshire, την συνεργασία της με τον Παναγιώτη Γαρμπή, και πολλά άλλα.
Συνέντευξη: Ερριέττα Μπελέκου
Culturenow.gr: Ποια ήταν η αφετηρία του καλλιτεχνικού σας ταξιδιού; Τι θυμάστε πιο έντονα από τα πρώτα σας βήματα;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Λουΐζα Κωστούλα: Δεν ξέρεις ποτέ πως ξεκινά μια πορεία, ούτε για ποιους λόγους διαλέγει κανείς το ένα μονοπάτι και όχι το άλλο. Κάποια πράγματα είναι εκεί. Πάντα είναι εκεί. Από τη στιγμή που γεννιέσαι. Απλά όταν κάτι είναι σημαντικό και ουσιαστικό και να θες να το αποφύγεις δε μπορείς.
Ακόμα και τώρα αισθάνομαι ότι είμαι στα πρώτα μου βήματα. Αισθάνομαι ότι κάθε φορά ξεκινώ από την αρχή. Αυτό συμβαίνει γιατί σε κάθε προσπάθεια , προυπάρχει μία έρευνα, ένα ξεκίνημα από το μηδεν μέχρι να ανακαλύψω τον καινούργιο αυτό κόσμο. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από τον πρώτο καιρό , είναι κάποιο ταξίδι που έκανα στο Βερολίνο, με σκοπό να συγκεντρώσω υλικό για μια παράσταση με κείμενα του Μπρέχτ.
Cul. N.: Αν και έχετε ολοκληρώσει τις σπουδές σας στη Νομική, επιλέξατε τον μαγικό δρόμο του θεάτρου και της μουσικής. Πως συνυπάρχουν αυτές οι τέχνες και ποια από αυτές υπερισχύει μέσα σας;
Λ. Κ.: Και η μουσική και το θέατρο συνυπάρχουν αρμονικά και δημιουργούν απο κοινού την κἀθε σύνθεση. Καταλαβαίνω όμως πως η μουσική αρχίζει και καταλαμβάνει μεγαλύτερο χώρο μέσα μου.
Επίσης ξεκαθαρίζει μέσα μου ο δρόμος, το που οδηγείται όλη αυτή η προσπάθεια. Και αυτό με κάνει ιδαίτερα χαρούμενη.
Λ. Κ.: H Delia Derbyshire είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ιδιοφυίας που στην εποχή της δεν αναγνωρίστηκε. Τη δεκαετία του 60, όσοι ασχολούνταν με το κομμάτι του ήχου, δε θεωρούνταν μουσικοί με την παραδασιακή έννοια. Η ενασχόληση με τον ήχο ήταν ένα καινούριο κεφάλαιο και οι άνθρωποι στην αρχή δεν ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν Η Delia ένω δούλεψε για το ΒΒC και έγραψε μουσική για πολλά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, όπως και το πασίγνωστο μουσικό θέμα της αγγλικής σειράς Doctor Who, δεν πληρώθηκε ποτέ και δεν είδε ποτέ το όνομα της να αναγράφεται σε καμία λίστα πνευματικών δικαωμάτων . Ήταν ένας ουσιαστικά δημιουργικός άνθρωπος, μπροστά από την εποχή της, που μόνο μετά το θάνατο της η αξία του έργου της αναγνωρίστηκε. Από αυτήν επηρεάστηκαν οι πιο σημαντικοί μουσικοί της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής ( Brian Eno. Orbital, Aphex Twin, Portishead). Ευτυχώς στην περίπτωση που κάποιος είναι ουσιαστικά δημιουργικός και πρωτοπόρος, ακόμα και αν δεν αναγνωριστεί από κανένα σύστημα, ανοίγει το δρόμο σε επόμενες γενιές και βρίσκει τελικά τη θέση που του αξίζει.
Cul. N.: Στην παράσταση υπογράφετε την σύλληψη, την σκηνοθεσία και την μουσική επιμέλεια, αλλά παράλληλα έχετε αναλάβει και την ερμηνεία. Ακούγεται αρκετά δύσκολο, ταυτόχρονα όμως και συναρπαστικό.
Λ. Κ.: Ουσιαστικά το δύσκολο είναι να δημιουργηθεί όλος αυτός ο κόσμος. Όταν κάθε στοιχείο μπει στη θέση του, τότε μόνο μπορώ να υπάρξω στη σκηνή. Η ενάσχόληση με όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία ακόμα και αν δε το θέλεις σε βάζει σε ένα κόσμο. Το δύσκολο είναι να ολοκληρωθεί η σύνθεση και αυτό απασχολεί το μυαλό μου, όλο το διάστημα των προβών. Τον εαυτό μου , επάνω στη σκηνή συνήθως τον αφήνω πάντα τελευταίο, τον βρίσκω στην τελευταία στροφή, λίγο πριν ξεκινήσουν οι παραστάσεις.
Cul. N.: Στα υπόγεια του BBC θα “συναντηθείτε” επί σκηνής και με τον Παναγιώτη Γαρμπή. Ποια είναι η εμπειρία αυτής της συνεργασίας; Με ποια κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά τους “συνταξιδευτές” σας;
Λ. Κ.: Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που συνεργάστηκα με τον Παναγιώτη. Οι προθέσεις πρέπει να συμπίπτουν, οι ιδέες, η αισθητική, ο τρόπος δουλειάς. Ο κοινός κώδικας και η ίδια αντίληψη για τα πράγματα είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, η συνύπαρξη είναι πολύ δύσκολη. Επίσης πρέπει να υπάρχει η αμοιβαία αγάπη για την έρευνα καθώς αυτές οι παρααστάσεις ξεκινάνε από το μηδέν. Συνήθως δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο εκτός από την ιδέα. Όλα δημιουργούνται στην πορεία, σαν κομμάτια ενός πάζλ. Πρέπει να υπάρχει πολλή υπομονή και διάθεση για δουλειά. Με τον Παναγιώτη ευτυχώς υπήρξαν αυτές οι προυποθέσεις από την πρώτη στιγμή.
Cul. N.: Για να επιστρέψουμε στην “αφανή ηρωίδα της βρετανικής ηλεκτρονικής μουσικής” Delia Derbishyre. Τι συμβολίζει για σας προσωπικά αυτή η καλλιτέχνις;
Λ. Κ.: Την επανάσταση, το μη συμβιβασμό, την προσπάθεια διατήρησης της προσωπικής ταυτότητας με κάθε τρόπο. Η Delia ήταν μία γυναίκα που πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, μόνη ανάμεσα σε τόσους άντρες και που δούλευε ασταμάτητα επιζητώντας την τελειότητα. Πρέπει να έχεις πολύ μεγάλα κότσια για να το κάνεις αυτό, ειδικά πέντε δεκαετίες νωρίτερα. Δεν επεδιώξε ποτέ τη βολή της, θυσίασε την προσωπική της ζωή για να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Τίποτα δε γίνεται χωρίς κόπο, όπως λέει και η ίδια σε μία από τις σπάνιες συνεντέυξεις της. Και αυτός είναι και ο λόγος που άφησε τεράστια παρακαταθήκη στις επόμενες γενειές.
Cul. N.: Πόσο έχουν αλλάξει οι συνθήκες στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής μετά από τόσα χρόνια; Υπάρχει η δυνατότητα επαγγελματικής ανέλιξης για μία γυναίκα ή συνεχίζει να είναι ένα αυστηρά ανδροκρατούμενο περιβάλλον;
Λ. Κ.: Τα πράγματα πλέον είναι σαφώς καλύτερα. Όμως το συστήμα συνεχίζει να παραμένει ευνοϊκά διακείμενο προς τους ἀνδρες, παραχωρώντας τους μεγαλύτερα προνόμια. Όμως τουλάχιστον στην εποχή που ζούμε, οι γυναίκες που δουλεύουν δε στιγματίζονται κοινωνικἀ, όπως στην εποχή της Delia. H γυναίκα μπορεί να είναι και μητέρα και να παράγει με ουσιαστικό και δημιουργικό τρόπο.
Λ. Κ.: Στην Ελλάδα οι περισσότεροι καλλιτέχνες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ζούνε σε μία μόνιμη περίοδο κρίσης. Τα πράγματα σαφώς τώρα είναι χειρότερα παρά ποτέ αλλά τι είχαμε και τι χάσαμε. Εγώ ανήκω στην κατηγορία εκείνων που δημιουργούν με ελάχιστο ή μηδενικό κόστος. Η δημιουργία είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την πεζή καθημερινότητα χωρίς να χρειάζεσαι άλλα υποβοηθήματα.
Cul. N.: Σήμερα όλοι περιμένουμε κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο να έρθει…Ποια είναι τα δικά σας όνειρα – σχέδια για το μέλλον;
Λ. Κ.: Να έχω τη δύναμη να παλεύω για αυτά που πιστεύω σε μια καθημερινότητα που κάθε μέρα γίνεται όλα και πιο δύσκολη. Να ἐχω υγεία σωματική και ψυχική. Είναι τα πιο σημαντικά αγαθά.
Η Violet Louise παρουσιάζει τη μουσικοθεατρική παράσταση «Στα Υπόγεια του BBC», από 7 έως 23 Φεβρουαρίου 2014, στην Αίθουσα Black Box του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ