Το θέατρο Παραμυθίας παρουσιάζει το έργο Virtual Reality του Ηλία Παρασκευόπουλου σε σκηνοθεσία Σταύρου Αποστολάτου …
από τις 18 Ιανουαρίου 2013. “….εδώ είναι κόλαση όλα έχουν πεθάνει… δεν μπορείς να εκδικηθείς έναν ολόκληρο λαό εάν τιμωρήσεις μόνο τον ένα… όλοι θέλουν μια πατρίδα.. τα παραμύθια είναι σαν τη ζωή μας όμως η ζωή μας δεν είναι παραμύθι… δεν υπάρχουν νεράιδες, πρίγκιπες και ξωτικά. Μερικές φορές ο θάνατος είναι προτιμότερος από την ζωή. Δεν έχω άλλη αντοχή…..”
Ο πόλεμος στα μάτια των παιδιών μοιάζει παιχνίδι όμως δεν είναι…
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα
Ένα παραμύθι πολέμου για την βία και την απώλεια Οι συντελεστές της παράστασης :
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΚΕΙΜΕΝΟ : Παρασκευόπουλος ΗλίαςΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ : Αποστολάτος ΣταύροςΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ : Σούτου Φαίδρα
VIDEO: Γιάννης Σωτηρόπουλος – Ειρήνη ΣτείρουΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μιχάλης ΔημητρίουΦΩΤΑ: Γιώργος Σπηλιόπουλος
ΤΡΑΓΟΎΔΙ : Nalyssa Green
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: Παρασκευάκος Σπύρος
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ : Ιωάννα ΣιβίτηΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ : Δάφνη Χρήστου
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ : Κοτίδης Στέλιος
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΑ : Λύδα ΚαλαποθάκηΤΡΑΓΟΎΔΙ : Nalyssa Green
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ :
Λαζάρου Φώτης
Μαζιώτης Δημήτρης
Μιχαηλίδη Ντίνα
Μιχαλοπούλου Αγγελική
Παρασκευόπουλος Ηλίας
Σούτου Φαίδρα
Τσάνα Λία
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Το έργο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα προηγούμενων πολέμων, μεταφερόμενα σε έναν υποθετικό Γ΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στο κοντινό μέλλον. Μέσα από την εναλλαγή πραγματικότητας και φανταστικού, μπλέκοντας το παραμύθι με τη βία του πολέμου παρακολουθούμε εφτά χαρακτήρες να προσπαθούν να επιβιώσουν διεκδικώντας ο καθένας τη δική του λύτρωση και σωτηρία.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Ευρωπαϊκή ένωση ορίζει σε κάθε χώρα μια ομάδα στρατιωτών με σκοπό να προστατεύει και να ρυθμίζει τη ζωή του άμαχου πληθυσμού. Ένα βράδυ οι δυο γιοι της οικογένειας, Νικόλας και Γιάννης, μέλη αντιστασιακής ομάδας, πιάνουν αιχμάλωτο έναν από τους στρατιώτες της οργάνωσης με σκοπό να βιντεοσκοπήσουν το βασανισμό του και να το χρησιμοποιήσουν ως εκφοβισμό. Τα πράγματα ανατρέπονται όταν αδελφή τους η Ελπίδα, που ζει σε έναν δικό της φανταστικό κόσμο προστατευμένη από τη σκληρότητα του πολέμου, συναντάει τον αιχμάλωτο. Η Ελπίδα παραλληλίζει τον πόλεμο σαν έναν πόλεμο παραμυθικό ανάμεσα σε ξωτικό και νεράιδες. Συνδετικός κρίκος όλων η μητέρα τους.
Η φθορά που πραγματοποιείται στην ανθρώπινη ψυχή, η ανάγκη για επιβίωση, η προσωπική εκδίκηση, το μίσος και η καταστροφή της παιδικής ψυχής, η πτώση των ηθών και η καταπίεση είναι τα θέματα που πραγματεύεται η παράσταση, μέσα από ρεαλιστικά και παραμυθικά στοιχεία.
Η παράσταση τελείται με την υποστήριξη της UNESCO