Οι καλοκαιρινές αναγνωστικές προτάσεις από το CultureNow συνεχίζονται!
Σε προηγούμενη δημοσίευση εστιάσαμε σε τίτλους μεταφρασμένης λογοτεχνίας – δείτε το Μέρος Α’ εδώ. Τώρα όμως, θα εξερευνήσουμε την “ελληνόφωνη” εκδοτική δραστηριότητα, και θα δούμε ορισμένους τίτλους από Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς που θεωρούμε πως αξίζουν την προσοχή και το χρόνο σας.
Οι προτάσεις του CultureNow με βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας
Η βία της αποτυχίας, του Πέτρου Μάρκαρη | Εκδόσεις Κείμενα
Ο Πέτρος Μάρκαρης είναι ένας συγγραφέας με διεθνή εμβέλεια, με το έργο του να έχει μεταφραστεί σε έως και 20 γλώσσες! Η πένα του γνωστή και αγαπημένη, δε χρειάζεται συστάσεις. Το πιο πρόσφατο βιβλίο με τον αστυνόμο Χαρίτο, «Η βία της αποτυχίας» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κείμενα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Αθήνα αλλάζει όψη κάτω από τις νέες οικονομικές συνθήκες και η βία εξαπλώνεται ανάμεσα στους νέους. Η δολοφονία ενός καθηγητή οικονομικών της ΑΣΟΕΕ μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου φέρνει τον διευθυντή Ασφάλειας Αττικής Κώστα Χαρίτο και την αστυνόμο Αντιγόνη Φερλέκη αντιμέτωπους με μία από τις πιο δύσκολες υποθέσεις. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία βοηθούν τους δράστες να καλύψουν τα ίχνη τους. Μια ανακοίνωση αποκαλύπτει τους λόγους, αλλά το κίνητρο είναι βαθύτερο. Η δολοφονία ενός γραμματέα μέσης εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας που ακολουθεί και η σύνδεση των δύο φόνων περιπλέκει την έρευνα για την εξιχνίασή τους. Οι κινήσεις του τμήματος Ανθρωποκτονιών δεν οδηγούν πουθενά. Μια απρόσμενη ανατροπή όμως θα ρίξει φως στην υπόθεση. Μια ανατροπή που ενισχύει τη συνέχεια του κύκλου της βίας.
Μακγκάφιν, του Βαγγέλη Γιαννίση | Εκδόσεις Διόπτρα
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης υπογράφει το βιβλίο «Μακγκάφιν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Το πάλαι ποτέ πετράδι στο στέμμα της Felekis Lines, το πλοίο Αφροδίτη, ετοιμάζεται για το τελευταίο του ταξίδι στο Αιγαίο, προτού μετατραπεί σε παλιοσίδερα. Οι παλιές καλές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο καταχρεωμένος πλοιοκτήτης Μάρκος Φελέκης έχει μονάχα μία επιθυμία: να συνοδέψει το αγαπημένο του καράβι στο στερνό του ταξίδι. Και, ίσως, αν αποδειχθεί τυχερός, να αλλάξει τη μοίρα του. Στο λιμάνι του Πειραιά, μία τετραμελής οικογένεια επιβιβάζεται στο καράβι: ο πατέρας Ακίνδυνος, η μητέρα Νανά, η έφηβη κόρη Μικαέλα και η γιαγιά Βαρβάρα. Όλοι έχουν τα μυστικά τους — και κάποια από αυτά μπορεί να αποδειχθούν θανάσιμα, επειδή, δίχως να το ξέρουν, τα μέλη της οικογένειας έχουν από έναν τεράστιο στόχο πάνω στα κεφάλια τους. Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, που θέλει να φέρει εις πέρας την αποστολή του για να σώσει το αγαπημένο του ζώο, ένα τανούκι από τον ζωολογικό κήπο της Σαϊτάμα. Ένα ζευγάρι πληρωμένων δολοφόνων, που θα πρέπει να αποφασίσουν εάν ο γάμος τους μπορεί να σωθεί ή αν θα ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους αφού αποβιβαστούν από το πλοίο. Μία πληγωμένη γυναίκα που ζητά εκδίκηση από το άτομο που κατέστρεψε τη ζωή της. Ένας stalker αποφασισμένος να πείσει την πρώην του να του δώσει άλλη μία ευκαιρία — με κάθε τρόπο.
Και στο επίκεντρο όλων, ένα μυστηριώδες αντικείμενο που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι, αλλά όλοι το αναζητούν — ένα Μακγκάφιν.
Μακγκάφιν [MacGuffin]: ένα προσχηματικό στοιχείο πάνω στο οποίο στήνεται η πλοκή. Ορισμένες φορές το Μακγκάφιν μπορεί να είναι θολό, απροσδιόριστο, να περιγράφεται σε αδρές γραμμές και να παραμένει ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία. Ποιος θα παραμείνει ζωντανός όταν το Express Αφροδίτη ολοκληρώσει το ταξίδι του;
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης έχει μιλήσει στο CultureNow και τη Σωτηρία Γεωργαντή για το βιβλίο «Μακγκάφιν» – Διαβάστε την εδώ.
Τα Τέσσερα Χρώματα του Καλοκαιριού, του Τεύκρου Μιχαηλίδη | Εκδόσεις Ψυχογιός
Ο Κύπριος μαθηματικός και συγγραφέας, Τεύκρος Μιχαηλίδης, δραστηριοποιείται στον χώρο της «μαθηματικής μυθοπλασίας». Το βιβλίο του «Τα Τέσσερα Χρώματα του Καλοκαιριού» κυκλοφορεί πλέον από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Πιο πολύ κι απ’ τα φιλιά της, πιο πολύ κι απ’ το κορμί της, που απ’ την πρώτη στιγμή μου το είχε χαρίσει απλά και φυσικά, λες κι από πάντα εμένα περίμενε για να κορέσει τη δίψα του, τούτο το τετράδιο ήταν η πιο τρανή απόδειξη της αγάπης της. Το κορμί της εύκολα το γυμνώνει μια γυναίκα ακόμα και για μια πρόσκαιρη ηδονή. Την ψυχή της μια φορά τη γυμνώνει. Και τούτο το τετράδιο, μαζί κι η ιστορία του, ήξερα πια πως ήταν η ψυχή της.
Δικά μας παιδιά, της Σοφίας Νικολαΐδου | Εκδόσεις Μεταίχμιο
Από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το βιβλίο «Δικά μας παιδιά» της Σοφίας Νικολαΐδου. Η συγγραφέας έχει τιμηθεί με το Athens Prize for Literature και με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.
Αυτή είναι η ιστορία των Δικών Μας Παιδιών, των παιδιών που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους. Ακούν μουσική με ακουστικά, συνθέτουν beats στον υπολογιστή και γράφουν μπάρες στα τετράδιά τους. Έχουν για οικογένεια τους φίλους τους και ζουν τη ζωή τους online. Αυτή είναι η ιστορία της δικής μας γενιάς, που πιστέψαμε πως θα γίνουμε καλύτεροι από τους γονείς μας. Και τώρα βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να κάνουν τα λάθη τους, να φεύγουν μπροστά. Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν σαν οχιές στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Μανάδες που τα παρατούν. Μανάδες με κότσια. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Δυο γενιές – και γκρεμός ανάμεσα. Θα έρθει η στιγμή που θα απλώσουν το χέρι; Αυτή είναι μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα, αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν – και ευτυχώς. Αυτή είναι μια ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα, για τα όνειρα που παίρνουν εκδίκηση, για τα παιδιά που έσωσε η μουσική. Ήταν οι μέρες που βρισκόταν σε ήπια πτήση, βάδιζε λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος, τον διαπερνούσαν σαν ρεύμα οι εικόνες στον δρόμο. Ένιωθε λες και δεν είχε δέρμα. Οι ρίμες αιωρούνταν, έμοιαζαν με κομμένα καλώδια σε στύλο της ΔΕΗ, πετούσαν σπίθες. Κι αυτός περίμενε ώσπου δεν άντεχε άλλο, ώσπου ό,τι έβραζε εντός του τίναζε επιτέλους το καπάκι. Μόνο τότε άνοιγε το μπλοκάκι του. Οι λέξεις γλιστρούσαν κι ο Κωστής σέρφαρε στον ρυθμό τους. Ο πρώτος στίχος ήταν πάντα η σανίδα του, τον οδηγούσε. Όλα του άρεσαν κι ύστερα όλα του βρομούσαν, έγραφε, έσβηνε, ξαναγυρνούσε στα σβησμένα, τη δεύτερη φορά πιο σίγουρος ότι ήταν για πέταμα.
Η Σοφία Νικολαΐδου έχει απαντήσει σε ερωτήσεις του CultureNow για το βιβλίο της «Δικά μας παιδιά» – δείτε όλη τη συνέντευξη που έδωσε στην Σωτηρία Γεωργαντή εδώ.
Κεντρική εικόνα θέματος: Στιγμιότυπο από την ταινία Σπιρτόκουτο, του Γ. Οικονομίδη