Ο νομπελίστας συγγραφέας Κουτσί υπογράφει ένα αλληγορικό μυθιστόρημα για τη μετανάστευση και την ατομική ταυτότητα, για τη λύτρωση και τη σταύρωση, τον αυτοπροσδιορισμό και την προσαρμοστικότητα, σκηνοθετώντας ταυτόχρονα έναν κλειστό αφηγηματικό κόσμο, έναν κόσμο σχεδόν ονειρικό, μέσα στον οποίο κινούνται οι ήρωές του, πέρα από σαφή χωροχρονικά όρια.
Ένα πεντάχρονο αγόρι προικισμένο με ιδιαίτερες ικανότητες κι ένας μεσήλικας φτάνουν σε έναν νέο τόπο και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια καινούργια ζωή και για τους δυο. Η προσαρμογή όμως δεν θα είναι εύκολη για όλους. Ο συγγραφέας δεν μας δίνει στοιχεία για την προηγούμενη ζωή τους, δε γνωρίζουμε τίποτα για τις αναμνήσεις τους και δεν υπάρχουν δεσμοί με το παρελθόν. Οι ήρωες έχουν αφήσει πίσω τους όλη την προηγούμενη ζωή τους, μαζί και τις αναμνήσεις τους και απαλλαγμένοι από το παρελθόν και τις μνήμες ανακαλύπτουν τη νέα τους ταυτότητα. Κι ενώ στην αρχή μοιάζει να πρόκειται για πατέρα με παιδί, ο συγγραφέας, πολύ γρήγορα, μας ξεκαθαρίζει ότι τελικά δεν έχουν καμιά συγγένεια μεταξύ τους, απλώς ο άντρας αυτός έχει αναλάβει να φροντίζει το μικρό αυτό αγόρι και προσπαθεί να εντοπίσει τα ίχνη της μητέρας του.
Ένα παιδί που αρνείται να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή, μια μητέρα που δεν είναι η πραγματική του αλλά αναλαμβάνει το ρόλο αυτό κι ένας μεσήλικας που το συνοδεύει μετρούν τις αντοχές τους στην προσαρμογή της νέας ζωής, ακολουθώντας όλα όσα το παιδί τελικά υπαγορεύει σ’ αυτούς, σε μια πραγματικότητα ρευστή, σε μια ζωή που θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αν αντί να λυπόμαστε τον εαυτό μας καταφέρναμε να προσαρμοστούμε σ’ αυτήν.
Ίσως αυτός ο ιδιότυπος σχηματισμός της οικογένειας να παραπέμπει συνειρμικά στην Οικογένεια του Ιησού, σίγουρα όμως το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου φτάνουν σε έναν τόπο, ο οποίος μοιάζει να μην έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα αλλά μιλά μια συγκεκριμένη γλώσσα την οποία καλούνται να μάθουν να παραπέμπει εξίσου στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το γεγονός πάντως ότι η νέα αυτή οικογένεια περιπλανιέται εκεί προς αναζήτηση μιας νέας ζωής γίνεται η αφορμή για να σκεφτούμε τις ομοιότητες της ιστορίας του Κουτσί με την ιστορία του Ιησού.
Το παιδί, με τις ιδιαίτερες ικανότητες, θα αποδειχθεί ο Μεσσίας της νέας τους ζωής με έναν τρόπο μεταφυσικό και ο φιλοσοφικός στοχασμός του Κουτσί θα γίνει η αφορμή για ένα μυθιστόρημα γεμάτο μεταφυσικές αγωνίες και διλήμματα. Ένα μυθιστόρημα που συνομιλεί διακειμενικά με τον Μπέκετ, αγαπημένο συγγραφέα του Κουτσί, που στήνει ένα καφκικό περιβάλλον, σκοτεινό και αλληγορικό, χωρίς ωστόσο να είναι ζοφερό, και που με έξυπνους και συχνά χαριτωμένους διαλόγους αφήνει μια αίσθηση εξαιρετική στους αναγνώστες του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το βιβλίο παραμένει ανοιχτό στις ερμηνείες του και μπορεί κανείς να θεωρήσει τα ζητήματα που προκύπτουν από την ανάγνωσή του με διαφορετικό τρόπο, άλλωστε τα ερωτήματα που θέτει στον αναγνώστη είναι πολλά με σημαντικότερο εκείνο της λύτρωσης, της λύτρωσης μέσα και έξω από ένα χριστιανικό κόσμο.
Σε μια σύγχρονη αφήγηση της Γραφής ο νοτιοαφρικανός, νομπελίστας συγγραφέας ακροβατεί ανάμεσα στην αλληγορία και στο ρεαλισμό με μια αφηγηματική μαεστρία, χαρακτηριστική του ταλέντου του και η Κατερίνα Σχινά καταθέτει μια εξαιρετική μετάφραση που αναδεικνύει το έργο του συγγραφέα και στην ελληνική γλώσσα.
Το βιβλίο Η παιδική ηλικία του ιησού, του Τ. Κουτσί, σε μετάφραση Κατερίνας Σχινά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Διαβάστε πληροφορίες για το βιβλίο, εδώ.