Δεν είναι διόλου τυχαίο πως ο Μπαλζάκ αποκαλείται ο πατέρας του μυθιστορήματος, δίκαιο πέρα για πέρα. Αυτός ο στρουμπουλός και ευτραφής κύριος με το ηγεμονικό ανάστημα και την ατημέλητη εμφάνιση θυμίζει περισσότερο περιπλανώμενο των δρόμων παρά συγγραφέα παγκόσμιου βεληνεκούς.
Ο Μπαλζάκ τραβάει σε αυτήν την νουβέλα, γραμμένη γύρω στα 1830, την κουρτίνα των ηθών της εποχής του και μας δίνει μία γεύση των ανθρώπινων αδυναμιών που πάντα δυσκολεύουν τις σχέσεις και οδηγούν σε αδιέξοδα και επώδυνες καταστάσεις. Μία ιστορία αντιδικίας και βεντέτας μεταξύ δύο οικογενειών της Κορσικής βυθίζει στο μίσος και την σύγκρουση τα μέλη των οικογενειών σε μία σύρραξη που θα έχει δραματικό αντίκτυπο στην ζωή της κόρης του Μπαρτολομέο Πίομπο. Η ιστορία αυτή δεν είναι παρά το αποκύημα, το αποτέλεσμα και ο καθρέφτης μίας πολιτικής συγκυρίας που μετά την Παλινόρθωση των Βουρβόνων και την έξωση του Ναπολέοντα, εκεί στα 1815 καθίσταται άκρως τεταμένη και ασταθής.
Ο Μπαλζάκ με τον δικό του τρόπο εισέρχεται στο σπίτι των συναισθημάτων της οικογένειας Πιόμπο για να παραδειγματίσει τον αναγνώστη μέσα από τις καθημερινές αυτές σκηνές που ο ίδιος μελετάει μέσω και άλλων επεισοδίων για το που μπορεί να οδηγήσει η τυφλή δίψα για εκδίκηση και η αδικαιολόγητη έχθρα που εκείνη την εποχή βασιλεύει. Το φίδι που διψάει για να δαγκώσει έχει μπει ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις και τις έχει ποτίσει με το δηλητήριο της αντιπαλότητας. Από την μία τους ηττημένους οπαδούς του Ναπολέοντα που αδυνατούν να χωνέψουν την κατατρόπωσή τους και έχουν εξωθηθεί στην απομόνωση και από την άλλη τους οπαδούς της βασιλικής εξουσίας που έχουν ανέλθει στα σαλόνια της πολιτικής.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό ο πατέρας Πιόμπο ανακαλύπτει πως η κόρη του, η Τζινέβρα, έχει ερωτευτεί σφόδρα τον γιο του πιο μισητού του εχθρού και μάλιστα είναι ανένδοτη στην επιθυμία της να τον παντρευτεί. Εκείνος την αποκληρώνει, την απαρνείται και ορκίζεται πως δεν έχει πια θέση στην καρδιά του. Δεν είναι και πολύ μακρινή αυτή η ιστορία από τα όσα μπορεί να συμβαίνουν ακόμα και σήμερα σε πολλές περιοχές που διέπονται από τέτοιου είδους αντιλήψεις, τα βήματα προόδου μπορεί να έχουν γίνει 200 χρόνια μετά αλλά οι άνθρωποι όπως και οι πεποιθήσεις τους δύσκολα αλλάζουν. Μία προβολή στο σήμερα με φόντο το χθες λοιπόν.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η “Βεντέτα” είναι η τρανταχτή απόδειξη του πόσο ένας άνθρωπος, στην περίπτωση αυτή ο αδιάλλακτος πατέρας Πιόμπο, μπορεί να γίνει αλαζόνας και κυρίαρχος των απόψεών του θυσιάζοντας στον βωμό των ταριχευμένων και θολωμένων εχθρικών διαθέσεων του το μέλλον και την ευτυχία της κόρης του που για το μόνο που εκλιπαρεί είναι αγάπη και την ευχή από μέρους των γονιών της για να οδεύσει με τον αγαπημένο της Λουίτζι το μονοπάτι ενός ειρηνικού και αρμονικού έγγαμου βίου μακριά από τις πληγές που λάβωσαν στο παρελθόν τις δύο οικογένειες.
Πόση σκληρότητα και πόση αδιαλλαξία μπορεί να χωρέσει η καρδιά και η ψυχή ενός πατέρα που σβήνει τον διακόπτη της ευζωίας του ίδιου του παιδιού για να ικανοποιήσει τα δικά του μικροπρεπή και μικρόψυχα πιστεύω; Γιατί η Τζινέβρα καλείται να πληρώσει τόσο ακριβά το τίμημα του έρωτά της για έναν άνθρωπο που διάλεξε δίχως να γνωρίζει το παρελθόν του αλλά με μόνη επιθυμία την κοινή συμπόρευσή τους στο μέλλον και με μόνη πυξίδα την αστείρευτη πηγή αγάπης προς το πρόσωπό του; Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σε ένα πορτραίτο που φιλοτέχνησε απεικονίζει την Τζινέβρα ντ’ Έστε, αγνοώ αν ο Μπαλζάκ το είχε εις γνώση του, όμως είναι τόσο μελαγχολική η φιγούρα εκείνης της προσωπογραφίας που αντικρίζοντάς την έρχεται στο νου η στεναχώρια και η οδύνη της μπαλζακικής Τζινέβρας για την τύχη που της επεφύλαξε η μοίρα.
Πλήττεται συνεχόμενα η Τζινέβρα με τα ερωτήματα που βασανίζουν το είναι της, παγιδεύουν την σκέψη της και φυλακίζουν την σχέση της με τον πατέρα της σε ένα αιώνιο ερωτηματικό και ένα γιατί. Η ζωή της κυλάει όμορφα και παραδεισένια με τον αγαπημένο της Λουίτζι, απολαμβάνοντας αμφότεροι τους καρπούς του έρωτά τους που διέπεται από πραγματική έννοια του ενός για τον άλλον, μία αμοιβαία ανταλλαγή ανιδιοτελών και άσπιλων αισθημάτων, ένας Ρωμαίος και μία Ιουλιέτα των σύγχρονων καιρών. Πόσο όμως ένας έρωτας μπορεί να αντέξει κόντρα σε επιθετικούς και λυσσαλέους ανέμους “πολέμου”; Όταν έξω από το παράθυρο του σπιτιού που φωλιάζει η αγάπη καιροφυλακτούν δυνάμεις επικίνδυνες που παραμονεύουν και σπέρνουν διχόνοια για να γκρεμίσουν αυτό που το ζευγάρι έχει χτίσει τότε ο κίνδυνος κατάρρευσης του ονείρου είναι προ των πυλών, οι συνέπειες αυτής της αποδόμησης γίνονται για όλους καταδικαστέες. Γράφει ο συγγραφέας χαρακτηριστικά: “Τίποτα δεν είναι πιο οδυνηρό για μία νέα κοπέλα, όπως και για όλο τον κόσμο, από το να βλέπει την κακία, την προσβολή ή τον καλό λόγο να μην πετυχαίνουν τον στόχο τους εξαιτίας της περιφρόνησης με την οποία τα αντιμετωπίζει το θύμα”.
Ο Μπαλζάκ έχοντας ο ίδιος ζήσει πολλές αποτυχημένες ερωτικές περιπτύξεις σαν μικρός θεός καταγράφει τα έργα και τις ημέρες μίας θεογονίας που δεν είναι άλλη από την μάχη δύο συντρόφων που αν δεν βρουν την επίγεια νηνεμία θα την δουν να ανθίζει σε τόπους πιο φιλόξενους που τίποτα δεν θα μπορέσει να τους την εξοντώσει. Η ακόλουθη φράση του Μπαλζάκ αποστομωτική: “Μήπως δεν είναι η αγάπη σαν την θάλασσα, η οποία επιπόλαια ή βιαστικά ιδωμένη, κατηγορείται για μονοτονία από τις απαίδευτες ψυχές, ενώ κάποια πλάσματα προνομιούχα μπορούν να περάσουν όλους τους τη ζωή θαυμάζοντάς τη, καθώς ανακαλύπτουν σε αυτήν ευμετάβλητα φαινόμενα που τα μαγεύουν;”.
“Δεν μπορούν να υπάρξουν ξεσπάσματα χαράς παρά μόνο σε ανθρώπους που αισθάνονται ίσοι μεταξύ τους”
Το βιβλίο του Μπαλζάκ με τίτλο “Η Βεντέτα”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ροές. Διαβάστε για το βιβλίο εδώ.