Βιβλίο: Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο – Tammara Webber

Γνώριζα το βιβλίο της Tammara Webber, “Easy”, χάρη στον ντόρο που επικράτησε γύρω από αυτό στο διαδίκτυο εδώ και περίπου ένα χρόνο. Οι κριτικές των αναγνωστών, στην πλειοψηφία τους, ήταν κάτι περισσότερο από καλές, κινώντας έτσι την περιέργειά μου και κάνοντάς με να χαρώ ιδιαίτερα μαθαίνοντας, το καλοκαίρι που μας πέρασε, πως οι εκδόσεις Λιβάνη, απέκτησαν τα δικαιώματα έκδοσης του συγκεκριμένου βιβλίου στη χώρα μας. Έχοντάς το πλέον στα χέρια μου, και αφού έχω ολοκληρώσει την ανάγνωσή του, τα συναισθήματά μου, είναι αρκετά ανάμεικτα θα έλεγα. Σαφέστατα, δεν πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα, ωστόσο, για το είδος στο οποίο υπάγεται, είναι αρκετά αξιόλογο, θίγοντας μάλιστα με λεπτό και συνάμα δυναμικό τρόπο, ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα.

Η Τζάκελιν σπουδάζει στο δεύτερος έτος του πανεπιστημίου, το οποίο και επέλεξε, όχι επειδή ήταν αυτό που ήθελε, αλλά για να μπορεί να είναι μαζί με το αγόρι με το οποίο διατηρούσε σχέση από το λύκειο. Όταν εκείνος της ζητά να χωρίσουν, και για δύο βδομάδες, η Τζάκελιν, δεν ξέρει ποια είναι και που βρίσκεται. Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, και καταφέρνοντας με τη βοήθεια ενός άγνωστου μέχρι τότε σε εκείνη αγοριού, του Λούκας, να γλιτώσει από έναν παρ’ ολίγον βιασμό, αποφασίζει πως πρέπει να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά και να καλύψει τα κενά που προκάλεσε η απουσία της από τα μαθήματα, ώστε να μην χάσει το εξάμηνο. Για πρώτη φορά, παρατηρεί πως ο Λούκας είναι συμφοιτητής της, ενώ πολύ σύντομα ανακαλύπτει πως πέραν αυτού, είναι ο βοηθός του καθηγητή της, με τον οποίο έχει ηλεκτρονική επικοινωνία προκειμένου να τη βοηθήσει να καλύψει την ύλη της. Τα δύο αυτά διαφορετικά πρόσωπα, γοητεύουν την Τζάκελιν και η έλξη μεταξύ τους, είναι αδιαμφισβήτητη. Μπορεί όμως να τον εμπιστευτεί, όταν ο ίδιος δεν της αποκαλύπτει όλη την αλήθεια; Και ο ίδιος ο Λούκας από την άλλη, μπορεί να παραμερίσει το παρελθόν του για να είναι μαζί της;

Η ιστορία της Webber, κυλάει αρκετά αργά κατά το πρώτο μισό του βιβλίου, ωστόσο, από ‘κει κι έπειτα, τα πράγματα φαίνεται να βρίσκουν τον ρυθμό τους και οι εξελίξεις, σταδιακά κορυφώνονται, οδηγώντας σε μια σειρά αποκαλύψεων και ανατροπών οι οποίες καταφέρνουν να εξιτάρουν την περιέργειά μας, καθιστώντας αδύνατον το να αφήσουμε το βιβλίο από τα χέρια μας, όχι τουλάχιστον μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία σελίδα. Ουσιαστικά, το θέμα του βιασμού το οποίο και θίγεται στην αρχή του βιβλίου, δεν είναι απλά ένα τυχαίο γεγονός, αλλά επί της ουσίας, ο βασικός άξονας γύρω από τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω πολλά σχετικά με αυτό, ούτε να εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, γιατί τότε θα σας έχω καταστρέψει ένα σημαντικό μέρος των διάφορων εξελίξεων, που επηρεάζονται από το παραπάνω γεγονός. Παρ’ όλα ταύτα, μπορώ να πω με σιγουριά πως η συγγραφέας, χειρίζεται εξαιρετικά το συγκεκριμένο κομμάτι, όχι μόνο ενσωματώνοντάς το στην δικιά της ιστορία, αλλά περνώντας παράλληλα ένα σημαντικό μήνυμα και, ίσως, ταρακουνώντας τους αναγνώστες, θύματα ή μη ανάλογων περιπτώσεων, ως προς το πως πρέπει να το διαχειριστούν.

Όσον αφορά την σχέση Τζάκελιν και Λούκας, τα πράγματα, τουλάχιστον στην αρχή, λειτουργούν με έναν αρκετά πεζό τρόπο, χωρίς να αφήνουν στους ήρωες πραγματικά, χώρο να κινηθούν και να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητα, τους φόβους, τα άγχη, τις επιθυμίες τους. Όπως όμως και με το σύνολο της πλοκής, οι δυο τους, βρίσκουν τον δρόμο τους σιγά-σιγά και αλληλεπιδρώντας, καταφέρνουν να ισχυροποιήσουν την χημεία που υπάρχει ανάμεσά τους, δικαιολογώντας παράλληλα την έλξη την οποία νιώθουν ο ένας για τον άλλον, αλλά και τον συνδυασμό διστακτικότητας και προστατευτικότητας από τη μεριά του Λούκας. Όσο μάλιστα η ιστορία, προχωράει προς το τέλος της, τόσο περισσότερες είναι οι πληροφορίες που μας δίνονται γύρω από τον ίδιο, αλλά και οι εξελίξεις, γίνονται όλο και πιο ραγδαίες, ακολουθώντας ένα κοινό μονοπάτι, μια μοίρα που είχε γραφτεί προ πολλού και κανένας δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι για να την αλλάξει ενώ την ίδια στιγμή, η κορύφωση και η τραγικότητα πίσω από το παρελθόν, έρχονται να προσφέρουν τη λύτρωση σε ένα μέλλον που ετοιμάζεται να ακολουθήσει.

Φτάνοντας στο τέλος αυτής της ανάρτησης, αισθάνομαι πως οφείλω να καταλήξω και σε μια τελική απόφαση σχετικά με το αν μου άρεσε ή όχι το συγκεκριμένο βιβλίο. Λοιπόν, θα πω ότι μου άρεσε αρκετά, χωρίς ωστόσο να με ξετρελάνει. Ενώ είχε τις δυνατότητες να μας προσφέρει κάτι το πραγματικά εντυπωσιακό, δεδομένου ότι ο βασικός άξονας της ιστορίας, είναι πολύ ιδιαίτερος και όχι πολυχρησιμοποιημένος στη σύγχρονη εποχή και με αυτόν τον τρόπο, δεν είχε την απαραίτητη δυναμική για να πετύχει κάτι τέτοιο. Του έλειπε η ένταση και το πάθος, αυτή η σπίθα που θα ήταν σε θέση να κάνει τη διαφορά, ή τουλάχιστον, όλα αυτά, είναι στοιχεία που τα βρήκε στην πορεία, αλλά όχι τόσο σύντομα όσο θα ήταν απαραίτητο προκειμένου να έχουμε κι εμείς ως αναγνώστες μια διαφορετική αντιμετώπιση απέναντί του, συνολικά. Παρ’ όλα ταύτα, κι επειδή πολλά έχουμε διαβάσει κι έχουν δει τα μάτια μας στο είδος, πρέπει να πω πως πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και στο θέμα του οποίου, αξίζει να εστιάσουμε λίγο περισσότερο αφού είναι κάτι περισσότερο από αξιόλογο.

Το βιβλίο της Tammara webber, με τίτλο Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.