Για ορισμένα βιβλία, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσω και να εκφράσω την άποψή μου. Αυτό μπορεί να συμβεί για δύο διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος, έχει να κάνει με την ίδια την ιστορία η οποία και μπορεί να είναι τόσο προσωπική που το να την “αγγίξω” με τις λέξεις μου, με φέρνει σε αμηχανία, σαν να μην έχω δικαίωμα για κάτι τέτοιο.
Ο δεύτερος, σχετίζεται με την τελειότητα ενός κειμένου το οποίο δεν επιδέχεται κριτικής και που όσα και να πεις, θα είναι πολύ λίγα. Το τελευταίο βιβλίο, λοιπόν, με την υπογραφή του Αύγουστου Κορτώ, “Το Βιβλίο Της Κατερίνας”, είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο που με δυσκολεύει στο να εκφραστώ, όχι για έναν από τους δύο λόγους που προανέφερα, αλλά και για τους δύο μαζί, συνδυαστικά και αυτό, είναι πραγματικά σπάνιο και συνάμα, πολύ-πολύ σπουδαίο. Και ναι, το βιβλίο αυτό, αληθινό και ειλικρινές, αιχμηρό, χιουμοριστικό, δραματικό, με έντονο αυτοσαρκασμό, σκληρό και αδυσώπητο, είναι ένα σπουδαίο βιβλίο που συγκλονίζει και σε προκαλεί να σκεφτείς, όχι μόνο ποιος είσαι, αλλά και τι συμβαίνει γύρω μας.
Όπως ήδη θα γνωρίζετε, το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι ένα μυθοπλαστικό μυθιστόρημα, αλλά η πραγματική ιστορία της μητέρας του Αύγουστου, της Κατερίνας. Μιας γυναίκας που πάλεψε για χρόνια ολόκληρα με μια πνευματική νόσο και που στο τέλος, νικήθηκε και παραδόθηκε μόνη της, πρόθυμα, στο θάνατό της. Και ίσως αρκετοί να βιάστηκαν να κατηγορήσουν τον συγγραφέα πως έβγαλε τα προσωπικά του στη φόρα με σκοπό να προκαλέσει συζητήσεις γύρω από το όνομά του. Εν μέρη, δεν θα αδικήσω όσους το σκέφτηκαν γιατί είναι ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης να σκέφτεται πάντα και πρώτα το κακό. Όμως, έχω να πω κάτι σε όλους αυτούς. Ο Αύγουστος, δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο και το έργο του όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο συγγραφικό, και όχι μόνο, χώρο, το αποδεικνύει περίτρανα. Δεν έχει ανάγκη από σκάνδαλα, δεν χρειάζεται διαφήμιση. Το όνομά του και μόνο είναι εγγύηση και αυτό που εισέπραξα εγώ ως αναγνώστρια, ήταν πως ίσως απλά να επιζητούσε τη λύτρωση που μόνο μια εξομολόγηση μπορεί να προσφέρει.
Ίσως η πρώτη σας σκέψη διαβάζοντας για την αυτοκτονία της Κατερίνας, να είναι ο θυμός. Ίσως αυτό να είναι το φυσικό μας ένστικτο απέναντι σε κάποιον που δεν εκτιμούσα αρκετά τη ζωή και που τη θυσίασε μάταια και άδοξα. Και όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης της Κατερίνας,διαβάζοντας όλα όσα εκείνη πέρασε και όλα όσα έκανε τους άλλους να περάσουν, δεν μπορώ να νιώσω για εκείνη ούτε θυμό, ούτε οργή, αλλά ούτε και οίκτο. Η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό μου, είναι να νιώσω συμπόνοια και κατανόηση. Όχι, δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί της, δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως είναι να ζεις με έναν δαίμονα σαν και τον δικό της για τόσα χρόνια, όπως δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι δυνατόν να μπορείς μέσα στην τρέλα σου να δώσεις τόση πολλή αγάπη. Γιατί ναι, η Κατερίνα, μπορεί σε όλη την πορεία της ζωής της να μην πήρε όλη εκείνη την αγάπη που άξιζε, αφού μέχρι να γνωρίσει τον άντρα της περιστοιχιζόταν από φαιδρά άτομα χωρίς αισθήματα και ανίκανα να νιώσουν, έδωσε όμως περισσότερη από πολλούς υγιείς και ικανούς.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είμαι βέβαιη πως για τον Αύγουστο, Πέτρο στο βιβλίο, το να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο βιβλίο, ήταν το πιο δύσκολο εγχείρημα της ζωής του. Όχι μόνο ξεγύμνωσε τη δική του ψυχή και τα συναισθήματά του, αλλά και της μητέρας του για την οποία, προφανώς, έχει αισθανθεί στην πορεία της ζωή του μίσος -μίσος για όλα εκείνα που η αρρώστια της τους ανάγκασε σαν οικογένεια να περάσουν-, μα πάνω απ’ όλα, έχει αισθανθεί απέραντη και ανιδιοτελή αγάπη αναγνωρίζοντας πως μέσα στη δίνη της τρέλας, του χαπιών, του αλκοόλ, της αδυναμίας της για εκείνον που μπορεί να ήταν ακόμα και καταστροφική ορισμένες φορές, η Κατερίνα, τον ανέθρεψε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίνοντάς του απέραντη αγάπη, βλέποντας στο πρόσωπό του ολόκληρο τον κόσμο και τελικά, έδωσε τέλος στη ζωή της για να του επιτρέψει να ζήσει ελεύθερος τη δική του, όσο οξύμωρο κι αν φαντάζει αυτό. Ο Αύγουστος Κορτώ, χωρίς δισταγμό, με γρήγορο ρυθμό και γλώσσα που τσακίζει κόκαλα και συνειδήσεις, μέσα από τη φωνή της Κατερίνας του, μας αφηγείται μια ιστορία που πραγματικά σε συγκινεί και σε κάνει να δακρύζεις, τόσο για την τραγικότητα, όσο και για το μεγαλείο της αγάπης που τελικά, ό,τι κι αν συμβεί, είναι πάντα εκεί.
Το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ με τίτλο Το βιβλίο της Κατερίνας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.