Ελευθερία στη Βρέμη, του Ράινερ Βέρνερ Φάσμπιντερ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο Θέατρο Τέχνης
Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης παρουσιάζουν το έργου του Ράινερ Βέρνερ Φάσμπιντερ «Ελευθερία στη Βρέμη», σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.
Η Γκεέσε Γκότφριντ είναι μια γυναίκα που ζει στη Βρέμη στο πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα – μια εποχή όπου η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον αδελφό και όποιον άλλο άντρα υπήρχε στη ζωή της. Γνώμη και ελεύθερη βούληση δεν επιτρεπόταν να έχει, δεν της επιτρεπόταν καν να σκεφτεί. Ούτε καν να αγαπήσει. Δυνατότητα ανεξαρτησίας δεν υπήρχε καμία. Ελεύθερες γυναίκες νοούνταν μόνο οι πόρνες, που κι αυτές ήταν υποχείρια κάποιου προαγωγού. Η διεκδίκηση της ελευθερίας από μια γυναίκα αντιμετωπιζόταν ως ψυχικό νόσημα, ως λάθος της φύσης και μπορούσε να την οδηγήσει ακόμη και στο δικαστήριο. Η Γκεέσε, μια γυναίκα έξυπνη, ικανή, ευρηματική, στην προσπάθειά της να κερδίσει την ελευθερία έρχεται σε σύγκρουση με όλο το περιβάλλον της, άντρες και γυναίκες, και όταν συναντά εμπόδια και αισθάνεται ότι απειλείται, αμύνεται, καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις πέρα και έξω από κάθε λογική.
Το έργο του Φάσμπιντερ – μια αστική τραγωδία – , επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Γκεέσε και στο κοινωνικό και ψυχολογικό παρασκήνιο, που την οδήγησε στις πράξεις της. Μέσα από μια αλληγορία για το ρόλο τις εξουσίας στις διαπροσωπικές σχέσεις, παρουσιάζει την Γκεέσε σαν μια γυναίκα που απέναντι στην αδικία μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας, δεν βρίσκει άλλη δυνατότητα απελευθέρωσης και αυτοπραγμάτωσης από το φόνο. Το έργο δεν αναφέρεται μόνο στη χειραφέτηση της γυναίκας, αλλά στην χειραφέτηση κάθε εξουσιαζόμενου από τον εξουσιαστή.
Το Θέατρο Τέχνης με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας οργανώνει σειρά εκδηλώσεων μετά την παράσταση «Ελευθερία στη Βρέμη» του Ράινερ Βέρνερ Φάσμπιντερ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Το έργο «Ελευθερία στη Βρέμη» μιλά για την καταπίεση, την υποτίμηση, την αδικία, τη βία που έχει ασκηθεί και συνεχίζεται να ασκείται με διάφορους τρόπους και σήμερα στη γυναίκα απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Συζητήσεις με το κοινό, ομιλίες, ενημέρωση και επίσημοι καλεσμένοι από όλους τους τομείς, συζητάμε για την καταπίεση, την κακοποίηση, τη χειραφέτηση, την αυτοπραγμάτωση και τη θέση της γυναίκας σήμερα.
Κάθε μέρα μετά την παράσταση του εμβληματικού έργου του Ράινερ Βέρνερ Φάσμπιντερ από την Τετάρτη 8 Μαρτίου, μέχρι και την Κυριακή 12 Μαρτίου, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, με τη συμμετοχή των θεατών, του θιάσου και των καλεσμένων της κάθε μέρας, συζητάμε, ενημερωνόμαστε και μιλάμε ανοιχτά για το θέμα της γυναικείας καταπίεσης και κακοποίησης που ακόμη και σήμερα παραμένει ταμπού στη χώρα μας.
Μαρί Skłodowska Κιουρί, του Θέμη Μουμουλίδη & της Παναγιώτας Πανταζή στο Σύγχρονο Θέατρο
Εμπνευσμένη από τη συγκλονιστική ζωή μιας από τις σημαντικότερες γυναικείες μορφές του σύγχρονου κόσμου, η παράσταση «Μαρί Skłodowska Κιουρί», σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο.
Γεννημένη στη ρωσοκρατούμενη Βαρσοβία, η Μαρία Σκλοντόφσκα, η γυναίκα που έγινε αργότερα γνωστή ως Μαρί Κιουρί, χάραξε με ακατάβλητη θέληση την πορεία της, ανατρέποντας κάθε στερεότυπο. Η Μαρί Κιουρί φλέγεται από «την ποίηση της επιστήμης»· το πάθος της και το ανυπέρβλητο ερευνητικό της πνεύμα έγιναν τα όπλα για να αναμετρηθεί με τον ρατσισμό και την προκατάληψη που αντιμετώπισε ως γυναίκα και ως μετανάστρια. Σημάδεψε την εποχή της, στο γύρισμα του σύντομου 20ου αιώνα αναπροσδιορίζοντας τα όρια της επιστήμης.
Το θεατρικό έργο, που υπογράφουν ο Θέμης Μουμουλίδης και η Παναγιώτα Πανταζή, βασισμένο σε βιογραφικό υλικό, ντοκουμέντα και μαρτυρίες, παρακολουθεί την συναρπαστική περιπέτεια μιας ζωής που αγγίζει το μυθιστόρημα: τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια στην υπό τσαρική κατοχή Βαρσοβία, οι σπουδές στη Σορβόννη, ο αγώνας να αναγνωριστεί ως ισότιμο μέλος μιας ανδροκρατούμενης επιστημονικής κοινότητας, ο «απαράμιλλος σύντροφος» στη ζωή και στην επιστήμη Πιερ Κιουρί, οι πολλαπλοί ρόλοι, τα χημικά στοιχεία που την «στοίχειωσαν», η ραδιενέργεια, η «Κιουριθεραπεία» ενάντια στον καρκίνο, τα δύο Νόμπελ, η απώλεια, η δόξα και η κατακραυγή, οι ασυμβίβαστοι αγώνες για μια επιστήμη στην υπηρεσία του ανθρώπου. Η τραγικότητα αλλά και η ειρωνεία που της επιφύλαξε η Ιστορία με την μετέπειτα ολέθρια χρήση των ανακαλύψεών της.
Διαβάστε τη συνέντευξη της Κωνσταντίνας Τάκαλου, που υποδύεται τη Κιουρί στην Αλεξία Κουφοπούλου εδώ.
Σίρλεϊ, του Γουίλλι Ράσελ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου υποδέχεται τον κωμικό μονόλογο «Σίρλεϊ», του Γουίλλι Ράσελ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Ο κωμικός μονόλογος Σίρλεϊ Βάλενταϊν, με την Ελένη Ουζουνίδου, αφηγείται το “πριν” και το “μετά” στη ζωή μιας γυναίκας. Πριν και μετά από το μεγάλο βήμα που κάνει για να αφήσει πίσω την ανιαρή καθημερινότητα και να αρχίσει να ζει πραγματικά.
Η Σίρλεϊ Βάλενταϊν είναι μια γυναίκα που βρίσκεται σε ένα τέλμα, σε έναν συμβατικό γάμο, με ένα σύζυγο που την καταπιέζει και μια κοινωνία που την περιορίζει. Εκείνη όμως βρίσκει μέσα της χώρο για να ονειρεύεται και να ξεφεύγει από τη ματαιότητα που την απειλεί. Αυτή η έντονη ανάγκη της για ζωή την οδηγεί να ταξιδέψει από την Αγγλία στην Ελλάδα και, μέσα από μια ανέλπιστη περιπέτεια, να βρει τελικά πολύ περισσότερα απ’ όσα αναζητούσε.
Το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Γουίλλι Ράσελ πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και στον γάμο, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να βρουν την ταυτότητά τους και να αψηφήσουν το κατεστημένο, κυνηγώντας τα όνειρά τους.
Γάμος, του Μάριου Ποντίκα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο θέατρο Επί Κολωνώ
Το έργο «Γάμος», του Μάριου Ποντίκα ανεβαίνει από την Ομάδα Νάμα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο Επί Κολωνώ.
Μια νεαρή κοπέλα βιάζεται και ό,τι ακολουθεί είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Η ίδια βρίσκεται «καθηλωμένη» σε όλη τη διάρκεια του έργου, αμέτοχη και ανυπεράσπιστη, ενώ παρακολουθούμε όλους τους ανθρώπους γύρω της να έχουν λόγο και άποψη γι’ αυτό που της συνέβη και δικαιώματα πάνω στο σώμα της, που γίνεται ένα πεδίο συγκρούσεων. Η υποκρισία οδηγεί στη συμβιβαστική λύση του γάμου της με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση. Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους στην αίθουσα δικαστηρίου, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της και γίνεται το τραγικό σύμβολο της αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό.
Σε μια εποχή που εξακολουθούν να κατακλύζουν τις ειδήσεις θέματα για γυναικοκτονίες, για άνιση και προσβλητική μεταχείριση, σε μια εποχή που δίνονται ακόμη συνεχώς μάχες για το δικαίωμα των γυναικών πάνω στο σώμα τους και τον αυτονόητο σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, το έργο συνεχίζει να μιλάει εξ ίσου καθαρά και δυνατά στους θεατές, όσο και τη στιγμή της συγγραφής του, αιχμηρό σαν ακονισμένο ξυράφι.
Ο Μάριος Ποντίκας, μία ιδιότυπη περίπτωση του ελληνικού θεάτρου και ένας από τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους και ανανεωτές της νεοελληνικής δραματουργίας, αποτυπώνει με ενάργεια τις παθογένειες μιας κοινωνίας, ρίχνοντας φως σε ένα δραματουργικό σύμπαν σκοτεινό και νατουραλιστικό αλλά με ρωγμές λυρισμού που αφήνουν αχτίδες φωτός να εισέλθουν. Η προσπάθειά του επικεντρώνεται στο να μιλήσει για την ατομική ευθύνη η οποία κατ’ επέκταση γίνεται και συλλογική. Τα έργα του είναι καρπός παρατήρησης, ιδεολογικής, πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης, ποτισμένα από ψύχραιμη σκέψη αλλά και από ευθύβολη στόχευση.
Μπορείτε να δείτε την κριτική της παράστασης από τον Γιώργο Παπαγιαννάκη εδώ.
«Αυτές που δεν προλάβατε», μια φεμινιστική κωμωδία για την γυναικεία φιλία παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την ομάδα b.p.m. (beats per minute) στο ΠΛΥΦΑ. Το έργο προσεγγίζει θέματα όπως η έμφυλη βία, η γυναικεία καταπίεση, η σεξουαλική παρενόχληση, μέσα από το πρίσμα της γυναικείας ενδυνάμωσης και του δεσμού της γυναικείας φιλίας.
Το έργο «Αυτές που δεν προλάβατε» ακολουθεί τέσσερις παιδικές φίλες που ξαναβρίσκονται αναπάντεχα. Χωρίς να ξέρουν τι τις έφερε και πάλι κοντά και γιατί, αποφασίζουν να αναλάβουν δράση “για να μην μας την πέφτουν τα αφεντικά, να μη μας φτύνουν στο δρόμο, να μη φοβόμαστε να γυρίσουμε το βράδυ σπίτι μας και γενικά ξέρετε, για όλα αυτά”. Παρακολουθούμε βήμα- βήμα την πορεία τους προς την δημιουργία μιας μυστικής φεμινιστικής ομάδας, αλλά και το ξανασμίξιμό τους, τις αμφιβολίες και τα εμπόδια που συναντούν, σε μια ιστορία με χιούμορ και ευαισθησία, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη δράση και την αφήγηση, ανάμεσα στο ρεαλισμό και την φαντασία.
Όταν ο υπουργός υγείας της χώρας τους θα ανακοινώσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, οι τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αναβαθμίσουν την δράση τους με μια μεγάλη επιχείρηση. Ό, τι θα ακολουθήσει θα ενώσει ξανά τις τέσσερις φίλες για πάντα.
Πανεπιστήμιο – Ομόνοια, του Γιάννη Οικονόμου στο Θέατρο Άβατον
Το Θέατρο Άβατον παρουσιάζει το σύγχρονο ελληνικό έργο «Πανεπιστήμιο – Ομόνοια» του Γιάννη Οικονόμου, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης.
Το «Πανεπιστήμιο – Ομόνοια» αφουγκράζεται τους κραδασμούς της σύγχρονης πραγματικότητας θίγοντας τα θέματα της ενδοοικογενειακής και της έμφυλης βίας μέσα από μία γραφή ρεαλιστική και ταυτόχρονα ποιητική. Η βία δεν είναι πάντα ορατή, πολλές φορές κρύβεται πίσω από ανθρώπους υπεράνω υποψίας και καταστάσεις φαινομενικά ατάραχες και ασφαλείς.
Ένας άνδρας και μια γυναίκα είναι παγιδευμένοι σε ένα βαγόνι της κόκκινης γραμμής του μετρό, λόγω διακοπής ρεύματος. Αυτή η ατυχής στιγμή είναι η αρχή της σχέσης τους. Μέσα στο βαγόνι γνωρίζονται και ερωτεύονται. Στη συνέχεια όμως ο άνδρας αποκαλύπτει ένα πρόσωπο χειριστικής και βίαιης συμπεριφοράς. Τότε, η κατάσταση αλλάζει και η γυναίκα καλείται να πάρει μία καθοριστική απόφαση αναδεικνύοντας πως, παρά τις διαφορετικές εκδοχές της, η βίαιη συμπεριφορά πάντα παραμένει μοιραία.
Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιάννης Οικονόμου στην Αλεξία Κουφοπούλου εδώ.
Κεντρική εικόνα θέματος – Photo Credit: devn py pexels
