Βόλτα στο Κενό, του Robert Zemeckis

Η Feelgood παρουσιάζει από την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015 στους κινηματογράφους και σε 3D την ταινία του Robert Zemeckis με τίτλο «Βόλτα στο Κενό» (The Walk) με τον Joseph Gordon-Levitt.

O ευρηματικός και βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Robert Zemeckis (O Ναυαγός, Forrest Gump, Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ), γνωστός για την πρωτοποριακή χρήση της ψηφιακής 3D τεχνολογίας (The Polar Express, Beowulf) αλλά και για τους συναρπαστικούς ήρωες του, μεταφέρει στον κινηματογράφο μια αληθινή ιστορία: το απίστευτο κατόρθωμα του Γάλλου σχοινοβάτη Philippe Petit, ο οποίος περπάτησε σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center. Τον παράτολμο σχοινοβάτη υποδύεται ο εξαιρετικός Joseph Gordon-Levitt (Inception). Σε τέτοια ύψη, το γεγονός ότι η ταινία είναι τρισδιάστατη την αναδεικνύει σε μία από τις πιο καθηλωτικές κινηματογραφικές εμπειρίες όλων των εποχών.

Η κινηματογράφηση αξιοποιεί στο έπακρο όχι μόνο το θέαμα που κόβει την ανάσα, αλλά και τις συγκινητικές σχέσεις ανάμεσα σε όλους αυτούς που βοήθησαν τον Petit στην εκτέλεση αυτής της μεγαλειώδους σύλληψης. Η κινηματογραφική διαδρομή με οδηγό τον Zemeckis είναι ένα αξέχαστο παραμύθι με πάθος, εμπόδια και σημάδια της τύχης, κάποιους που πίστεψαν σε κάτι απίθανο και μερικούς που το εγκατέλειψαν, στιγμές αδυναμίας και, αμέσως μετά, υπέρβασης.

Η Βόλτα στο Κενό επιλέχθηκε ως η ταινία έναρξης του Φεστιβάλ Νέας Υόρκης (2015), μια και, μεταξύ άλλων, αποτελεί μια έκφραση αγάπης προς την μαγνητική αυτή πόλη. 

Σύνοψη

Νέα Υόρκη, 7 Αυγούστου 1974. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 25 του χρόνια, ο Γάλλος σχοινοβάτης Philippe Petit (Joseph Gordon-Levitt) περπάτησε για 45 λεπτά, κάνοντας οκτώ διαδρομές πέρα-δώθε, σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center, 411 μέτρα από το έδαφος, χωρίς την άδεια του Δήμου ή οποιασδήποτε αρχής. Δώδεκα άνθρωποι έχουν περπατήσει στο φεγγάρι. Μόνο ένας όμως έχει περπατήσει στο τεράστιο κενό ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Αυτή είναι η ιστορία του. Προδοσίες, διαφωνίες, μια ομάδα από όλον τον κόσμο, ένας μέντορας (Ben Kingsley) και ένα θεότρελο σχέδιο.

Διάρκεια: 123’

Ο κόσμος από ψηλά

Στις 7 Αυγούστου του 1974, την ημέρα που ο Richard Nixon ανακοίνωσε την παραίτηση του, ο Philippe Petit, ένας Γάλλος ακροβάτης, αιφνιδίασε τη Νέα Υόρκη περπατώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στους πύργους του World Trade Center. Οι περαστικοί, βιαστικοί Νεοϋορκέζοι σήκωσαν τα μάτια και έμειναν στην ίδια στάση για ώρα. Ένας άντρας χόρευε ψηλά στον ουρανό.

Σαράντα χρόνια μετά, ο Zemeckis, ένας από τους πιο επιτυχημένους Αμερικάνους δημιουργούς που ενσωματώνουν την τεχνολογία για να αφηγηθούν συναρπαστικές ιστορίες, μας πάει έναν απίστευτο περίπατο με τον Philippe Petit. Η Βόλτα στο Κενό, ένα επικό θέαμα, δίνει την ευκαιρία στο κοινό να βρεθεί εκεί που μόνο ένας άνθρωπος έχει καταφέρει να πάει. 110 ορόφους πάνω από τη γη, πάνω σε ένα σχοινί, ανάμεσα στους ουρανοξύστες του World Trade Center.

«Όταν πρωτοδιάβασα την ιστορία, σκέφτηκα “Θεέ μου, αυτή η ταινία πρώτον πρέπει να γίνει πάση θυσία και δεύτερον πρέπει να γίνει τρισδιάστατη”» εξηγεί ο Zemeckis. «Όταν βλέπεις έναν σχοινοβάτη, τον κοιτάς από χαμηλά προς τα πάνω. Ποτέ δεν έχεις την προοπτική του πώς είναι να είσαι στο σχοινί. Η ταινία μας ακολουθεί την ιστορία του Petit, αλλά σε ανεβάζει στο σχοινί, περπατάς μαζί του. Η τρισδιάστατη εικόνα είναι τρομερά εντυπωσιακή».

Στο μυαλό του Philippe Petit

Πρωτόγνωρο, συναισθηματικό, συναρπαστικό. «Μου αρέσει η ιδέα ενός καλλιτέχνη που κάνει πραγματικότητα το πιο τρελό του όνειρο. Η τρελή ιδέα που έχει είναι παράνομη, επικίνδυνη, αλλά δεν βλάπτει κανέναν. Μοιάζει με κάτι από άλλη εποχή. Είναι σαν παραμύθι», σχολιάζει ο σκηνοθέτης. «Ο Philippe είδε τους Πύργους και κυριολεκτικά τράβηξε μια γραμμή με ένα μολύβι ανάμεσα τους – είπε ότι πρέπει να βάλει ένα σχοινί ανάμεσα τους και να το περπατήσει. Στο μυαλό του, αυτοί οι πύργοι χτίστηκαν για να δώσει αυτή την παράσταση» συνεχίζει ο σκηνοθέτη. «Το φοβερό με τον Philippe, αυτό που κάνει την ιστορία μοναδική και παγκόσμια, είναι ότι αυτό συμβαίνει σε όλους τους καλλιτέχνες. Ρωτάς έναν καλλιτέχνη γιατί ζωγράφισε κάτι ή γιατί έγραψε ένα τραγούδι ή γιατί έκανε μια ταινία και δεν παίρνεις καμία απάντηση. Όποιος έχει κυνηγήσει ένα απίθανο όνειρο θα ταυτιστεί με αυτό που ένιωθε ο Philippe, ό,τι δηλαδή έπρεπε να το κάνει με κάθε κόστος».

Η ταινία παρουσιάζει πώς ήταν πριν και πώς έφτασε μέχρι εκεί ψηλά, αλλά για πρώτη φορά βλέπουμε κινούμενες εικόνες του περίπατου αυτού καθ’ εαυτού, όχι από διαφορετική οπτική γωνία, αλλά από τα μάτια του Petit. «Η μόνη καταγεγραμμένη απόδειξη του περιπάτου ήταν κάποιες φωτογραφίες» εξηγεί ο Joseph Godon-Levitt, που υποδύεται τον Petit. «Οι φωτογραφίες είναι απίστευτες, αλλά είναι διαφορετικό να το βλέπεις να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου. Για μένα, το να είσαι μέσα στον χαρακτήρα του Philippe όταν ζει τη συγκεκριμένη στιγμή, να μοιράζεσαι όλες τις ελπίδες, τους φόβους και τις ατέλειες που τον οδήγησαν εκεί, είναι μοναδικό. Το να είσαι εκεί με τον χαρακτήρα, να δεις αυτά που είδε, είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία».

Στα χνάρια του Forrest Gump, όπου ακούμε τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να αφηγείται την ιστορία του, έτσι κι εδώ έχουμε τον Petit να διηγείται ο ίδιος στιγμές της ταινίας για να δώσει βάθος, κυρίως τι σκεφτόταν όταν περπατούσε πάνω στο σχοινί. Η κάπως σουρεαλιστική χρήση του Αγάλματος της Ελευθερίας βοηθάει να δοθεί μια παραμυθένια διάσταση στην ταινία. «Είναι εντελώς αληθινή» λέει ο σκηνοθέτης, «αλλά έχει και μια παραμυθένια αίσθηση, μια ιστορία χαμένη στον χρόνο και τον χώρο – κι εγώ ήθελα να συνδυάσω το κυριολεκτικό με το μεταφορικό».

Η Νέα Υόρκη του 1974

Όπως ήταν λογικό ο υπεύθυνος για τα οπτικά εφέ, Kevin Baillie είχε εμπλακεί στη διαδικασία της ταινίας πολύ νωρίς. «Συμμετέχω στην ταινία εδώ και έξι με επτά χρόνια» λέει ενδεικτικά. Η ταινία ήταν μια μεγάλη πρόκληση για τον σκηνοθέτη. Ολόκληρη η Νέα Υόρκη του 1974 έπρεπε να φτιαχτεί από το μηδέν και μάλιστα όπως φαίνεται από ψηλά αλλά και ανάμεσα σε δύο κτίρια που δεν υπάρχουν πια. «Έπρεπε να δημιουργήσουμε τα πάντα, από το λόμπι του World Trade Center μέχρι το κέντρο της Νέας Υόρκης του 1974. Η ομάδα σχεδιασμού έφτιαξε σε μία τεράστια σκηνή την οροφή ενός από τους πύργους. Σου έπαιρνε το μυαλό, ένα τεράστιο σκηνικό, η πόλη τριγύρω, η ομίχλη ανάμεσα στους πύργους, οι πύργοι να ορθώνονται πάνω από την πόλη, όλα έπρεπε να είναι ψηφιακά, βασισμένα σε φωτογραφίες. Αυτά τα κτίρια προφανώς δεν υπάρχουν πια, δυστυχώς, αλλά έπρεπε να είναι 1000% ρεαλιστικά, γιατί ήταν στην καρδιά της ταινίας. Είναι πολύ πρόσφατα που η τεχνολογία έχει καταφέρει να εξελιχθεί τόσο ώστε κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Και μόνο στο σινεμά. Παράλληλα, βρήκαμε αρκετούς ανθρώπους που θυμούνται διαφορετικά χρώματα των κτιρίων, γιατί άλλαζαν ανάλογα με τη γωνία του ήλιου» σχολιάζει ο Baillie.

Καθηλωτική εμπειρία

«Οι Πύργοι είναι παρόντες στην ταινία σαν χαρακτήρες» προσθέτει ο Zemeckis. Από την άλλη, η ταινία δεν θα υπήρχε χωρίς τον πραγματικό Philippe Petit, που λέει ότι η ταινία είναι ένα πολύ ακριβές πορτρέτο της αληθινής του περιπέτειας. «Έχω δει πολλά αριστουργήματα του Robert Zemeckis και αυτό φυσικά αυτό είναι κάτι άλλο για μένα, γιατί έχει να κάνει με τη ζωή μου» εξομολογείται ο Petit. «Πρέπει να ομολογήσω, η ανάσα μου είχε κοπεί, όχι μόνο λόγω της διαδρομής στο σχοινί, αλλά και εξαιτίας όλης της περιπέτειας. Η τρισδιάστατη εμπειρία με μετέφερε πίσω σε εκείνη τη μέρα. Είναι η ιστορία μου, την ξέρω καλά και ξέρω πώς τελειώνει. Παρ’ όλα αυτά ευχόμουν από μέσα μου να τα καταφέρουν αυτοί οι τύποι! Τώρα, αν εγώ με τη δύναμη της ταινίας μπορώ να μεταφερθώ στην πιο σημαντική μέρα της ζωής μου, φανταστείτε εκατομμύρια ανθρώπους να βλέπουν την ταινία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά, θα είναι πάνω στο σύρμα μαζί μου. Είναι μια πανέμορφη ταινία και μου άρεσε απίστευτα αυτό που είδα».

Ο Petit λέει ότι ο λόγος που η ιστορία του ξεπερνάει τη σχοινοβασία και γίνεται παγκόσμια και εμπνευσμένη ιστορία, είναι γιατί έχει να κάνει με έναν καλλιτέχνη που βάζει όλη του την καρδιά και την ψυχή στη δουλειά του. «Είναι η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που αρπάζει ένα κοντάρι για να ισορροπήσει και να ρισκάρει τη ζωή του μέχρι να πάει απέναντι και κάποιον σαν εμένα που κουβαλάει τη ζωή του μέχρι εκεί», μας λέει. «Το ένα μπορεί να είναι καθηλωτικό, το άλλο όμως είναι εμπνευσμένο. Άνθρωποι μου έχουν πει ότι μετά την παράσταση αυτή είχαν την αίσθηση ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, ότι μπορούσαν να κινήσουν γη και ουρανό».

Ο Joseph Gordon-Levitt μαθαίνει γρήγορα, ακόμα και να περπατάει σε σχοινί

Ο Joseph Gordon-Levitt πρωταγωνιστεί ως Philippe Petit. Είναι ένας ρόλος που πολλοί λίγοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να παίξουν το ίδιο αξιομνημόνευτα. «Αυτός είναι ένας από τους ρόλους που ήταν κομμένος και ραμμένος στις επιθυμίες μου», εξομολογείται ο ηθοποιός. «Όταν πρωτογνώρισα τον Joe, ένιωσε ότι καταλάβαινε εντελώς την καρδιά και την ψυχή αυτού του χαρακτήρα» λέει ο σκηνοθέτης.  Πράγματι, η ταινία αξιοποιεί όλες τις σωματικές δυνατότητες του ηθοποιού (μπορεί να χορέψει, να τραγουδήσει, να κάνει ανάποδες τούμπες, να παρουσιάσει το Saturday Night Live, να κάνει ποδήλατο εβδομάδες ολόκληρες για τις ανάγκες μια ταινίας). «Ήταν μια σοβαρή πρόκληση, αλλά μου αρέσουν οι προκλήσεις» μας λέει. «Μου αρέσει να κάνω πράγματα με το σώμα μου, να περιλαμβάνω σωματικά στοιχεία στην ερμηνεία μου. Δεν υπάρχει κάτι σαν το κοντινό σε μία ταινία, αλλά αυτό που μπορείς να μεταδώσεις στο κοινό με το σώμα σου κάνει τη δουλειά πολύ διασκεδαστική».

«Τι είναι η σχοινοβασία;» ρωτάει ο σκηνοθέτης. «Μπορείς να πεις ότι είναι ένα ακροβατικό, γιατί είναι πολύ ριψοκίνδυνη. Αλλά είναι και χορός. Είναι άθλημα. Είναι μπαλέτο. Είναι μια ολοκληρωμένη σωματική παράσταση, είναι ένα είδος τέχνης».

Οπότε, ο Gordon-Levitt έμαθε να περπατάει σε σχοινί και δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο δάσκαλο από τον ίδιο τον Philippe Petit. «Πέρασα οχτώ μέρες με τον Philippe τετ α τετ. Ήταν πολύ γενναιόδωρος με τον χρόνο του και με εμένα. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί. Μου έμαθε πώς να περπατάω στο σχοινί, αλλά στα αλήθεια μου έμαθε κάτι πιο σημαντικό. Για τον Philippe, η ισορροπία στο σχοινί είναι μια μεταφορά για όλη του τη ζωή και για τη δημιουργικότητα. Πριν τον γνωρίσω, είχα απλώς διαβάσει τα βιβλία και είχα δει τις συνεντεύξεις. Τον είχα ακούσει να λέει ότι ποτέ δεν πέφτει. Ομολογώ ότι το είχα παρερμηνεύσει. Σκεφτόμουν ότι αυτό είναι αλαζονικό, ότι μπορεί να πέσει. Αλλά όταν ήμουν μαζί του, με έμαθε τι εννοούσε. Είπε ότι πηδάει στο έδαφος, γιατί είναι μια απόφαση. Δεν μπορείς να πολεμάς την ισορροπία μέχρι να χάσεις τον έλεγχο. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, παίρνεις μία απόφαση πριν να είναι πολύ αργά. Ή πηδάς στο στρώμα, ή αν είσαι πολύ ψηλά, γονατίζεις. Κάνεις κάτι για αυτό, δεν πέφτεις απλώς στο κενό».

«Του έμαθα να περπατάει στο σχοινί, σε εξαντλητικά μαθήματα, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα κάθε μέρα. Με διαλείμματα των τριάντα δευτερολέπτων. Δεν τον άφηνα ήσυχο. Ξεκινήσαμε με τη γραμμή στο πάτωμα και στο τέλος έφτασε ψηλά στο σχοινί», περιγράφει ο Petit για τον πρωταγωνιστή.

«Του έμαθα ότι δεν υπάρχει ισορροπία εκτός αν το σώμα και η ψυχή σου, ή τουλάχιστον η καρδιά και το μυαλό σου, είναι ενωμένα με τα πόδια σου και το δοκάρι ισορροπίας που κρατάς στα χέρια σου. Για μένα αυτό είναι το μυστικό της ισορροπίας. Χωρίς πάθος, χωρίς ψυχή, έχεις έναν ανόητο ακροβάτη στο σχοινί» συνεχίζει ο Petit.

Τελικά, για τον Gordon-Levitt, η σχοινοβασία μοιάζει πολύ με την υποκριτική. «Το πρώτο βήμα είναι πολύ δύσκολο, γιατί αντιμετωπίζεις τις αμφιβολίες σου» εξηγεί. «Αλλά μετά η πρόκληση ήταν να τις βάλεις στην άκρη και να συγκεντρωθείς στη χαρά, την απόλαυση. Μου θυμίζει την υποκριτική. Αν σκεφτείς ότι κάνεις γύρισμα και ότι όλοι σε κοιτάνε, μπορεί να τα θαλασσώσεις. Δεν σκέφτομαι έτσι. Πρέπει να μπορείς να τα βγάλεις αυτά από το μυαλό σου και να συγκεντρωθείς».

Στο πετσί του ρόλου

Εκτός από τη σχοινοβασία, ο Gordon-Levitt βρήκε έμπνευση στον ίδιο τον ρόλο του Petit. «Ο Philippe, τι χαρακτήρας! Είμαι τυχερός που τον γνώρισα και γίναμε φίλοι. Γνώρισα την απίστευτη αποφασιστικότητα του, τη συγκέντρωση του και την ίδια στιγμή τη μαγική, απίθανα τρυφερή, θετική σύνδεση που έχει με τους ανθρώπους. Είναι φοβερός συνδυασμός» σχολιάζει ο πρωταγωνιστής.

Για να υποδυθεί ένα αληθινό πρόσωπο, ο ηθοποιός λέει ότι ήταν πιο σημαντικό να συλλάβει τη φύση του ανθρώπου, παρά να κάνει μια μίμηση. «Ο καλύτερος τρόπος για μένα, ως ηθοποιός, για να τιμήσω ένα πραγματικό πρόσωπο είναι να το βάλω μέσα στον εαυτό μου. Αντί να μιμούμαι με δουλοπρέπεια, απορρόφησα αυτό που αγάπησα και θαύμασα στον Philippe και έπαιξα με αυτή την εκδοχή. Το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να πω την όλη ιστορία που ήθελε να πει ο Philippe όταν περπατούσε στο σχοινί. Ότι δηλαδή μπορείς να κάνεις ό,τι έχεις φανταστεί. Μπορείς να δημιουργήσεις το αδύνατο. Αυτό είναι μαγεία. Αυτό είναι τέχνη».

Μέρος του να υποδυθεί τον Petit ήταν να μάθει να μιλάει Γαλλικά, αλλά και Αγγλικά με την παριζιάνικη προφορά του Philippe Petit. «Το αστείο με τον Philippe ήταν ότι έχει ακόμα βαριά γαλλική προφορά και παραδέχεται ανοιχτά ότι τη διατηρεί επίτηδες, νομίζω ότι του αρέσει που τον κάνει να ξεχωρίζει. Είναι στον χαρακτήρα του» σχολιάζει ο ηθοποιός. «Την εποχή που περπάτησε στο σχοινί, το 1974, μιλούσε ασταμάτητα και μόνο Αγγλικά, γιατί είχε πάθει εμμονή με τις ΗΠΑ και την αμερικανική κουλτούρα. Έβαλε όλη την ομάδα του να μιλάει Αγγλικά, όταν ήταν εκεί. Όχι, δεν μιλάει Γαλλικά πολύ συχνά».

Ο ίδιος ο Petit λέει ότι κατά τη διάρκεια των προπονήσεων με τον Gordon-Levitt, ο ηθοποιός έμαθε όχι μόνο να περπατάει στο σχοινί, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. «Ο Bob Zemeckis μου είπε αργότερα ότι έχει να μοιραστεί μαζί μου ένα μυστικό. Ότι εκτός από το να μάθει να περπατάει στο σχοινί, ο Joe έκανε και κάτι ακόμα μέρα και νύχτα σε αυτό το εργαστήριο. Μάθαινε εμένα. Τους τρόπους μου, τις κινήσεις μου, την προφορά μου, την τρέλα μου… Και αυτό μπορώ να το δω στην ταινία! Δεν έχω παρά φιλοφρονήσεις για το αποτέλεσμα».

Ο μέντορας

Στο πλευρό του πρωταγωνιστή, βλέπουμε τον οσκαρικό Sir Ben Kingsley, ο οποίος υποδύεται τον Papa Rudy, τον άνθρωπο και μέντορα που έμαθε τον Petit να σχοινοβατεί. «Ο θίασος Omankowsky ήταν καταπληκτικός» λέει ο Kingsley. «Ήταν σαν οικογένεια με μητέρα και πατέρα. Η γυναίκα του Omankowsky ήταν φοβερή ακροβάτης αιώρας και πολύ πετυχημένη σε διάφορα άλλα πεδία και οι γιοι τους ήταν σχοινοβάτες».

«Διοικούσε τον θίασο με πολλή σκληρότητα, κάποιοι λένε» σχολιάζει ο Zemeckis για τον Papa Rudy. «Ο Sir Ben το μεταδίδει αυτό στον ρόλο. Είναι μια δύναμη της φύσης και σε ό,τι αφορά την υποκριτική, αλλά έχει πραγματική αίσθηση του χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ένας παράξενος τύπος –πιστεύουμε ότι ήταν Τσέχος, αλλά ήταν στο Παρίσι και μιλούσε πολλές διαφορετικές γλώσσες- και ένας φοβερός τύπος, και ο Sir Ben έδωσε σε όλα αυτά σάρκα και οστά».

Ο Kingsley επισημαίνει ότι ο Papa Rudy ήταν συναρπαστικός γιατί δεν ήταν απλώς ένας άψογος performer. «Το σημαντικό για να καταλάβεις τον οποιονδήποτε που είναι δεξιοτέχνης σε κάτι είναι να ξέρεις ότι πολύ συχνά αυτός ο άνθρωπος είναι σοφός και εκπληκτικός» λέει ο ηθοποιός. «Ξέρω σπουδαίους ηθοποιούς, σπουδαίους καλλιτέχνες, μουσικούς, ζωγράφους, σκακιστές, κινηματογραφιστές, οδηγούς. Συναντάς τέτοιους τύπους που είναι πολύ καλοί σε κάτι και υπάρχει πάντα κάτι άλλο. Η ευφυΐα δεν είναι απομονωμένη, ανήκει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο».

Οι συνένοχοι

Η λαμπερή Γαλλοκαναδή ηθοποιός Charlotte Le Bon υποδύεται την Anne, την κοπέλα του Philippe. «Είναι η πρώτη του συνένοχος» εξηγεί. «Μοιράζεται μαζί της το όνειρο του για πρώτη φορά. Εκείνη ερωτεύεται το όνειρο του και τον ίδιο φυσικά. Ήταν πολύ σημαντική για αυτόν, γιατί ήταν η άγκυρα του. Τη χρειαζόταν όταν ένιωθε ευάλωτος. Κάτι που δεν μπορούσε να δείξει στους φίλους τους, αλλά μόνο σε εκείνη».

Φυσικά η Le Bon ήταν ενθουσιασμένη που είχε την ευκαιρία να δουλέψει με τον Zemeckis. «Η συνεργασία με τον Robert Zemeckis ήταν η πιο ανακουφιστική εμπειρία», λέει η ηθοποιός. «Κατάγομαι από τη Γαλλία, όπου οι Γάλλοι σκηνοθέτες ψάχνουν μέσα τους, δεν είναι και τόσο σίγουροι τι κάνουν. Ο Zemeckis ξέρει ακριβώς τι θέλει και τι πρέπει να κάνει ο κάθε χαρακτήρας στις σκηνές. Είναι τόσο παρηγορητικό. Έχει την ταινία στο μυαλό του. Ήμασταν σε τόσο καλά χέρια και μπορούσε να μας ζητήσει να κάνουμε τα πάντα».

«Η Charlotte κάνει τηλεόραση και ταινίες στη Γαλλία για πολλά χρόνια» λέει ο σκηνοθέτης. «Είναι καταπληκτική ηθοποιός και τέλεια για τον ρόλο και ήταν πολύ βοηθητικό που φρόντιζε τα Γαλλικά μας να είναι τέλεια. Άλλωστε είναι η μητρική της γλώσσα. Είναι πανέμορφη, ταλαντούχα, η κάμερα τη λατρεύει, είναι απίθανη ηθοποιός».

Ο James Badge Dale υποδύεται τον Jean-Pierre, έναν πωλητή που βάζει το δικό του λιθαράκι για να γίνει το τρελό σχέδιο πραγματικότητα. «Τον αντιμετωπίσαμε σαν ένα τύπο από τη Νέα Υόρκη που μιλάει γρήγορα. Αν μπορεί να επικοινωνήσει με την ομάδα του Philippe, μπορεί να είναι χρήσιμος. Ο Philippe και οι φίλοι του έψαχναν για ανθρώπους στη Νέα Υόρκη για να τους βάλουν στην ομάδα για να μπορούν να μπαίνουν στα κτίρια και να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους» λέει ο Dale.

Την ομάδα συμπληρώνει ο Clément Sibony  ως Jean-Louis και ο  César Domboy ως Jean-Francois (γνωστός και ως Jeff), δύο συνωμότες και φίλοι που έρχονται από τη Γαλλία για να βοηθήσουν τον Petit.

«Ο Jean-Louis έγινε φίλος του Philippe» λέει ο Sibony. «Για αυτό είναι ο μόνος που μπορεί να μιλήσει στον Philippe με αυτόν τον τρόπο. Ο Philippe ήταν εγωιστής, κάπως τρελός και έχει κυριαρχικές τάσεις. Ο Jean-Louis δεν είναι και τόσο τρελός. Είναι υπεύθυνος και σκέφτεται. Προσπαθεί να προσγειώσει τον Philippe, αλλά είναι και ο μηχανικός της παρέας, που θέλει να τα πράγματα να λειτουργήσουν».

Από την άλλη, ο Domboy λέει για τον ρόλο του: «Ο Bob μου είπε ότι ήταν σημαντικό για τον χαρακτήρα του Jeff να είναι αθώος, όχι κυνικός ή να αμφιβάλει για το αν το κόλπο θα έπιανε. Βρισκόμαστε στο 1974, δεν το κάνει για τα χρήματα, έχει ανοιχτό μυαλό, είναι ελεύθερο πνεύμα, είναι χίπης, θέλει να φτιάξει κάτι μεγάλο και ποιητικό».

Στην ομάδα προστίθενται τελευταίοι οι Ben Schwartz ως Albert, Benedict Samuel ως David, και Steve Valentine ως Barry Greenhouse, ή αλλιώς ο inside man. Ο David και ο Albert εμφανίζονται ταυτόχρονα και ο Samuel λέει ότι υπήρχε μια αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης. Ο Petit και η ομάδα του δεν είχαν πού αλλού να απευθυνθούν. «Έτσι όπως συστήνονται δεν πιστεύεις ότι είναι και πολύ καλή ιδέα να τους έχεις στην ομάδα  που προσπαθεί να μπει στους Δίδυμους Πύργους».

«Τα γυρίσματα είχαν πολύ ενδιαφέρον, γιατί ο Jeo, ο Jamie Badge κι εγώ, ήμασταν οι μόνοι Αμερικάνοι. Όλοι οι άλλοι ήταν από την Αγγλία ή τη Γαλλία ή το Μόντρεαλ» επισημαίνει ο Schwartz. «Το βρήκα συναρπαστικό. Είχε φοβερή ενέργεια στο γύρισμα».

«Ο Barry ήταν φοβερός χαρακτήρας για να υποδυθεί κανείς» σχολιάζει ο Valentine για τον ρόλο του. «Με το μουστάκι και το γένι του, ήταν ένας άντρας στο δικό του χωρόχρονο, ακόμα και τη δεκαετία του ’70. Είναι πολύ μοναδικός, ένας αναρχικός με κουστούμι».

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Robert Zemeckis

Σενάριο (βασισμένο στα απομνημονεύματα του Philippe Petit με τίτλο To Reach the Clouds): Robert Zemeckis, Christopher Browne

Παίζουν: Joseph Gordon-Levitt, Ben Kingsley, Charlotte Le Bon, James Badge Dale, Ben Schwartz, Steve Valentine

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Dariusz Wolski, ASC

Μοντάζ: Jeremiah O’Driscoll