Την Τετάρτη 12 Απριλίου προβάλλεται στο ΚΕΤ η ταινία “Βουλολίμνα” (2022, 18’) των Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου και Irene Ragusini καθώς και η συνέντευξη του καθηγητή Μιχάλη Δρετάκη / Βιολόγος Ορνιθολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Θα ακολουθήσει συζήτηση και συναυλία.
Πρόγραμμα:
-Προβολή της μικρού μήκους “Βουλολίμνα” (2022, 18’) των Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου και Irene Ragusini. (στα ελληνικά, με αγγλικούς υπότιτλους)
– Προβολή συνέντευξης με τον βιολόγο και ορνιθολόγο Μιχάλη Δρετάκη (Πανεπιστήμιο Κρήτης). (15’, στα ελληνικά, χωρίς υπότιτλους)
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Συζήτηση με τις δημιουργούς της ταινίας και το κοινό.
– Συναυλία του σχήματος Τρεντελίνα με πολυφωνικά ηπειρώτικα τραγούδια τα οποία μιλούν για ιστορίες γυναικών όπου η φύση γίνεται σύμμαχη στους πόνους και τις χαρές τους.
Βουλολίμνα (18’, με αγγλικούς υπότιτλους)
Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Βουλολίμνα» παρατηρεί τη ζωή γύρω από τις λίμνες Κουρνά και Αγυιάς του Νομού Χανίων, στο οποίο παρεισφρέει το μυθοπλαστικό στοιχείο.
“Βούλα και βουλολίμνα μου κι εγώ στοιχειό της λίμνας” είπε η νεράιδα τρομαγμένη κι αμέσως η περιοχή κατακλύστηκε από νερό και βυθίστηκε όλο το χωριό. Οι ένοχες ιστορίες του γλυκού νερού δεν επιπλέουν αλλά βυθίζονται και τα αθέατα πλάσματα που ζουν εκεί προσπαθούν να τις διατηρήσουν στην επιφάνεια του. Αν σταθείς σιωπηλά και δώσεις χρόνο, αν κοιτάξεις προσεκτικά και ακούσεις, τα μυστικά της λίμνης αποκαλύπτονται.
Σημείωμα της σκηνοθέτιδας:
«Κάθε μύθος έχει την αλήθεια του. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, μπορούμε να δούμε τη σημασία του και τη συμβολική του αξία μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε. Η επιστήμη, σε συνδυασμό με τη μυθική πλευρά της ζωής, μας βοηθάει να αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας. Όσο προσεγγίζουμε εγωκεντρικά τον τόπο που ζούμε, τόσο αυτός θα νοσεί, θα χάνει την αλήθεια του ωσότου να εξαφανιστεί στον βωμό της “ανάπτυξης”. Η φυσική ροή της άγριας ζωής διαταράσσεται, ρίχνοντας μέσα στη «Βουλολίμνα» χρυσόψαρα, αμερικάνικες χελώνες, βουβαλοβάτραχους, οικόσιτες πάπιες, τουρίστες με αντηλιακά, πλαστικά ποδήλατα, αδιαφορώντας ολοένα και περισσότερο για τους κορμοράνους, τους ερωδιούς, τις αγριόπαπιες, τα ντόπια είδη που ολοένα λιγοστεύουν. Η γυναίκα και η φύση — χωρίς να ταυτίζουμε αυτές τις οντότητες —δέχονται χαλιναγώγηση και εκμετάλλευση στο ευρύτερο σύστημα ζωής όπου υπάρχουμε και δραστηριοποιούμαστε. Η κακοποίηση της γυναίκας και η προσέγγιση της ως ερωτικό και γόνιμο ον δίχως αυτοδιάθεση και βούληση παραλληλίζεται με την εκμετάλλευση της φύσης και όλων των έμβιων όντων που την αποτελούν. Η μόλυνση του νερού, το σκάψιμο της γης για ιδιοκτησιακούς σκοπούς, ο λανθάνων τουρισμός, η επεκτατική μας τάση πάνω στα πράγματα, ο μη σεβασμός στα αθέατα πλάσματα που κατοικούν όλο τον πλανήτη έρχονται να πλαισιώσουν τον μύθο μιας γυναίκας που η ομορφιά της γίνεται κατάρα και πέφτει θύμα βιασμού του ίδιου του πατέρα της και βυθίζει ένα ολόκληρο χωριό μετατρέποντας τον εαυτό της σε λίμνη. Μια πράξη θυσίας και λύτρωσης.
Όταν πάψουμε να θεωρούμε ιδιοκτησία μας ό,τι λάμπει, όταν σεβαστούμε την διαφορετικότητα και της δώσουμε χώρο, τότε ίσως ο πλανήτης αυτός θα σωθεί από το σκοτάδι. Ας είναι το πάτημα μας ελαφρύ, όσο σύντομο είναι το πέρασμα μας πάνω στη Γη.»
Συντελεστές:
Σενάριο & έρευνα: Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου, Irene Ragusini
Σκηνοθεσία & διεύθυνση φωτογραφίας: Νεφέλη Παπαϊωάννου
Βοηθός σκηνοθεσίας & κάμερας: Γιώργος Γκουνέζος
Κοστούμι: Όλγα Ευαγγελίδου, Irene Ragusini
Νεράιδα: Irene Ragusini
Ηχοληψία μουσικής: Δημήτρης Μπαρνιάς
Μουσική επιμέλεια: Ραφαήλ Τρουλάκης
Μουσικοί: Δημήτρης Αθανασόπουλος (φλογέρα, φωνή),Κυβέλη Κουκουδάκη (στάμνα), Ραφαήλ Τρουλάκης (λαούτο, φωνή), Άννα Χατζιδάκη (μπεντίρ), Uly Odysseas Whelan (βιολί, φωνή)
Μοντάζ: Νεφέλη Παπαϊωάννου
Color: Μπάμπης Πετρίδης
Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Λούπης, Νεφέλη Παπαϊωάννου
Μιξάζ ήχου: Χρήστος Λούπης
Επιμελήτρια: Ελένη Ρήγα
Χρηματοδότηση: Πολιτιστικό πρόγραμμα «Ανοιχτά Πανιά 2022» του Δήμου Χανίων
Ευχαριστούμε για την πολύτιμη συμμετοχή και βοήθεια: Mιχάλης Δρετάκης, Ελένη Παπαδάκη, Nίκος Σαμαριτάκης, Δέσποινα Σταυρουλάκη, Richard Valentine Aristidis Gibson, Δανάη Φίλιππα, Ταβέρνα Αθήτης και την Ζαχαρένια, Αντώνης Χαμπάς, Χασάν
Τρεντελίνα
Το πολυφωνικό ηπειρώτικο τραγούδι γεννήθηκε, τραγουδήθηκε και εξακολουθεί να τραγουδιέται στις περιοχές της νότιας Αλβανίας και της παραμεθορίου Ηπείρου και αποτελεί παλαιότατη και ζώσα παράδοση των εκεί πληθυσμών. Τραγουδούν την ξενιτιά, την αγάπη, τον θάνατο, την φύση, τις χαρές και τους πόνους της ζωής, συλλογικά, με την ιδιαίτερη φόρμα της ηπειρώτικης πεντατονίας. Εμείς, ως ομάδα, ερχόμενοι από διαφορετικούς δρόμους και για διαφορετικούς λόγους, βρεθήκαμε στα Εξάρχεια για να γνωρίσουμε το αρχέγονο αυτό άκουσμα, να τραγουδήσουμε τους καημούς και τις χαρές της εποχής μας, όπως τους τραγουδούν στην Ήπειρο. Προσεγγίζουμε το είδος στη βάση της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας, που αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της πολυφωνικής παράδοσης.