To Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και ο Ιανός, σε συνεργασία με την Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ προβάλλουν κάθε Πέμπτη στις 22:30 στον Ιανό, ταινίες ντοκιμαντέρ, καλύπτοντας συνολικά ένα ευρύ φάσμα θεματολογίας, από αφιερώματα σε πρόσωπα, έως κοινωνικά, ιστορικά, επιστημονικά και οικολογικά ζητήματα.
Σκοπός της πρωτοβουλίας αυτής είναι η ανάδειξη της σημασίας του ντοκιμαντέρ, αφού αποτελεί σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης κινηματογραφίας και ένα μέσο αποτύπωσης του πραγματικού κόσμου. Ο κάθε δημιουργός χρησιμοποίει την πραγματικότητα ως πρώτη ύλη, καταγράφοντάς τη χωρίς υπερβολές, δίνοντας τη δυνατότητα στο θεατή να ενημερωθεί για ζητήματα που τον ενδιαφέρουν, να προβληματιστεί και να διδαχθεί από το παρελθόν, χρησιμοποιώντας τη γνώση που αποκτά, για να βελτιώσει το μέλλον του.
Ο κάθε μήνας περιλαμβάνει ντοκιμαντέρ όχι μόνο πρόσφατης αλλά και παλιότερης παραγωγής καλύπτοντας μια ξεχωριστή θεματική ενότητα.
Η θεματική ενότητα του Ιανουαρίου είναι οι τόποι δίπλα μας, αφού το ντοκιμαντέρ δεν μας ταξιδεύει μόνο σε εξωτικά μέρη, αλλά εξερευνά και αυτούς τους άγνωστους τόπους που βρίσκονται δίπλα μας:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η είσοδος σε όλες τις προβολές είναι ελεύθερη.
Ο κύκλος των ντοκιμαντέρ του μήνα Φεβρουάριου είναι αφιερωμένος στον έρωτα.
Πέμπτη 30/1 στις 22:30
Προβολή του ντοκιμαντέρ ΠΥΛΑ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ (Ο (ου)τόπος της συνύπαρξης) σε σκηνοθεσία του Ηλία Δημητρίου, 2003, Διάρκ 52′.
Το ντοκιμαντέρ έχει σκοπό να εξερευνήσει τις ριψοκίνδυνες ζωές των ανθρώπων που ζουν στο επίφοβο περιβάλλον της «νεκρής ζώνης». Ανέκαθεν αναρωτιόμουν αν η Πύλα αποτελεί παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης, όπως οι ελληνοκυπριακές αρχές ισχυρίζονται. Στην Πύλα, η εκκλησία και το τζαμί είναι δίπλα-δίπλα. Ή μήπως το ένα προσπαθεί να παρεμποδίσει τη λειτουργία του άλλου; Η φωνή του χότζα γίνεται ένα με τη φωνή του παπά. Ή μήπως ο ένας προσπαθεί να υπερκαλύψει τον άλλον; Η Πύλα, ως το μοναδικό ετερόκλιτο χωριό, είναι είδος προς εξαφάνιση στην Κύπρο. Το 1974 χωρίστηκε όλη η Κύπρος… Όντως όλη; Ένα χωριό παρέμεινε εκτός αυτής της διαίρεσης, με τίμημα να βρίσκεται οριοθετημένο στη μέση του πουθενά, υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Η ζωή εκεί, όπως και σε όλα τα ασταθή οικολογικά περιβάλλοντα, δεν είναι καθόλου εύκολη για αυτούς που ζουν στη “Νεκρή Ζώνη”. Ξαφνικά, τον Απρίλιο του 2003, τα σύνορα της Κύπρου άνοιξαν και οι άνθρωποι άρχισαν να περνούν από το ένα μέρος στο άλλο.