Rain, midnight rain, nothing but the wild rain
On this bleak hut, and solitude, and me…
-Edward Thomas, ‘Rain’, 1916
«Η έκθεση «Βροχή» παρουσιάζεται στη διάφανη εκθεσιακή αίθουσα του Χώρου «ΣΤΟart Κοραή» στο τέλος μιας εποχής και στην καρδιά της πόλης, έναν ολόκληρο χρόνο μετά τον αρχικό προγραμματισμό της», αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού και σημειώνει: «Αφουγκραζόμενη μια νέα καθημερινότητα των πραγμάτων αλλά και μια συναισθηματική και ενσυναισθητική συνθήκη διαφορετική από εκείνη που ίσχυε στην αφετηρία του σχεδιασμού της».
«Η Βροχή, μοτίβο λύπης, συνθήκη ύφεσης αλλά και ευφραντικής κάθαρσης και δυνητικής γαλήνης, λειτουργεί εδώ ως ένα κυριολεκτικό και εννοιολογικό πεδίο ύφανσης, μέθεξης και διείσδυσης. Ως τόπος αυτοτελής, άλλοτε αφαιρετικός και άλλοτε παραστατικός, που εμπεριέχει λεπταίσθητες υφές και οργανικές αρχετυπικές φόρμες, άχραντες σιωπές και ενδιάμεσες μετέωρες συνομιλίες. Ως κυριολεκτικό και ψυχικό υγρό τοπίο ανθρώπων, μεταπτώσεων και καταστάσεων που συντελούνται στον αστικό ιστό, στη σφαίρα του μύθου ή στο υπαίθριο διάσελο», σημειώνει ακόμη στον κατάλογο της έκθεσης η επιμελήτρια.
Οι δεκαπέντε συμμετέχοντες εικαστικοί, συναντώνται σε αυτήν την ποιητική μπαλάντα της βροχής με εξέχοντα παλαιά και νεότερα ζωγραφικά και γλυπτά έργα διαφορετικής κλίμακας, επιστρατεύοντας διαφορετικά πλαστικά μέσα και αρθρώνοντας μια ρέουσα εικονοποιητική ρυθμολογία, αδρά συναρμολογημένη με ίχνη λιτά και συνδέσμους εύγλωττους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των Δάφνης Αγγελίδου, Γιάννη Αδαμάκη, Άννας Αχιλλέως, Ανδρέα Γεωργιάδη, Μαρίας Γιαννακάκη, Φραγκίσκου Δουκάκη, Γιώργου Ζογγολόπουλου, Εβίτας Κανέλλου, Νίκου Κρανάκη, Μιχάλη Μαδένη, Ράνιας Ράγκου, Γιώργου Σαλταφέρου, Παύλου Σάμιου, Μαρίας Φιλοπούλου και Νίκου Χουλιαρά.
Οι νυχτερινοί αθηναϊκοί δρόμοι του Γιώργου Σαλταφέρου, οι υγρές αστικές διαβάσεις της Δάφνης Αγγελίδου και η νωπή προάστια ακτή της Ράνιας Ράγκου, συναντούν το βροχερό τοπίο του Βορρά του Γιάννη Αδαμάκη, τη ρυθμική γαιώδη Βροχή του Μιχάλη Μαδένη και τη μεγαλειώδη πρωτογενή ομορφιά της Βάλια Κάλντα του Φραγκίσκου Δουκάκη μα και τους μυθικούς σχεδόν καταρράκτες της Σαμοθράκης της Μαρίας Φιλοπούλου. Το παράδοξο γεωφυσικό φαινόμενο της κίτρινης βροχής της Άννας Αχιλλέως, συναντά την ποιητική υγρή μπλε ώρα μελάνης του Ανδρέα Γεωργιάδη. Ο υγρός μεταφυσικός περίπλους του σκύλου της Μαρίας Γιαννακάκη, συναντά τη στροβιλική ασπρόμαυρη καταιγίδα του Νίκου Κρανάκη. Τέλος, η αφαιρετική σημειολογία της Εβίτας Κανέλλου που παραπέμπει στον Οδυσσέα του Tennyson, συναντά τον βρόχινο νοητικό αστικό περίπλου του Νίκου Χουλιαρά, τις εμβληματικές ομπρέλες του Γιώργου Ζογγολόπουλου και τη σκιά της ομπρέλας της «Μαγικής Βροχής» του Παύλου Σάμιου.
*Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα τηρηθούν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα κατά της Covid-19, με τη διενέργεια του σχετικού ηλεκτρονικού ελέγχου μέσω της εφαρμογής Covid Free.gr.
Κεντρική εικόνα θέματος: Μαρία Φιλοπούλου, Ροή, 2011, Λάδι σε μουσαμά, 197×155 εκ., Συλλογή Σωτήρη Φέλιου
