Καθώς η αστική συνθήκη επεκτείνεται, ενσωματώνοντας όλο και περισσότερο τους φυσικούς βιότοπους, η αγριότητα μετοικίζει στην πόλη. Η εντεινόμενη ανθρώπινη κινητικότητα παρασύρει μαζί της και την κινητικότητα όλων των άλλων οργανισμών- προκαλεί μια πλανητική όσμωση όπου όλα τα είδη συναντώνται σε νέες και πρωτόγνωρες συνθήκες που δεν θα ήταν επιτρεπτές από την φυσική τοπογραφία. Ό,τι είναι «φυσικό», τα τοπία της άγριας ζωής, ενσωματώνονται σε ένα υπόστρωμα πλανητικής αστικοποίησης που αλλού κορυφώνεται και αλλού υποχωρεί, αφήνοντας κατά τόπους πεδίο για την επάνοδο του άγριου και του φυσικού.
Η νέα αστική φύση αναπτύσσει πολύ διαφορετικούς τρόπους επιβίωσης από τα αρχέγονα τοπία του δάσους. Στο σύνθετο οικοσύστημα του φυσικού δάσους, η ανταλλαγή χημικών σημάτων μέσω του πυκνού και διαπλεκόμενου ριζικού συστήματος των φυτών συνιστά μια γλώσσα, έναν κώδικα επικοινωνίας, ένα σύστημα κοινωνικοποίησης το οποίο συμβάλλει στην μακροζωία και ευεξία τους. Αυτή η γλώσσα», που φέρει όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για την επιβίωση τους, χάνεται όταν αυτά αναγκάζονται να προσαρμοστούν στις συνθήκες του αστικού περιβάλλοντος. Η αρχιτεκτονική του χώρου γίνεται πιο κρίσιμη από το κλίμα στο οποίο αναπτύσσονται.
Προγραμματισμένα για την πολυπλοκότητα των φυσικών οικοσυστημάτων, αναγκάζονται να αλλάξουν ριζικά τρόπους ανάπτυξης και αναπαραγωγής. Μεταβαίνοντας από την «αγριότητα», τις ασύντακτες ελεύθερες συνδέσεις, πρέπει να επιβιώσουν σε μια ανθρωπογενή τάξη. Αποσυνδεδεμένα από τα ζωτικά υπόγεια ριζικά τους δίκτυα, αποστερημένα από την πλούσια δασική εδαφική ύλη, περιορισμένα και παγιδευμένα στον κλοιό των αστικών υποδομών, τακτοποιημένα κατά τον πολεοδομικό κανονισμό, εξαρτώνται από την ανθρώπινη φροντίδα πάρα από τα υποστηρικτικά τους οικοσυστήματα. Η αστική χλωρίδα προσπαθεί σκληρά να ευδοκιμήσει σε αυτό που είναι ο πλανητικός βιότοπος του μέλλοντος.
Κι αν, από τη μια μεριά, υπάρχουν αυτά τα εξημερωμένα είδη, που ακολουθούν το σχέδιο και τις φροντίδες του σχεδιαστή ή του γεωπόνου, ευάλωτα στην «αστική μοναξιά» τους, από την άλλη είναι αυτά που επιμένουν στην αγριότητα, που εμφανίζουν μια άγρια ανθεκτικότητα- οι «φυτικοί επαναστάτες» που καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή εγκαταλειμμένης, μη σχεδιασμένης γης. Ξεφεύγουν από τα σύνορα, από το σχέδιο, διαπερνούν τα σκληρά όρια, καταλαμβάνουν τον χώρο με απρόσμενους τρόπους σε όλες τις κατευθύνσεις, παραμένοντας απροσμέτρητα στο ισοζύγιο πρασίνου. Άλλα διαφεύγουν του διακοσμητικού τους ρόλου, φέρουν φρούτα, προσκαλούν τους πολλαπλασιαστές συμμάχους τους στο πρόσωπο της αστικής πανίδας, βρίσκουν τη δική τους «αστική γλώσσα», συστήνουν «κοινότητες» στις παρυφές των δρόμων, στα κενά οικόπεδα, στα ερειπωμένα εργοστάσια. Είναι εκεί που η πολυπλοκότητα ξανασυντίθεται. Το μέτρο της ανθεκτικότητάς τους είναι το μέτρο της «επιθετικότητάς» τους. Όσο περισσότερο ευδοκιμούν ενάντια σε όλα τα εμπόδια, τόσο θεωρούνται αλλότρια, ξενιστές- αλλά δεν είναι οι εξημερωμένες τους εκδοχές οι πραγματικά αλλοτριωμένες;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οργάνωση – επιμέλεια: Counterpublics
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
Rebecca Agnes, Campus Novel (Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Γιάννης Σινιόρογλου), Νίκος Δούλος, Juliette Brederode, Jelly Hogendorp, Eva van der Zand, Ειρήνη Ευσταθίου, Matthew Gandy, Μαριέλα Νέστορα, Μαρία Οικονομοπούλου, Γιώργος Παπαδάτος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Βαγγέλης Σάββας, Georges Salameh, Πάνος Σκλαβενίτης, Φανή Σοφολόγη
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
H σειρά παρεμβάσεων και δράσεων αποτελεί μια συλλογική καλλιτεχνική έρευνα πάνω στην αστική ζωή των μη–ανθρώπινων οργανισμών. Καλεί σε μια επανεξέταση της ανατρεπτικής δυνατότητας της επιστροφής της φύσης στο αστικό τοπίο, πέρα από τις εξημερωμένες, σχεδιασμένες εκδοχές του πάρκου και του κήπου. Παραφράζοντας τον τίτλο του διάσημου παιδικού βιβλίου “Where the wild things are” του Maurice Sendak, με θέμα την περιπλάνηση ενός μικρού αγοριού στον κόσμο της «αγριότητας» μέσα από την ασφάλεια της ονειρικής συνθήκης, το πρότζεκτ είναι μια πρόσκληση προς εξερεύνηση της άγνωστης άγριας φύσης μέσα από την οικεία συνθήκη του αστικά πυκνού κέντρου της πόλης.
Το πρόγραμμα αναπτύσσεται σε 2 χώρους στα Πατήσια: στο πάρκο Φιξ και στο πάρκο Δρακόπουλου, που αποτελούν και τα δυο περιπτώσεις ανακατειλημμένου από το φυσικό χώρων καθώς στην θέση του πρώτου βρισκόταν έως και το 2000 το κτίριο του εργοστασίου ζυθοποιίας-παγοποιίας ΦΙΞ, ενώ στη θέση του δεύτερου βρισκόταν το συγκρότημα του εργοστασίου υφαντουργίας Δρακόπουλου. Περιλαμβάνει εικαστικές παρεμβάσεις, ένα soundwalk, εργαστήρια, προβολή της ταινίας NATURA URBANA, και συζητήσεις με θεωρητικούς και καλλιτέχνες.
Παρασκευή 28/ 04
20:00 Γιώργος Παπαδάτος, The other’s stage (Φιξ- Δρακόπουλου)
20:30 Πάνος Σκλαβενίτης, Ad bestias (Δρακόπουλου)
Σάββατο 29/04
18:00 Juliette Brederode, Nikos Doulos, Jelly Hogendorp, Eva van der Zand, Fluid Walkscapes – Corporeal imaginaries
Walking sticks εργαστήριο, επινοημένο από τους καλλιτέχνες και υπό την καθοδήγηση του Counterpublics (ΑΓΓΛΙΚΑ/ΕΛΛΗΝΙΚΑ)
(Δρακόπουλου)
Σάββατο 06/04
16:30 Μαριέλα Νέστορα, Fieldwork
Συμμετοχικό εργαστήριο
(Δρακόπουλου)
18:00 Juliette Brederode, Nikos Doulos, Jelly Hogendorp, Eva van der Zand, Fluid Walkscapes – Corporeal imaginaries
Συμμετοχικός ηχητικός περίπατος (ΑΓΓΛΙΚΑ)
(Για την συμμετοχή στο soundwalk χρειάζεται κινητό με σύνδεση στο ίντερνετ και ακουστικά./ Αφετηρία: Δρακόπουλου)
Σάββατο 13/04
19:00 Συζήτηση Rewilding the urban
(οι συμμετέχοντες/ουσες θα ανακοινωθούν σύντομα) (Δρακόπουλου)
21:00 Προβολή NATURA URBANA | THE BRACHEN OF BERLIN, του Matthew Gandy (ΑΓΓΛΙΚΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ) (Δρακόπουλου)
Το πρότζεκτ πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON.