Είμαι πραγματικά έξαλλη με αυτό το βιβλίο και ο λόγος, είναι ένας και πολύ απλός ως προς την εξήγησή του. Είναι τόσο αναθεματισμένα …
Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
τέλειο και όμως, δυστυχώς, δεν μπορώ ναπω όλα όσα θα ήθελα, δεν θα μπορούσα να εκφράσω στον απόλυτο βαθμό τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε και αυτό γιατί, θα αναγκαστώ να πω περισσότερα απ’ όσα πρέπει, θυσιάζοντας το στοιχείο της έκπληξης που κρύβει στις σελίδες του, στο βωμό της δικής μου, προσωπικής ανάγκης, να περιγράψω, το πόσο πραγματικά καλό και άξιο να το διαβάσεις κανείς, είναι. Κι αν διαβάζοντας την περίληψη, βιαστήκατε να οδηγηθείτε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για ένα ακόμα δικαστικό θρίλερ, από τα πολλά που έχουμε διαβάσει, με προβλέψιμο σενάριο και πλοκή, τότε κάνετε μεγάλο λάθος και ο καλύτερος τρόπος να το διαπιστώσετε, είναι να το διαβάσετε.
Βρισκόμαστε σε ένα προάστιο της Βοστόνης, όπου κατοικείται κατ’ εξοχήν από οικογένειες, και η ζωή μοιάζει να κυλά ήρεμα και όμορφα. Μέχρι τη μέρα που ο δεκαπεντάχρονος Μπεν βρίσκεται δολοφονημένος σε ένα πάρκο κοντά στο σχολείο του, από τρεις κατάστηθες μαχαιριές. Την υπόθεση έχει αναλάβει ο Άντριου Μπάρμπερ, διακεκριμένος βοηθός εισαγγελέα, εξαιρετικά γνωστός για την επαγγελματική του συνέπεια και υπόδειγμα πολίτη. Κανένας δεν αμφιβάλλει για εκείνον, όχι μέχρι την στιγμή που ένα αποτύπωμα του γιου του, Τζέικομπ, ανιχνεύεται πάνω στα ρούχα του νεκρού Μπεν, κάτι που τον καθιστά τον μοναδικό ύποπτο και βγάζει τον Άντριου από την υπόθεση. Ο Άντριου, που πιστεύει στην αθωότητα του γιου του, κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τον βοηθήσει να ξεφύγει από μια καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου που θα καταστρέψει το μέλλον του. Όμως το παρελθόν του Άντριου, που έκρυβε πολύ καλά όλη του τη ζωή, έρχεται στην επιφάνεια, για να σπείρει ακόμα μεγαλύτερες αμφιβολίες, δυσκολεύοντας την κατάσταση, ακόμα περισσότερο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αν νομίζετε πως έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα δικαστικό θρίλερ, απατάστε πλάνην οικτρά. Η “Υπόθεση Jacob”, είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Είναι ένα ψυχογράφημα χαρακτήρων, είναι μια μελέτη πάνω στις βάσεις όπου στηρίζεται η κληρονομικότητα και τις επεκτάσεις που αυτή μπορεί να έχει, μα πάνω απ’ όλα, είναι ένα κοινωνικό δράμα που μας καλεί να ερευνήσουμε σε βάθος, τις ρίζες μας, τους οικογενειακούς δεσμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και τις λυτρωτικές ή καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει, μια τραγωδία όπως η πιθανότητα, το να έχεις μεγαλώσει ένα παιδί που αποδεικνύεται πως ίσως, να είναι δολοφόνος. Και εκεί είναι που το μυθιστόρημα του Landay, κάνει τη διαφορά. Δεν θέλει να εστιάσει αποκλειστικά και μόνο στο έγκλημα που διαπράχθηκε, ψάχνοντας να βρει τον δράστη και να αποδείξει την ενοχή του. Κάτι τέτοιο, θα ήταν το λιγότερο, απογοητευτικό. Θέλει να κάνει, κάτι περισσότερο, να μας προβληματίσει, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, δοκιμάζοντας τα συναισθηματικά και ηθικά μας άκρα, να μας κάνει να αναρωτηθούμε, μέχρι που θα ήμασταν ικανοί να φτάσουμε, προκειμένου να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε, εμποδίζοντας την οικογένειά μας, να καταστραφεί.
Το βιβλίο, χωρίζεται ουσιαστικά, σε τέσσερις ενότητες. Στις έρευνες, στην απομόνωση της οικογένειας Μπάμπερ, στην εξέλιξη της δίκης, στα γεγονότα μετά το τέλος της. Τέσσερις διαφορετικές καταστάσεις, τέσσερα διαφορετικά επίπεδα ψυχολογίας, που παρ’ όλα ταύτα, αποτελούν ένα ενιαίο κουβάρι που σταδιακά, βήμα-βήμα, ξετυλίγεται για να οδηγήσει, μέσα από ένα ταξίδι περισυλλογής και πολύ συγκεκριμένων αποφάσεων, σε μια εξίσου πολύ συγκεκριμένη κατάσταση, από τις οξυμένες καταστάσεις και τις τεταμένες σχέσεις, ανακαλύπτουν την αλήθεια που κρύβεται επιδέξια πίσω από τις μάσκες της καθημερινότητας, απογυμνωμένη και ελεύθερη, ξεκάθαρη, έστω κι αν όχι απόλυτα ειλικρινή. Γιατί τελικά, τι είναι ο Jacob; Θύτης ή θύμα; Αθώος ή ένοχος; Δολοφόνος ή ένα πολύ μπερδεμένο, εσωστρεφές παιδί, όπως τόσα και τόσα άλλα στην ηλικία του; Είναι αυτό που βλέπει ο πατέρας του ή αυτό που ενδόμυχα, πιστεύει η μητέρα του, έστω κι αν αποτελεί τον χειρότερό της εφιάλτη;
Ένα είναι σίγουρο και δεν αμφιβάλλω διόλου γι’ αυτό. Η “Υπόθεση Jacob“, θα σας αφήσει με κομμένη την ανάσα, από την πρώτη, μέχρι και την τελευταία της σελίδα. Ψάχνετε για απαντήσεις; Τότε μην είστε σίγουροι ότι θα τις βρείτε μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου αφού ουσιαστικά, ο συγγραφέας, στήνει με τέτοιο περίτεχνο και έξυπνο τρόπο τη δομή αλλά και την ροή της ιστορίας, αφήνοντας τον κάθε αναγνώστη, να βγάλει τα δικά του, προσωπικά συμπεράσματα, με γνώμονα, τη δική του λογική και σκέψη. Και τα μεγαλύτερα ερωτήματα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι αν, εγκληματίες γεννιόμαστε ή γινόμαστε στην πορεία της ζωής μας, αν ένα βίαιο ιστορικό στην οικογένειά μας, μπορεί να επηρεάσει το μέλλον μας, ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε, αν οι γονείς, είμαστε τόσο προκατειλημμένοι απέναντι στα παιδιά μας που αδυνατούμε ή και αρνούμαστε να παραδεχτούμε την πραγματικότητα και να την κοιτάξουμε κατάματα. Και τελικά, μέσα από μια ιστορία γεμάτη σασπένς και συνεχείς ανατροπές, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να μην χαρακτηριστείς ένοχος και το να είσαι αθώος, το πως βλέπουν οι γονείς τα παιδιά τους και πως είναι πραγματικά. Άραγε, ο Τζέικομπ, σε ποια κατηγορία ανήκει;