«X_isTense» [Εxistence], μουσικό θέατρο δωματίου με την Κρίση ως κεντρικό θέμα. Η προσωπική κρίση, η ηλικιακή κρίση του μέσου της ζωής, η κρίση στην Τέχνη και ειδικότερα στη μοντέρνα τέχνη φτιάχνουν ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, όπου η ύπαρξη απειλείται όλο και περισσότερο. Μοναδική διέξοδος σε αυτή την έκρυθμη κατάσταση φαντάζει το βλέμμα προς τα μέσα και το αφούγκρασμα της ειλικρινής φωνής του όντος που κατοικεί εκεί. Δημιουργός της παράστασης, ένας έλληνας συνθέτης που ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια στη Βιέννη, ο Περικλής Λιακάκης.
Ένα έργο σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση στο Μέγαρο, βασισμένο σε κείμενα από διαδικτυακές σελίδες ενημέρωσης, το facebook, κριτικές καλλιτεχνικών δρώμενων, κείμενα για την οικονομική κρίση καθώς και κείμενα των Φερνάντο Πεσσόα, Κ.Π. Καβάφη και Βιβής Βασιλοπούλου. Ένα πρότζεκτ βασισμένο σε ένα τρίο μουσικών (ηλεκτρική κιθάρα-Κώστας Μακρυγιαννάκης, βαρύτονο σαξόφωνο-Θεόφιλος Σωτηριάδης και ακορντεόν κοντσέρτου-Κωνσταντίνος Ράπτης), ηλεκτρονικούς ήχους, προηχογραφημένους και ζωντανούς, βίντεο (Shadab Shayegan-video animation) και έναν περφόρμερ (Αχιλλέας Αναστασιάδης) που έρχεται σε επαφή με τις εικόνες του βίντεο καθώς και με τους ήχους που προβάλλονται από τα όργανα στον χώρο. Μουσικό θέατρο δωματίου With a twist την Tετάρτη 28 Φεβρουαρίου στις 9 το βράδυ στην Αίθουσα Βanquet.
«Α, Τέχνη που μας χαρίζεις την ζωή, δεν μας χαρίζεις τον βίο…» – Φερνάντο Πεσσόα
«X_isTense»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Βλέποντας και ακούγοντας ό,τι συμβαίνει γύρω μου, βλέποντας και ακούγοντας τον εαυτό μου που αλλάζει, βλέποντας και ακούγοντας τη στριγκή φωνή της μοντέρνας τέχνης –ένα βήμα πριν τη Μεγάλη Ησυχία– και σκεπτόμενος πως όλα αυτά δεν μου θυμίζουν σε τίποτα πια το παρελθόν, ούτε το μακρινό μα ούτε και το κοντινό, μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό ο Πεσσόα: “εγώ είμαι ένας άλλος”.
Και έτσι πρέπει να αισθάνθηκαν κι άλλοι αρκετοί πριν από μένα.
Τι σημαίνει Τέχνη σήμερα; Σε ποιον ανήκει το είδωλο στον καθρέφτη; Πόσο διαρκούν 40 χρόνια;
Τα αναπάντητα ερωτήματα απαντώνται με ένα μεγαλύτερο αναπάντητο ερώτημα. Και αυτό συνεχίζεται έως το τέλος του χρόνου. Διάλογοι από την ταινία Trainspotting, κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα, αποσπάσματα από κριτικές εφημερίδων για την Documenta και την Biennale καθώς και διάσπαρτες αναρτήσεις από το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνθέτουν το υλικό πάνω στο οποίο βασίζεται η παράσταση».
Περικλής Λιακάκης, Βιέννη, 31 Μαΐου 2017
Συντελεστές:
Περικλής Λιακάκης │σύνθεση
Θεόφιλος Σωτηριάδης │βαρύτονο σαξόφωνο
Shadab Shayegan │video animation
Κώστας Μακρυγιαννάκης │ηλεκτρική κιθάρα
Αχιλλέας Αναστασιάδης │περφόρμερ
Κωσταντίνος Ράπτης │ακορντεόν
