Η αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή με χαρά σας προσκαλεί στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης με συμμετέχοντες καλλιτέχνες τους: Ανδρέας Αγγελιδάκης, Αλέξης Ακριθάκης, Νίκος Αλεξίου, Αλέξανδρος Γεωργίου, Δημήτρης Γκέτσης, Κωνσταντίνος Κακανιάς, Ιάσονας Καμπάνης, Ντιάννα Μαγκανιά, Μίλτος Μανέτας, Ζήσης Μπλιάτκας, Τάκις.
“Μια ομαδική έκθεση με έλληνες καλλιτέχνες- κανονικά είναι κάτι που δεν έκανα ποτέ, δηλαδή το να κατατάσσω καλλιτέχνες με την εθνικότητά τους, και από όταν άνοιξα την γκαλερί μου σκεφτόμουν να “φέρω” το Ελληνικό κοινό κοντά σε ξένους καλλιτέχνες και τη διεθνή εικαστική σκηνή. Παρόλα αυτά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και έχουν αλλάξει πολλά. Η Αθήνα είναι τελείως διαφορετική από πριν περίπου 28 χρόνια. Στη “σούπα” της διεθνούς σκηνής νιώθουμε την ανάγκη να δείξουμε την Ελληνική δημιουργία.” – ΡK
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι πολύ στενά συνδεδεμένοι με την ιστορία της γκαλερί, εκτός από δύο νέους καλλιτέχνες, τον Μπλιάτκα και τον Γκέτση.
Ανδρέας Αγγελιδάκης
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Αγγελιδάκης αρχιτέκτονας, καλλιτέχνης, επιμελητής και συγγραφέας, αμφισβητεί το τελικό προϊόν της αρχιτεκτονικής, αντιστρέφοντας την κανονική ακολουθία εκείνη που από την αναπαράσταση του κτιρίου προχωρά στην υλοποίησή του. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει πτυχίο Αρχιτεκτονικής από το Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Νότιας Καλιφόρνιας και μεταπτυχιακό στον Ανώτερο Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό από το Πανεπιστήμιο Columbia.
Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994)
Γεννήθηκε στην Αθήνα, έζησε στο Παρίσι και το Βερολίνο. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ συμμετείχε σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ευρώπη. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, τη σκηνογραφία και το design. Το 2003 η Νέα Πινακοθήκη του Βερολίνου πραγματοποίησε μεγάλη αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη.
Νίκος Αλεξίου (1960-2011)
Σπούδασε στην Akademie der Bildenden Künste της Βιέννης (1982-1983) και μετά στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο εργαστήριο χαρακτικής του Κ. Γραμματόπουλου. Η πρώτη ατομική του έκθεση (1985, Δεσμός) με συνθέσεις από φυσικά υλικά (πέτρα, ξύλο, λάσπη κ.λπ.) ήταν αποτέλεσμα των αναζητήσεών του γύρω από τις πρωταρχικές ανθρώπινες κατασκευές. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 23η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (2005), καθώς και στην 52η Μπιενάλε της Βενετίας (2007), με το πολυσυζητημένο έργο του The End, μια μεγάλη εγκατάσταση εμπνευσμένη από το ψηφιδωτό δάπεδο του Καθολικού της Μονής Ιβήρων.
Αλέξανδρος Γεωργίου
Σπούδασε στην Καλών Τεχνών της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε το 1996. Συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (MFA, 1998). Δραστηριοποιείται στην Αθήνα, ενώ έχει εργαστεί σε πολλές πόλεις μεταξύ των οποίων η Τεχεράνη, η Μπανγκόκ το Βαρανάσι και την Νέα Υόρκη.
Δημήτρης Γκέτσης
Το έργο του Δημήτρη Γκέτση κινείται γύρω από θέματα φύλου και ταυτότητας, με αναφορές στην Αρχαιότητα και την Αναγέννηση, διανύοντας μια προσωπική διαδρομή να τοποθετήσει στη σημερινή εποχή, θέματα και ζητήματα επικαιρότητας. Η Μεταμόρφωση και ο Μύθος, είναι στο επίκεντρο του έργου του εκφράζοντας αλληγορικά έννοιες και σχέσεις που τον απασχολούν και τις διερευνά.
Κωνσταντίνος Κακανιάς
Σπούδασε Textile Design στο Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης μέχρι το 1979 που μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει στη σχολή μόδας Studio Berçot (1981-1984). Το 1985 μετακόμισε στο Λούξορ, στην Αίγυπτο, για να μελετήσει την αρχαία αιγυπτιακή τέχνη. Oι εικονογραφήσεις του έχουν εμφανιστεί μεταξύ άλλων στα ακόλουθα έντυπα: New York Times, American Vogue, French Vogue, Italian Vogue, Ελληνική Vogue, Vanity Fair, Vanity, Le Matin, House and Garden, Γυναίκα, Καθημερινή, και Tattler, μεταξύ άλλων. Έχει συνεργαστεί με τους Yves Saint Laurent, Christian Lacroix, Tiffany και Barneys.
Ιάσονας Καμπάνης
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε αργυροχρυσοχοΐα και σχέδιο κοσμήματος στη Σχολή Mokume στη Θεσσαλονίκη. Από το 2007 ασχολείται με τη ζωγραφική, την φωτογραφία, τα ψηφιακά μέσα και τα σκηνογραφικά έργα. Εμπνέεται από θέματα και μοτίβα που σχετίζονται με την ιστορία της ζωγραφικής, τη μεσογειακή παράδοση και την ποπ κουλτούρα.Το 2020 επιλέχθηκε στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS.
Ντιάννα Μαγκανιά
Έχει εκθέσει ατομικά στη Ρώμη, στη Νέα Υόρκη και σε ομαδικές εκθέσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στην Μπιεννάλε της Πράγας, στο Μουσείο Macro της Ρώμης και στην έκθεση Outlook το 2004 στην Αθήνα μεταξύ άλλων. Έργα της βρίσκονται στη συλλογή των μουσείων ΕΜΣΤ, ΜACRO της Ρώμης και Marta στο Herford της Γερμανίας και στις ιδιωτικές συλλογές ΝΕΟΝ και ΔΕΣΤΕ. Το 2010 της απονεμήθηκε το βραβείο για την ανέγερση του μνημείου του Ολοκαυτώματος στην Αθήνα.
Μίλτος Μανέτας
Ζει και εργάζεται κυρίως στη Κολομβία, τη Ρώμη και την Αθήνα. Πρωτοπόρος πειραματιστής της σύγχρονης τέχνης με ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές προτάσεις – η εφημερίδα «Guardian» τον ονομάζει «Ελ Γκρέκο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών», το «Ιnterview», τον αποκαλεί «η λυρική σειρήνα του λογισμικού συστήματος» – είναι εμπνεόμενος από τους ανοιχτούς ορίζοντες που προσφέρει η τεχνολογία.
Ζήσης Μπλιάτκας
Αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας το 2016 και από το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών το 2022. Ο κόσμος στον οποίο εργάζεται ο Ζήσης Μπλιάτκας είναι αγροτικός. Η ύπαιθρος είναι ο χώρος που συναντά τα θέματά του και έτσι η ζωγραφική του τοποθετείται σε έναν ευρύ χώρο, έναν απέραντο κάμπο. Οι εικόνες του είναι τα τοπία που έχει γύρω του, η εξοχή και η παραγωγική γη καθώς και τα βιντεοπαιχνίδια.
Τάκις (1925-2019)
Συγκαταλέγεται στους κυριότερους εκπροσώπους της της κινητικής τέχνης στην οποία υπήρξε πρωτοπόρος, τόσο εξαιτίας των υλικών και των τεχνικών που χρησιμοποίησε όσο και λόγω των ιδεών που μετέδωσε. Υπήρξε αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως, και με έρευνα, μελέτη και πειραματισμούς κατάφερε να αποτελέσει έναν από τους ανανεωτές της γλυπτικής, βασίζοντας την καλλιτεχνική του έκφραση και δημιουργικότητα στη λειτουργική χρήση των φυσικών νόμων. Το φως, αλλά και η κίνηση σε κάθε της μορφή -μηχανική, ηλεκτρομηχανική, θερμική, μαγνητική, υδροδυναμική – είναι στοιχεία που αποτελούν βασικούς πυρήνες του έργου του.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ντιάννα Μαγκανιά, Λευκός Νάνος, 2022, λάδι σε καμβά, 160×160εκ (λεπτομέρεια έργου)
