Χαλίκια: Ο Γιώργος Ανδρέου στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν για την παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής

Η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Γιώργος Ανδρέου συνομιλούν επί σκηνής με αφορμή την έκδοση του βιβλίου, ενώ ο Παρασκευάς Καρασούλος διαβάζει ποιήματα από την συλλογή.

Φόβο

Μη και οι ζωτικοί μας μύθοι
Λιποψυχήσουν και χαθούν
Μη και αυτοκτονήσουν

Μούσα σκληρή
Καθρέφτη μας

Στον Απερίσκεπτο Πλοηγό (στην πρώτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου), ο δαίμονας Χρόνος συνομιλούσε με όνειρα, εφιάλτες, βιώματα και ιστορίες, ξεγυμνώνοντας αυταπάτες, επανενδύοντας αφηγήσεις ή αποκαλύπτοντας εκ νέου χαμένους ορίζοντες. Στα Χαλίκια, το δεύτερο βιβλίο του ποίησης ο Γιώργος Ανδρέου, επιχειρεί να ακουστεί η ποιητική φωνή του στην καθαρή άρθρωσή της, ώστε να συνομιλήσει με τον Κόσμο, μιλώντας για τον κόσμο του∙ για τον τόπο και το τοπίο γύρω του, για τις ευδιάκριτες πλέον ρωγμές στο συλλογικό σώμα και πνεύμα του καιρού και των επιλογών μας.

Στα «Χαλίκια» συγκεντρώθηκαν ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία πενταετία (ανάμεσα τους και κάποια που ξεκίνησαν ή έμεναν στο συρτάρι από πολύ παλιά). Ολοκληρώθηκαν μέσα στην απομόνωση και την καραντίνα της υγειονομικής κρίσης. Η διαδικασία συγγραφής τους υπήρξε, παρηγορητική και θεραπευτική για τον ίδιο.

Ο Γιώργος Ανδρέου μιλά για τον συμβολισμό του τίτλου της συλλογής: «Είναι μια ευθεία αναφορά στον αρχαίο ρήτορα Δημοσθένη και σε ένα ιστορικό γεγονός: για να μιλάει καθαρά και να γιατρέψει την τραυλότητα της γλώσσας του ο μετέπειτα σπουδαίος ρήτορας, έβαζε μικρά χαλίκια στο στόμα του και συγχρόνως μιλούσε, προκειμένου να βελτιώσει την άρθρωσή του. Έτσι κι οι λέξεις, λειτούργησαν μέσα μου σαν μικρά χαλίκια, ώστε η ποιητική φωνή να κερδίσει την σωστή της άρθρωση και να λειτουργήσει, όσο είναι δυνατόν, πιο καθαρά και αφυπνιστικά».

Γιώργος Ανδρέου

Γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε μουσική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έγραψε μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τραγούδια. Με τις ιδιότητες του συνθέτη, του στιχουργού, του ενορχηστρωτή, του μουσικού, του ηχολήπτη, του δισκογραφικού και συναυλιακού παραγωγού, έχει συνεργαστεί και συμπράξει με το σύνολο σχεδόν των σημαντικών προσωπικοτήτων του ελληνικού τραγουδιού. Υπήρξε για είκοσι χρόνια εθελοντής καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αστυπάλαιας. Σήμερα είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών.

Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα Δαίμονας Ξένος (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), Ο Απερίσκεπτος Πλοηγός (Μικρή Άρκτος) η πρώτη ποιητική συλλογή του, εκδόθηκε το 2016.

ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ

Έτσι λοιπόν ανεπαισθήτως
Με ζωηρά χτυπήματα μοιραία
Με το πριόνι βυθισμένο στον κορμό

Λίγο ο ένας στα κρυφά
Λίγο ο άλλος φανερά
Όλοι μαζί ασθματικά

Τα ζωτικά πανάκριβα θεμέλια
Με τρόπο συμπαγή
Καταρρακώνουμε

Δεν είναι οι προθέσεις μας κακές
Ούτε υστερεί η αρετή
(για τα μικρότερα και τα λειψά)
Μήτε η έγνοια για του οίκου μας
Κινδύνους ζοφερούς μελλοντικούς
(που ωστόσο αναπόφευκτους βαφτίζουμε
σε ιδιωτικές μας συζητήσεις και ζυμώσεις)

Ναι, θα το πω – είμαστε ένοχοι
Όχι που δεν το προσπαθήσαμε
(έστω δειλά, αυτό το λίγο και φτενό)
Μα επειδή μετά από ώριμη
Ενδελεχώς αναλυθείσα επιλογή

Στον κόκορα φορτώσαμε τα αινίγματα
Κι αλλάξαμε με σύνεση πλευρό
Σε ύπνο του δικαίου παραδίδοντας

Το σώμα και το πνεύμα και αυτό
Που η Νύχτα αλυχτώντας υποδέχεται
Που τα τσακάλια της αρπάζουν στο φτερό:
Το επερχόμενο κακό, το αναπόφευκτο