Η έκθεση «Closer» (Εξ επαφής) είναι η τρίτη ατομική που διοργανώνεται μετά τον πρόωρο θάνατο του καλλιτέχνη και περιλαμβάνει έργα που αναδεικνύουν την έρευνά του πάνω στη ζωγραφική γλώσσα. Ο Χάρης Γαβρήλος δεν μελετά τη ζωγραφική ως μέσο αλλά ως οντότητα και γεγονός, ως δυνατότητα. Η τέχνη του είναι βιωματική χωρίς όμως να είναι προσωπική: «Ζωγραφίζω εμένα. Αλλά… δεν βλέπω εμένα», γράφει ο ίδιος σε ένα κείμενο για τη δουλειά του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διπλή Εικόνα (Μάιος 1985).
Η ζωγραφική του Χάρη Γαβρήλου είναι ερωτική και ονειρική. Εξοικειωμένος με τα γραπτά του Ζωρζ Μπατάιγ και του Μαρκήσιου ντε Σαντ, ο καλλιτέχνης αναζήτησε την υπέρβαση των ορίων της αναπαράστασης μέσα από τον ερωτισμό και τα όνειρα. Οι μεγάλων διαστάσεων πίνακές του υμνούν τη σωματικότητα, άλλοτε φανερά και άλλοτε υπαινικτικά. Δίνοντας έμφαση στη συναισθηματική μνήμη και στο παιχνίδι του φωτός με το σκοτάδι, ο Γαβρήλος επιχειρεί -σύμφωνα με τα δικά του λόγια- να βρει ισορροπία στον χώρο μέσα από διαφορετικούς χρόνους.
Οι μορφές που ζωγραφίζει και σχεδιάζει είναι φασματικές, εμβρυακές, ανάερες. «Απροσδιόριστες και ρευστές αρχικά, αυτές οι μορφές είναι τελικά ξεκάθαρες αναφορές σε άλλες αρχέτυπες μορφές με προεκτάσεις στον χώρο-χρόνο, στο βαθύ παρελθόν ή στο απώτερο μέλλον» δηλώνει ο καλλιτέχνης. Πράγματι, οι μορφές που ζωγραφίζει ο Γαβρήλος είναι εκτοπλασματικές, εξαϋλωμένες όπως εκείνες στους πίνακες του El Greco. Άλλοτε μοιάζουν με καμένα σπίρτα, μικρές και εξαχνωμένες, κι άλλοτε είναι ασπόνδυλες, εύπλαστες σαν λυγισμένα δέντρα.
Στη ζωγραφική του Γαβρήλου οι φιγούρες ερωτοτροπούν, κοιμούνται και ανασαίνουν. Αν στα έργα της δεκαετίας του ’80 οι φιγούρες του μοιάζουν με σκιές, παραπέμποντας σε σχηματικές μορφές της αρχαίας γλυπτικής, στους τελευταίους πίνακες είναι εμφανώς πιο σχηματοποιημένες: τώρα πια έχουν πρόσωπο και ευδιάκριτα χαρακτηριστικά, αγκαλιάζονται ασφυκτικά και ονειρεύονται αδιάκοπα, και μάλιστα σε διαφορετικούς χρόνους. Αφήνεται έτσι να εννοηθεί ότι η δουλειά του Γαβρήλου βασίζεται στο ερωτικό παιχνίδι του ζωγράφου με την ίδια τη ζωγραφική.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος
Χάρης Γαβρήλος – Βιογραφικό:
Ο Χάρης Γαβρήλος γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας το 1957 και έφυγε από ζωή στην Αθήνα το 1995. Σπούδασε ζωγραφική και σχέδιο στην ΑΣΚΤ (1978-1983, Εργαστήριο Δημήτρη Μυταρά και Δημοσθένη Κοκκινίδη) και παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας στην ίδια σχολή (1982-83, Εργαστήριο Βασίλη Βασιλειάδη). Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε τρεις ατομικές εκθέσεις: Αίθουσα Τέχνης Ψυχικού (1985), Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα (1992) και Gallery Όλγα Γεωργαντέα (1993). Το 2003 η γκαλερί gazonrouge διοργάνωσε ατομική του έκθεση. Συμμετείχε στις εξής ομαδικές εκθέσεις: Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες: Μια επιλογή από το Μουσείο Βορρέ, περιοδεύουσα έκθεση στο πλαίσιο του «Αθήνα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» (1985), Νεότερες αναζητήσεις – Η περιπέτεια της εικόνας και η αναίρεσή της, Πινακοθήκη Πιερίδη (1985), Παράδοση και πρωτοπορία στην ελληνική τέχνη, Πινακοθήκη Πιερίδη, Πάτρα (1986), Πρώτο Ντοκουμέντο, Περιοδικό τέχνης «Διπλή Εικόνα», Αθήνα (1986), Παράδοση και πρωτοπορία στην ελληνική τέχνη, Πινακοθήκη Πιερίδη, Θεσσαλονίκη (1987), Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (1989), Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική: Συλλογή Βλάση Φρυσίρα, Πινακοθήκη Πιερίδη, Γλυφάδα και Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Αθήνα (1991). Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές (Ιόλα, Βορρέ, Πιερίδη, Αντωνίου, Φρυσίρα) και στην Πινακοθήκη Ρόδου. To 2022 η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων φιλοξένησε την αναδρομική έκθεση «Χάρης Γαβρήλος: Arcadia», σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου.