Χάρης Γκέκας: Μου λείπει η παρηγοριά, μια ιδιαίτερη παρηγοριά που βρίσκω μόνο στο μητρικό έδαφος της πατρίδας

Ο Χάρης Γκέκας, ο μοναδικός Έλληνας χορευτής στο μπαλέτο της όπερας της Λυόν μιλάει στο Culturenow.gr και την Λίλιαν Αλεξάκου για την συμμετοχή του …

στο μπαλέτο της όπερας της Λυόν και την παράσταση που παρουσιάζουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Συνέντευξη: Λίλιαν Αλεξάκου

CultureNow: Πώς βρέθηκες από το Λιτόχωρο Πιερίας στο μπαλέτο της όπερας της Λυόν;
Χάρης Γκέκας: Μεγάλωσα μέσα στην τέχνη του πατέρα μου Αστέρη Γκέκα γλύπτη και ζωγράφου και μέσα από το ευαίσθητο βλέμμα της μητέρας μου Ελένης. Η αγάπη των γονιών για τις τέχνες ήταν ισάξια. Η τέχνη είναι γι αυτούς χαρά, ελπίδα, τρόπος ζωής και συνεχίζουν να το μεταφέρουν. Αν τα βάλουμε κάτω, ήταν πολύ απίθανο να στείλει ένας Λιτοχωρίτης το γιο του στο εξωτερικό σε τόσο νεαρή ηλικία. Ήθελε τρέλα, θράσος και κουράγιο. Στάθηκα πολύ τυχερός.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, τα πρώτα βήματα έγιναν με τον Γιάννη Σειτανίδη στο Λιτόχωρο και με τη Τάνια Μιλτενοβα στη Λάρισα .Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω την πορεία μου λέγεται Ντανιελ Λομμελ . Στα 13 μου δέχτηκε να με φορμάρει στη γαλλική Μπούρζ για 4 χρόνια σκληρής δουλειάς και ήμουν πλέον έτοιμος για την επαγγελματική ζωή στη Μπούρζ, στις Κάνες, στο Στρασβούργο, στη Γενεύη και στη Λυών. Η δίχρονη υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στα μαθητικά μου χρόνια έπαιξε επίσης πολύ μεγάλο ρόλο.

C. N.: Πώς είναι να είσαι ο μοναδικός Έλληνας στην ομάδα;
Χ. Γ.: Εργάζομαι στον ίδιο οίκο με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή κύριο Γιώργο Λούκο και την κυρία Ελένη Λούκου, οπότε την παίρνω τη δοσούλα Ελλάδας μου. Πιστεύω ότι έχουμε κάτι διαφορετικό να προσφέρουμε και το χρειάζεται ενα σύνολο. Μέσα στο αίμα του Έλληνα κυλά ένα δαιμόνιο, δίψα για έρευνα που εμπνέει συχνά και τους άλλους. Από την άλλη ιδέες σαν την αρμονία, η ισορροπία του Απόλλωνα και του Διόνυσου, μας ακολουθούν από την αρχαιότητα και δεν είναι μέρος της παιδείας ενός χορευτή αλλά ενός Έλληνα. Κάπου εκεί βρίσκεται ο ρόλος μου σαν Έλληνας στην ομάδα.

C. N.: Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Χ. Γ.: Η μάνα, ο πατέρας, τα  αδέρφια… σκληρό πράμα τόσα χρόνια… κάτι άλλο που μου λείπει είναι η παρηγοριά, μια ιδιαίτερη παρηγοριά που βρίσκω μόνο στο μητρικό έδαφος της πατρίδας… αγγίζει το ιερό !

C. N.: Ποιά είναι η ζωή του χορευτή στα παρασκήνια;
Χ. Γ.: Στα παρασκήνια ο χορευτής σαν τον πολεμιστή πριν τη μάχη ακονίζει τα όπλα του και φροντίζει τα τραύματα της τελευταίας αναμέτρησης. Μετά την μάχη όμως πρέπει να γλεντήσει…
 

C. N.: Ο κλασσικός ή ο μοντέρνος χορός σ’ ενδιαφέρει περισσότερο;
Χ. Γ.: Κατέχω και τις δυο τεχνικές και τα παρακλάδια τους, στον ανώτατο βαθμό τους και με ενδιαφέρουν εξίσου, ενα ψάχνω όμως τη σωστή, άρτια, έντιμη κίνηση, οποιαδήποτε και αν είναι η τεχνική, η ακεραιότητα είναι η ίδια. Συχνά μια τεχνική εμπλουτίζει την άλλη. Αυτό που ο δάσκαλος Λομμέλ μου δίδαξε δεν είναι μια τεχνική αλλά το πώς να λύνω προβλήματα ανεξάρτητα με το αν είναι μοντέρνο ή κλασσικό και να κάνω επιλογές. Αυτονομία και υπευθυνότητα. Δώσε ενα ψάρι στο παιδί σου και θα φάει μια φορά, μάθε του να ψαρεύει και θα τρώει όλη του τη ζωή λέει μια παροιμία.
 

C. N.: Αγαπημένοι ρόλοι και έργα που θα ήθελες να ερμηνεύσεις;
Χ. Γ.: Πολλά αγάπησα αλλά αυτό που θα έκανα αν γινόταν, είναι να ξαναχόρευα με την τωρινή ωριμότητα, μερικά έργα που εκτέλεσα σε πολύ νεαρή ηλικία.

C. N.: Μετά την παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Χ. Γ.: Για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το μπαλέτο της όπερας της Λυόν, θα παρουσιάσουμε ενα πολύ κομψό έργο του Jiri Kylian που αρμόζει πλήρως στο ύφος του χώρου που θα παρουσιαστεί. Ονομάζεται ”One of a kind”.
Το πρόγραμμα του 2013 έχει ωραίες προκλήσεις, με σημαντικά έργα και νέες δημιουργίες. Η πραγματική πρόκληση όμως είναι η ανθρωπιά και η αναζήτηση της δεν έχει τέλος, όπως έχουν οι καλλιτεχνικές σεζόν.

Info:
http://www.aenaon.eu/fr/aenaon/m-gkekas-harris
http://www.opera-lyon.com/artistes-coulisses/le-ballet/
http://www.youtube.com/watch?v=0skFCFdKWvI&feature=player_embedded