Χάρης Λάμπερτ: Η Τέχνη είναι για όλους

Η Τέχνη είναι ταγμένη για να γεννά πολιτισμό…

Ο καλλιτέχνης, δεν μπορεί να μένει στα «εκτός». Εφόσον ζει σε μία κοινωνία, είναι υποχρεωμένος να αντλεί έμπνευση και ιδέες μέσα απο αυτή, Έχει υποχρεώσεις. Δεν μπορεί να είναι αμέτοχος, ένα εγωιστικό ον που εργάζεται απομακρυσμένος απο τις εξελίξεις της καθημερινότητας. Πρέπει να λέει τη γνώμη του, να την επικοινωνεί μέσα από τα έργα του προς τους θεατές.

Αλλά να μην παραμένει μόνο ένας απλός καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά και ένας οδηγητής, δηλαδή να είναι σαν ένα φάρος, να είναι μπροστά και να δείχνει τον δρόμο. Αυτό πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μου το καθήκον του καλλιτέχνη. Κάτι που δε σπανίζει στις μέρες μας δυστυχώς. Ο καλλιτέχνης δεν έχει λόγο, δεν του απευθύνεται καμία ερώτηση και γι’ αυτό άρα δε του δίνεται και ο λόγος. Έτσι μέσα απο το έργο του και μόνο προσπαθεί σήμερα να δώσει την δική του οπτική για τα κοινωνικά ζητήματα, πράγμα που δεν είναι εύκολο.

Ο καλλιτέχνης υπογράφει ένα κοινωνικό συμβόλαιο, που μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί. Ο λόγος; Υπάρχει η κοινωνία και η ανθρωπότητα. Η Τέχνη εργάζεται μέσα στην κοινωνία αλλά έχει έναν παναθρώπινο χαρακτήρα. Αυτός είναι και ο ρόλος της. Να εξυψώνει τον άνθρωπο, να τον καθοδηγεί και να τον αφυπνίζει. Ο καλλιτέχνης λειτουργεί απο μία άποψη ως φιλόσοφος. Πρέπει να είναι ξεκάθαρος, να ανεβάζει τον άνθρωπο και όχι να τον ρίχνει.

Ακόμη και τώρα, μέσα στην κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και αξιών, η Τέχνη μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, αν έχει αξίες, ηθική και φιλοσοφία. Στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε ένα σοβαρό ζήτημα. Ενώ στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλος αριθμός εκθέσεων όπου το κοινό, απο τον φιλότεχνο μέχρι και μικρά παιδιά, που μπορούν να επισκεφθούν. Στον τόπο μας δυστυχώς η Τέχνη είναι μόνο για τα σαλόνια. Και αν το έργο είναι να μπει πάνω απο τον καναπέ, τότε τα χέρια του καλλιτέχνη δένονται. Αλλά δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά.

Η Τέχνη δεν είναι για να κοσμεί τα σαλόνια. Η Τέχνη είναι η πρόταση του καλλιτέχνη προς την κοινωνία. Και δεν κάνουν οι γκαλερί την Τέχνη. Και ο καλλιτέχνης δημιουργεί την Τέχνη του ανάλογα με το που θα στηθεί το έργο. Αν γνωρίζω ότι το έργο μου θα φιλοξενηθεί σε κάποιο μουσείο τότε θα έχω τη δυνατότητα να δημιουργήσω διαφορετικά πράγματα, ώστε να δίνε δύναμη και ελπίδα στον άνθρωπο στον απλό θεατή.

Στην Ελλάδα δυστυχώς τα πράγματα είναι περιορισμένα. Δεν έχουμε ένα κανονικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ανάλογο με αυτών του εξωτερικού- και πρέπει να σημειώσω πως ένα μουσείο και μόνο δεν θα είναι αρκετό στην Αθήνα- ώστε να μπορέσουν διάφοροι καλλιτέχνες να έχουν το βήμα τους, ώστε να εκφραστούν και αυτό θα επιφέρει μια εξέλιξη στον πολιτισμό μας. Σίγουρα υπάρχουν πολλές γκαλερί, αλλά ο απλός πολίτης δεν μπορεί να τις επισκεφθεί εύκολα. Αν υπήρχαν όμως μουσεία, ο κόσμος θα ήταν πιο κοντά στην Τέχνη. Πρέπει να τη θέσουμε σε πρώτο πλάνο. Γιατί η Τέχνη είναι ταγμένη για να γεννά πολιτισμό.

Είναι μία πολύ όμορφη γυναίκα που δεν θα πρέπει να τη βιάζουν μολυσμένοι άνθρωποι. Δεν πρέπει να την καταστήσουμε ως ένα εμπορικό προϊόν και μόνο. Αλλά όσο δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης της Τέχνης θα είμαστε καταδικασμένοι να κινούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Σήμερα έχουμε τους ανθρώπους της Τέχνης να διατηρούν ένα ελιτίστικο προφίλ, που δεν δείχνει τίποτε περισσότερο απο μία αλαζονεία, οι οποίοι μιλούν μια άγνωστη γλώσσα που δεν την καταλαβαίνει κανείς χωρίς να προσπαθούν να αναπτύξουν έναν κώδικα επικοινωνίας ώστε ο κόσμος να ενδιαφερθεί και να καταλάβει.
Γιατί η Τέχνη είναι για όλους και όχι για λίγους…

Info: Ο Χάρης Λάμπερτ γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στην Ecole Nationale des Beaux Arts στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε για 11 χρόνια  και αντίστοιχο χρονικό στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Είναι απο τους κύριους εκπροσώπους της Pop Art. Τα έργα του επικεντρώνονται σε τρεις ενότητες:  new pop art, spiritual pop και new renaissance. Ζει στην Αθήνα. 

Photo: Θάνος Ηλιόπουλος