Ο Χάρης Χαραλάμπους τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε συνεχή επαγγελματική κίνηση μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Όντας πολύ προσεκτικός στις επιλογές του, βρίσκει κανείς στο βιογραφικό του ενδιαφέρουσες συμμετοχές σε σημαντικές θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές.
Το καλοκαίρι του 2017, συμμετείχε στους Πέρσες, μια συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και του ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, υποδυόμενος τον κομβικό ρόλο του Αγγελιαφόρου. Η συγκεκριμένη παράσταση προκάλεσε τόση αίσθηση, ώστε επαναλαμβάνεται θριαμβικά και φέτος. Με αφορμή λοιπόν την περιοδεία των Περσών, ο Χάρης Χαραλάμπους μάς μιλά για τα πανανθρώπινα μηνύματα του έργου, την δεύτερη συνεργασία με τον τάχιστα ανερχόμενο Άρη Μπινιάρη, αλλά και για την σεμνή, μα ουσιαστική παρουσία του στο χώρο του θεάτρου.
– Οι «Πέρσες» παρουσιάζονται και πάλι, μετά την μεγάλη επιτυχία του 2017. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις σε σχέση με την περσινή παραγωγή; Επιπλέον, ο χρόνος που μεσολάβησε, σε ποια πράγματα σας βοήθησε να εμβαθύνετε ή να δείτε με άλλη ματιά;
Μεγάλες διαφοροποιήσεις δεν υπάρχουν. Κάποιες μικρές προσθήκες μόνο στη μουσική δραματουργία της παράστασης. Η βασική διαφορά από την περσινή παραγωγή είναι η σχέση η δική μας πια με την παράσταση και το κείμενο του Αισχύλου και το πώς αυτό έχει «κάτσει» μέσα μας, έχει ωριμάσει και μας έχει ποτίσει με την βαθύτερη ουσία του. Ο ένας χρόνος που μεσολάβησε και η εμπειρία που αποκομίσαμε σε σχέση με την παράσταση βοήθησαν στο να αποκτήσει η παράσταση ένα νοηματικό και υποκριτικό βάθος και μια «ησυχία» που πιστεύω την κάνουν ακόμα πιο αιχμηρή και επιδραστική.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Ποια στοιχεία της συγκεκριμένης εκτέλεσης των «Περσών», αλλά και του δικού σας κομβικού ρόλου, βρίσκετε πιο ελκυστικά ή και συγκινητικά;
Σίγουρα ένα από τα πιο ελκυστικά στοιχεία του συγκεκριμένου ανεβάσματος των «Περσών» είναι η χρήση των ρυθμών του αρχαίου κειμένου για να εκφραστούν οι διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις και μεταβολές στην πορεία του έργου. Κάπως έτσι φτιάχτηκε και η μουσική δομή της παράστασης. Το έργο ξεκινά υμνώντας την δύναμη και τον πλούτο των Περσών και καταλήγει στο θρήνο για αυτούς που έχουν χαθεί και τη συνειδητοποίηση πως «τα πλούτη στους νεκρούς διόλου δεν ωφελούν». Είναι πολύ συγκινητικό το πώς βιώνει αυτή τη διαδρομή στην παράσταση μας ο χορός των Περσών που είναι αυτοί που έχουν μείνει πίσω και περιμένουν.
Είναι όντως κομβικός ο δικός μου ο ρόλος γιατί, ως Αγγελιαφόρος, είμαι αυτός που φέρνει τα νέα της απόλυτης καταστροφής που αποτελούν και το σημείο καμπής στην πορεία του έργου. Με συγκινεί πολύ η πίστη και το τάξιμο του Αγγελιαφόρου αυτού, όπως μας το παρουσιάζει ο Αισχύλος, στον στόχο του. Έχοντας βιώσει την απόλυτη καταστροφή, έχοντας δει δικούς του ανθρώπους να χάνονται, τρέχει από τη Σαλαμίνα μέχρι τα Σούσα για να εκπληρώσει το καθήκον του και να τιμήσει με έναν τρόπο και τους νεκρούς του. Η πίστη του αυτή και το τάξιμο είναι που με κινητοποιούν εσωτερικά και προσπαθώ να τα αντικατοπτρίσω και στην καθημερινότητα μου όσον αφορά προσωπικούς και καλλιτεχνικούς στόχους.
– Στο έργο πληροφορούμαστε για τις νίκες των Ελλήνων μέσα από τους ηττημένους Πέρσες. Πώς διαβάστηκε αυτό γενικά στην δική σας παράσταση και πώς το αντιλαμβάνεστε εσείς προσωπικά;
Μαθαίνουμε όντως για τους νικητές μέσω των ηττημένων. Αυτή η ανάγνωση γίνεται και στην παράσταση. Με μια ματιά πιο οικουμενική και πανανθρώπινη. Η διαχείριση του πένθους και της απώλειας δεν έχει εθνικότητα. Ο σημερινός νικητής σε έναν πόλεμο είναι κι ο αυριανός ηττημένος αν παρασυρθεί από την έπαρση και την αλαζονεία της νίκης και της δύναμης. Ζούμε σε μια γειτονιά στον πλανήτη όπου οι συρράξεις είναι παντού γύρω μας και η τραγωδία των Περσών επαναλαμβάνεται δυστυχώς αλλάζοντας σκηνικό χώρο και ιθαγένεια σε τακτική βάση ταλαιπωρώντας λαούς που αγωνίζονται για την ελευθερία και τα δικαιώματα τους, χωρίς όμως οι εκάστοτε κυβερνώντες να αφυπνίζονται.
– Με τον Άρη Μπινιάρη έχετε συνεργαστεί δύο φορές σε παράσταση αρχαίου δράματος. Τι θα λέγατε ότι έχετε κερδίσει μέσα από την συνύπαρξη επί σκηνής μαζί του και ποια στοιχεία της δημιουργικής του σύλληψης πιστεύετε ότι τον διαφοροποιούν από το σύνολο της θεατρικής παραγωγής;
Ο Άρης είναι παράδειγμα στοχοπροσήλωσης και εργατικότητας. Είναι κέρδος από μόνη της η ίδια η συνύπαρξη στη σκηνή μαζί του και αυτό ξεκινά από την συνύπαρξη και στις πρόβες με τον Άρη. Ξέρει πραγματικά να συν – εργάζεται επί της ουσίας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και συνεργάτες του και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης.
Η σχέση που έχει ο Άρης με τη μουσική και το ρυθμό και το πως τα χρησιμοποιεί σαν όχημα για να προσεγγίσει τα μεγάλα ποιητικά κείμενα είναι αυτό που τον διαφοροποιεί από το σύνολο της θεατρικής παραγωγής. Πιστεύω ότι έχει πολλά να προσφέρει στην έρευνα για την σκηνοθετική και ερμηνευτική προσέγγιση του αρχαίου δράματος και άλλων μεγάλων ποιητικών κειμένων.
– Υπό το σκεπτικό ότι βρίσκεστε συνεχώς επαγγελματικά μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου , πείτε μας κάποιες ομοιότητες ή διαφορές ως προς την πολιτιστική παραγωγή των δύο χωρών, καθώς και το πώς βλέπετε την «άνθιση» του κυπριακού θεάτρου.
Διαφορές ουσιαστικές δεν υπάρχουν. Αυτό που πιστεύω θα ήταν καλό να γίνει είναι η εντατικοποίηση της ανταλλαγής πολιτιστικών παραγωγών μεταξύ των δύο χωρών. Είμαστε μια κοινή καλλιτεχνική κοινότητα Ελλάδα και Κύπρος και θα μπορούσαμε να ωφεληθούμε σε πολλά επίπεδα ο ένας από τον άλλον.
Βάση μου είναι η Ελλάδα αλλά νιώθω πολύ τυχερός που μπορώ κι εγώ να συμβάλω στην άνθιση του κυπριακού θεάτρου. Είμαι Κύπριος, αγαπάω τον τόπο μου και σίγουρα με ενδιαφέρει να είμαι μέρος αυτής της εξέλιξης που συμβαίνει στο κυπριακό θεατρικό τοπίο.
– Τα τελευταία χρόνια έχετε συμμετάσχει σε πολύ αξιόλογες και επιτυχημένες παραστάσεις. Πώς μπορεί όμως ένας ηθοποιός να κάνει πάντα «σωστές» επιλογές χωρίς μεγάλες «εκπτώσεις»;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σωστές ή λάθος επιλογές. Όλα είναι επιλογές. Αν αντιμετωπίζει κανείς κάθε του επιλογή με την ίδια σοβαρότητα και επαγγελματισμό, αποφεύγει και τις εκπτώσεις. Η επιβίωση μέσα από την τέχνη του θεάτρου είναι ένας συνεχής αγώνας όπως και η επιβίωση μέσα από κάθε άλλο επάγγελμα πια.
– Πού θα σας βρει η νέα σεζόν; Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο για το άμεσο μέλλον;
Η νέα σεζόν θα με βρει στην Αθήνα και αναμένεται να είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Δυστυχώς όμως, προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο.
Πορτραίτα Χάρη Χαραλάμπους: © Ανδρέας Ιερείδης
