Η Ομάδα 11 και ο σκηνοθέτης Νίκος Πασχίδης, συστήνονται στο ελληνικό κοινό με το κλασικό έργο του Χάρολντ Πίντερ «Παλιοί Καιροί» …
στη Νέα Σκηνή του Απλού Θεάτρου.
Η Κέιτ και ο Ντίλυ είναι παντρεμένοι και ζουν κάπου στην αγγλική εξοχή. Η αρμονική τους συμβίωση έρχεται να διασαλευθεί όταν η Άννα, φίλη της Κέιτ, εισβάλλει στη ζωή τους κουβαλώντας μαζί της το παρελθόν. Μια βραδιά αναπόλησης μεταξύ του ζευγαριού και της Άννας θα μεταμορφωθεί σε μάχη ανακάλυψης και επικάλυψης της αλήθειας της μνήμης. «Είναι πράγματα που θυμάμαι και που μπορεί να μην έγιναν ποτέ, καθώς όμως τα ξαναφέρνω στη μνήμη μου συμβαίνουν.» λέει η Άννα.
Σε ποιον ανήκει το παρελθόν, σε ποιον ανήκει ο έρωτας και ποιανού είναι ο “άλλος”;
Ένα έργο για τη μνήμη και τον χρόνο, όπου όλες οι πιθανές δυναμικές αναπτύσσονται στη σχέση τριών ανθρώπων, στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν αυτό που έχουν χτίσει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1971 στο AldwychTheater στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Πήτερ Χωλ και στην Ελλάδα το 1972-73 σε σκηνοθεσία Κ. Κουν και μετάφραση Μάγιας Λυμπεροπούλου.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ξεκινώντας να κάνεις ένα έργο το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαντήσεις είναι το γιατί, ‘’γιατί αυτό’’, ‘’γιατί τώρα;’’. Και αυτή η ερώτηση είναι μια τόσο περίεργη ερώτηση. Μπορεί να γνωρίζουμε την απάντηση ή να την αγνοούμε πλήρως αλλά για κάποιο λόγο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι απλά να ακολουθήσουμε αυτά τα ερωτηματικά μας. Δουλεύοντας σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι τα ερωτήματα πολλές φορές δεν χρήζουν απάντησης, τουλάχιστον όχι με την έννοια που θα περιμέναμε να μας δοθεί μια κάποια.
Καθώς περπατάς φτάνεις σε ένα σταυροδρόμι, και ο δρόμος που θα επιλέξεις θα σε οδηγήσει και σε διαφορετικό προορισμό. Τι γίνεται όμως όταν κάποια στιγμή στη μέση της διαδρομής κοιτάξεις πίσω και δεις που οδηγούσε το άλλο μονοπάτι ή όταν αυτές οι διαδρομές συναντηθούν ξανά σε κάποιο σημείο; Εν τέλει με το πέρασμα του χρόνου δεν ξεχνάς απλά προσπερνάς τα πράγματα και όταν αυτά επιστρέφουν, όλα ξανά ξεκινάνε από την αρχή. Τελικά όλα έχουν να κάνουν με την επιλογή. Κάποιος επιλέγει να ξεχάσει, κάποιος άλλος όμως την ίδια ακριβώς στιγμή επιλέγει να θυμηθεί και μάλιστα να θυμίσει.
Αφίσα παράστασης: \’Οι σπουδαστές της σχολής Ορνεράκη πάνε θέατρο!\’
Έντεκα σπουδαστές γραφιστικής συνεργάστηκαν με την Ομάδα 11 και δημιούργησαν 18 διαφορετικές αφίσες ειδικά για την παράσταση. Σκοπός ήταν οι νέοι εικονογράφοι να έρθουν σε επαφή με μια νέα θεατρική ομάδα και έτσι να δεθεί ο λόγος με την εικόνα και την κίνηση.
Μπορείτε να δείτε τις αφίσες στη σελίδα της ομάδας “Ομάδα 11” στο facebook όπου κάθε μέρα θα αναρτάται και από μία.
Ονόματα σπουδαστών: Nίκος Γουζιλόπούλος, Lasha Gulisashvili, Θοδωρής Τσίπος, Γιώργης Μανδρούκας, Γιώργος Τόκας, Ιωάννα Παπανικολάου, Έλενα Σταθοπούλου, Βασίλης Δημόπουλος, Γιάννης Ερμίδης, Λυδία Στιβακτή, Αντώνης Κακουλίδης.
Η Ομάδα 11 ευχαριστεί θερμά τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό Φάσμα –Απλό Θέατρο Αντώνη Αντύπα– για την δωρεάν παραχώρηση της Νέας Σκηνής η οποία φέτος για τα 30 χρόνια λειτουργίας του Θεάτρου, προσφέρεται δωρεάν σε δύο νέες θεατρικές ομάδες για να παρουσιάσουν δουλειά τους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μάγια Λυμπεροπούλου
Σκηνοθεσία: Νίκος Πασχίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Δημήτρης Κακρυδάς
Σχεδισμός Φωτισμού: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Ορνεράκη
Παίζουν: Μαρία Σκαφτούρα, Γιάννης Μοσχίδης, Έλενα Πελαγία
Οργάνωση Παραγωγής: Μαριλένα Σημαντήρα