Το κορυφαίο τραγούδι εκδίκησης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Ένας μηχανισμός εκπλήρωσης ανάληψης ευθύνης που στήνεται επί σκηνής με συνένοχους τους θεατές. Για την καταστολή της καταπίεσης, για την ανάγκη συλλογικής αποβολής του φόβου.
Επικεντρώνοντας στον χορό του έργου, την παντοδύναμη αυτή φωνή που βρίσκεται συνεχώς παρούσα επί σκηνής, κινεί τα νήματα και οπλίζει το χέρι του φόνου, προσεγγίζουμε το έργο ως μία βαθιά σύγκρουση των ενστίκτων του ανθρώπου με την κοινωνική του υπόσταση. Ο χορός είναι για μας η μαζική φωνή που παρατηρεί, κατευθύνει και εξουσιάζει τα πάντα. Είναι η κοινωνική επιταγή που σε στιγμές παίρνει τον πρώτο λόγο και αυτόνομα ορίζει τον ρου της ιστορίας.
Στήνουμε στη σκηνή μια εξωστρεφή και γεμάτη ενέργεια τελετουργία. Μια γιορτή στην οποία οι συμμετέχοντες επιλέγουν και βουτάνε στον αιματοβαμένο μύθο και την πολιτική πράξη με σκοπό την κάθαρση και την ανάταση. Όλα χτίζονται μπροστά στα μάτια των θεατών. Όλα επιλέγονται εδώ και τώρα.
Τα πρόσωπα του έργου, και κυρίως οι δύο θήτες, ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, μοιάζει να είναι σαν όργανα που δεν έχουν σχεδόν δικαίωμα επιλογής. Κουβαλούν στις πλάτες τους το βάρος του παρελθόντος τους, υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν, με μία άλλη επιλογή να μοιάζει αδύνατη. Το μέλλον τους είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πράξη του φόνου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
“Φωνάζω σε κουφούς / ουρλιάζω μάταια σε κοιμισμένους;”
Συνεχίζοντας τη δουλειά μας πάνω στη χορικότητα επι σκηνής και τη μουσική ως βασικό τρόπο σκηνικής ύπαρξης και σύνθεσης, προσεγγίζουμε ένα κείμενο της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας το οποίο σφύζει από λυρικότητα. Το έργο είναι στην ουσία ένα μακροσκελές ποίημα, μία σειρά από τραγούδια μονοφωνικά και πολυφωνικά μέσα από τα οποία ξετυλίγεται η δράση. Εφαρμόζουμε στην παράσταση τον κώδικα που εξελίσει τα τελευταία χρόνια η ομάδα και ο οποίος έχει προτείνει μία νέα προσέγγιση σε κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί “ολιστικό θέατρο”. Ένα θέατρο στο οποίο τα όρια μεταξύ των διαφορετικών τεχνών, τα διαφορετικά εκφραστικά μέσα του θεάτρου (η μουσική, η κίνηση, ο λόγος, η εικόνα) είναι αδιόρατα, αντιμετωπίζονται ως ισότιμα. Δημιουργούμε επί σκηνής μία μουσική σωμάτων και λόγου, μία σειρά από χορογραφημένες κινούμενες εικόνες που προάγουν την αφήγηση της ιστορίας.
Ο σκηνικός χώρος στον οποίο πραγματοποιείται η τελετουργία της παράστασης είναι αφαιρετικός και εκτός χρόνου. Δημιουργούμε μια εγκατάσταση με τη σκηνή γυμνή και μόνα αντικείμενα κάποια μονόχορδα μουσικά όργανα, τα οποία παράγουν το μουσικό τοπίο της δράσης. Μετατρέπουμε έτσι τη σκηνή σε ένα τεράστιο μουσικό όργανο που συλλειτουργεί με τα σώματα των ηθοποιών. Ο δυνατός παλμός αυτού του οργάνου γίνεται το μέσο με το οποίο θεατές και ηθοποιοί καλούνται να αφεθούν στην γιορτή, κινητοποιώντας πρώτα απ’ όλα τις αισθήσεις και προετοιμάζοντας τα σώματα να δεχτούν τον ακραίο μύθο, την ιστορία.
«επί ξύλου κρεμάμενος σ’ένα αιωνόβιο σπίτι.
Ο κόσμος είναι ένα πέρασμα.
Όλο το θέμα είναι ο άξονας αναγωγής.»
– Νίκος Α.Παναγιωτόπουλος
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη
Μετάφραση: Θανάσης Βαλτινός
Δραματουργία: ομάδα VASISTAS, Ευθύμης Θέου
Μουσική: Jan Van de Engel
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Κοστούμια: Ηρώ Βαγιώτη, σε συνεργασία με την Ματίνα Μέγκλα
Βοηθός σκηνοθέτη/φωτογραφίες: Γκέλυ Καλαμπάκα
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Εύα Μανιδάκη
Σύμβουλος δραματουργίας: Νίκος Α.Παναγιωτόπουλος
Κατασκευή μουσικών οργάνων: Αντώνης Χατζηπέρογλου
Ηθοποιοί: Εύη Σαουλίδου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αινείας Τσαμάτης, Αντώνης Αντωνόπουλος, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Ματίνα Περγιουδάκη, Γιάννης Κλίνης, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Ελένη Βεργέτη, Δημήτρης Κοντός, Αργυρώ Χιώτη
Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου – ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας – Φεστιβάλ Φιλίππων
Η Ομάδα VASISTAS
Η ομάδα VASISTAS ενεργοποιείται στην Ελλάδα και διατηρεί σταθερές συνεργασίες κυρίως στην Γαλλία. Επιδιώκει τη συνεχή έρευνα και τον πειραματισμό ως προς τη σκηνική πράξη σε έναν άμεσο διάλογο με το παρόν. Προτείνοντας μια δραματουργία που δεν καθορίζεται από μια λογική κειμένου ή γραμμικής ιστορίας και χρησιμοποιώντας ελάχιστα τεχνικά ή σκηνικά μέσα, η ομάδα ενορχηστρώνει ‘κινούμενες εικόνες’ και δημιουργεί το ρυθμό της εκάστοτε ιστορίας σαν μια μουσική χορογραφία σε παρόντα χρόνο. Σήμερα βασικός πυρήνας της ομάδας είναι οι: Αργυρώ Χιώτη (σκηνοθέτης και ιδρυτικό μέλος), Ariane Labed (ηθοποιός, ιδρυτικό μέλος), Ευθύμης Θέου, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Ελένη Βεργέτη, Αντώνης Αντωνόπουλος και Ευδοξία Ανδρουλιδάκη.
Διαβάστε επίσης: