“Push not off from that isle, thou canst never return!” – Herman Melville, Moby Dick
Στην όχθη μιας παλιάς ξύλινης τραπεζαρίας σε κάποιο ήσυχο προάστιο της Αθήνας, ασπρίζουν οι συναρμογές και οι ενάλιες αναμνήσεις ενός μοναδικού υπερατλαντικού ταξιδιού. Δυο χρόνια πριν, η φίλη μου Χριστίνα, η ταλαντούχα ετούτη εικαστικός με τα αεικίνητα θέλω, που γνωρίζει με σοφό ένστικτο πώς να συνταιριάζει ό,τι πολύτιμο κι ευτελές αγαπά να συλλέγει, ταξίδεψε στη Sosúa. Είκοσι δύο ημέρες μετά, το ανταλλακτήριο εκχύλισμα ενός πρωτόλειου, αναλφάβητου παραδείσου, χώρεσε στη μικρή βαλίτσα της.
Πίσω στο εργαστήριο, τα ακατέργαστα κοράλλια και τα κοχύλια, οι ατόφιοι σκελετοί των ψαριών και τα κελύφη των καβουριών, τα καύκαλα και τα δόντια των ζώων και τα λεπτά κόκκαλα των πτηνών, οι ζαρωμένοι καρποί και τα κουκούτσια των τροπικών φρούτων, τα άχυρα και τα φύλλα ή τα φύκια, τα ξεβρασμένα κομμάτια του πλαστικού και τα στρογγυλεμένα θαλασσινά βότσαλα, οι σκλήθρες των ξύλων, τα υπολείμματα από αδρές δερμάτινες σόλες και οι υφασμάτινες ίνες από πρόχειρα θερινά ενδύματα που διασώθηκαν από τα αγκάθια ενός θάμνου – τα ετερόκλητα κατάλοιπα μιας τροπικής σωστικής ανασκαφής, τράπηκαν στα θριαμβικά τρόπαια μιας συναρπαστικής πρωτογενούς ιθαγένειας. Μιας γλυπτικής οργανικής ποίησης του ελάχιστου που αναβλύζει μιαν αψεγάδιαστη άγρια ομορφιά, σαν το πολύτιμο θαλασσινό καταπίστευμα του Melville, σαν τα ευτυχισμένα χειροποίητα καλύβια από πέτρα, καλάμια και λάσπη της ζαχαρένιας ακτής της Sosúa.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο σπάνιος αυτός θησαυρός που αποχωρίστηκε την άγνωστη Νήσο του, αρμάτωσε 25 περίαπτα περιδέραια, πλούμισε μια τσάντα ψαρέματος, κέντησε ένα πολυκόχυλο γιλέκο σαμάνου. Επιτυγχάνοντας μια θαυμαστά επινοητική ροβινσωνική χρήση της πρώτης ύλης και τεκμηριώνοντας τα τοτεμικά θραύσματα των ωκεάνιων της ημερών με ανεπεξέργαστες μαυρόασπρες φωτογραφίες ημερολογίου που ενισχύουν ως οπτικό σημειωματικό χάδι το ποιητικά φυσιοδιφικό μα και αυτογνωσιακό της εγχείρημα, η Χριστίνα Αθανασούλα – Μαντζαβίνου, προτείνει με τόλμη μια αρχέγονη και μαζί εντελώς νέα γλώσσα, μια δεξιοτεχνική αναστροφή στο φτερό του καρχαρία, έναν σπαρταριστά ιδιόχειρο αισθητικό τόπο και τρόπο.
Ίρις Κρητικού – Ιστορικός Τέχνης
Την απλοϊκή γοητεία του πρωτόγονου εκπέμπουν τα κοσμήματα της Χριστίνας Αθανασούλα – Μαντζαβίνου, καμωμένα από υλικά της φύσης, φυτικά ή οργανικά, και από απομεινάρια της ανθρώπινης δραστηριότητας – ίχνη σύγχρονου πολιτισμού. Η δημιουργός συγκινήθηκε από την παραδεισιακή φύση στις τροπικές Μεγάλες Αντίλλες της Καραϊβικής θάλασσας και μας μεταφέρει μαζί με τα τεκμήρια της καθημερινότητας τη δική της αισθητηριακή αντίληψη από τα προσωπικά της βιώματα στη Sosúa της Δομινικανής Δημοκρατίας.
Έμπειρη καλλιτέχνις του κοσμήματος συνδυάζει ετερογενή στοιχεία, συνταιριάζει ανεπεξέργαστα σχήματα, τιθασεύει ακατέργαστους όγκους, εναρμονίζει χρωματικές χροιές και αποτυπώνει το ταλέντο της σε μια ξεχωριστή σειρά εξωτικών κοσμημάτων. Οι πρώτες ύλες μορφοποιούνται με τις εικαστικές της επεμβάσεις και οι περίτεχνες συνθέσεις της, εκτός από νέα δυναμική, παρουσιάζουν και ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Τα περιδέραια και τα ενώτιά της εύλογα παραπέμπουν στα προϊστορικά στολίδια, που παρά τη δωρική λιτότητα είχαν έναν έντονο καλλωπιστικό χαρακτήρα αλλά και έναν ιδιάζοντα μαγικό ρόλο.
Η σύγχρονη έκφραση της αρχέγονης αισθητικής στο έργο της Αθανασούλα-Μαντζαβίνου σαγηνεύει τον θεατή με την πρώτη ματιά: τα άχρηστα αντικείμενα (καρποί, κόκκαλα, αποξηραμένες φλούδες, όστρακα, κογχύλια) γίνονται θελκτικά χρηστικά έργα τέχνης στα χέρια της και αποκτούν αποτροπαϊκό χαρακτήρα, χωρίς να χάνουν τη μοναδική τους ομορφιά.
Λουΐζα Καραπιδάκη – Ιστορικός Τέχνης
Χριστίνα Αθανασούλα – Μαντζαβίνου
Η Χριστίνα Αθανασούλα – Μαντζαβίνου γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1968. Σπούδασε γραφιστική και σχέδιο στην Σχολή Βακαλό art & design. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας στην ΑΚΤΟ, με τον Α. Ξανθάκη. Ασχολήθηκε με λογότυπα εταιριών και σήματα στην οικογενειακή επιχείρηση Αθανασούλας ΑΒΕΕ offset & packing – γραφικές τέχνες καθώς και με αφίσες κινηματογράφου. Δούλεψε στον ΟΤΕ για 25 έτη στο δημιουργικό τμήμα και από το 2003 έως σήμερα ασχολείται με το κόσμημα. Κύριο μέλημα της είναι κυρίως η σύνθεση ετερόκλιτων υλικών, παλιών και νέων, υλικά από τη φύση, υφάσματα, νήματα, ανασυνθέτοντας και ενώνοντάς τα. Γυρίζοντας σε παζάρια και υπαίθριες αγορές ταξιδεύοντας και ψαχουλεύοντας εντοπίζει: χάντρες vintage, πετρώματα από τη γη, ημιπολύτιμες πέτρες, αλυσίδες, πόρπες, σκουλαρίκια, κορδέλες, τρέσες, κεντήματα και υφαντά που προσπαθεί να τα μπερδέψει-συνθέσει σε ένα κόσμημα. Κοσμήματα της έχουν φιλοξενηθεί, σε ομαδικές εκθέσεις μουσείων της Ελλάδας και σε γκαλερί της Αθήνας. Ζει και εργάζεται σε Νέο Ψυχικό και Σαρωνίδα.
