Χριστίνα Γουζέλη – Paul Blackman: Ανάμεσα στην ομορφιά του κλασικού και την ομορφιά του αχανούς μέλλοντος

Η ομάδα Jukstapoz ιδρύθηκε το 2010 από την Χριστίνα Γουζέλη και τον Αυστραλό Paul Blackman, με έδρα την Αθήνα, και έχει διαγράψει μια σημαντική παρουσία σε φεστιβάλ και θέατρα ανά τον κόσμο. Νέοι και πολλά υποσχόμενοι, οι δύο χορογράφοι και performers έχουν ήδη δώσει ενδιαφέροντα δείγματα του ταλέντου και της ιδιαίτερης ματιάς τους, κυρίως εκτός συνόρων, μέσα από συνεργασίες με καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής.

Η νέα τους δουλειά «The Art of Dying», ένα σόλο εμπνευσμένο από το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος Ο κήπος των επίγειων ηδονών, υλοποιείται σε συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και της Ομάδας Jukstapoz. “Για πολλά χρόνια τώρα, δουλεύουμε σκληρά προκειμένου να επιτύχουμε την αναγνώριση για τη δουλειά μας. Το να γίνονται παραγωγές με το έργο μας έξω από την Ελλάδα, να περιοδεύουν διεθνώς και τώρα να επιστρέφουμε με την υποστήριξη και σε παραγωγή τριών κορυφαίων ελληνικών ιδρυμάτων τέχνης και χορού, είναι μεγάλη τιμή”, αναφέρουν οι ίδιοι.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί, μάς μιλούν για το έργο που θα δούμε στην Πειραιώς 260, την συνεργασία τους με τον βραβευμένο στο Φεστιβάλ των Καννών μουσικό Jozef Van Wissem – ο οποίος έχει γράψει πρωτότυπη μουσική για την παράσταση – αλλά και την ωραία καλλιτεχνική και προσωπική τους σχέση.

---

– Καταρχάς, πώς θα περιγράφατε το χορογραφικό στυλ και την μέθοδό σας ως Jukstapoz;

Μας αρέσει να εναλλάσσουμε τον ρόλο του καλού και του κακού ως μια αμφίδρομη και αντιθετική ισορροπία, που προσδίδει στη δουλειά μας έναν εύθραυστο μα και σκοτεινό χαρακτήρα και μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε νέους δρόμους που μπορεί να μην είχαμε βρει αν ακολουθούσαμε τη περπατημένη. Θα μπορούσε να πει κανείς πως, βρισκόμαστε ανάμεσα στην ομορφιά του κλασικού και την ομορφιά του αχανούς μέλλοντος.

Ο τίτλος στις δουλειές μας είναι το πρώτο πράγμα που βρίσκουμε. Από εκεί γεννιούνται οι ιδέες μας, η εκάστοτε σύλληψη, το περιεχόμενο κλπ. Ο τίτλος, είναι επίσης ένα σημαντικό φως στο σκοτάδι όταν αναζητάμε απαντήσεις.

Πραγματικά, μας αρέσει να αφιερώνουμε χρόνο στην κινησιολογική έρευνα στα πρώτα στάδια της προετοιμασίας μας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως διατηρούμε όλα τα στοιχεία που ανακαλύπτουμε. Ωστόσο, ο χρόνος που αφιερώνουμε σε έρευνα μας βοηθά πραγματικά να εξελιχθούμε και η σπουδή προς συγκεκριμένες ποιότητες κίνησης γίνεται η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για τη γένεση ενός νέου έργου.

– Ποιες είναι οι “προκλήσεις” στο να δουλεύετε μαζί; Πώς λειτουργεί αυτή η σχέση, σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο;

Οι προκλήσεις… δεν είναι προκλήσεις! Έχουμε ζήσει μαζί τα τελευταία έντεκα χρόνια σε προσωπικό επίπεδο καλλιεργώντας μια σχέση αγάπης. Τα οκτώ από αυτά, χτίζουμε μια εργασιακή σχέση σε επαγγελματικό επίπεδο. Επίσης, πρόσφατα αποκτήσαμε το πρώτο μας παιδί, επομένως, η ¨πρόκληση¨ μπορεί να συμπεριλάβει πολλά πράγματα: οικογένεια, υποχρεώσεις, αλλαγή πάνας, ζέσταμα, δημιουργικότητα, συνεντεύξεις…

Ωστόσο, στη πραγματικότητα νιώθουμε ευλογημένοι καθώς έχουμε τη δυνατότητα να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί κάνοντας αυτό που αγαπάμε και να μοιραζόμαστε τις στιγμές αυτές με τη κόρη μας όταν αυτή βρίσκεται στο στούντιο. Ακόμη, έχουμε ένα ρητό που έχει βοηθήσει πολύ: «Ό, τι συμβαίνει στο στούντιο, μένει στο στούντιο».

– Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας δουλειά “The Art of Dying”, ένα σόλο εμπνευσμένο από το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος Ο κήπος των επίγειων ηδονών.

Πάντα μας άρεσε να δουλεύουμε σε αντιθετικές ατμόσφαιρες και εικόνες, ωστόσο στη νέα παραγωγή (T.A.O.D) επικεντρωνόμαστε περισσότερο προς τα άκρα της παραστατικότητας του χαρακτήρα/πρωταγωνιστή στα πλαίσια ενός φανταστικού τοπίου.

«Η Εύα έχει μόλις θάψει τον Αδάμ.
Ο Δημιουργός έπλασε τη γυναίκα ώστε να ζει περισσότερο.
Είναι το τέλος του κόσμου, μετά το τέλος.
Η γη υπερθερμάνθηκε και κάηκε μέχρι θανάτου, μόνο κάποια κομμάτια της επιπλέουν ακόμα στο σύμπαν…
Βρίσκουμε την Εύα σε ένα από αυτά.
Αυτή είναι η μητέρα όλων των έμβιων πραγμάτων,
άρα δεν μπορεί να πεθάνει αν προηγουμένως δεν πεθάνουν τα πάντα,
ό,τι φέρει την ανάσα, την ουσία και τον ήχο της ζωής.
Προτιμάει να σκέφτεται ότι όλα είναι σε έναν διαρκή ύπνο και λαγοκοιμούνται, ότι δεν είναι νεκρά».

– Ποια είναι η συμβολή της πρωτότυπης μουσικής που συνέθεσε ο βραβευμένος μουσικός Jozef Van Wissem;

Η μουσική του Josef δίνει ζωή στην παράσταση. Η νέα του σύνθεση για το έργο μας είναι το αποτέλεσμα πρωτότυπης χρήσης του κλασικού μπαρόκ μουσικού οργάνου που μετατρέπεται σε σύγχρονη ενορχήστρωση. Θα παρουσιάσουμε επίσης και επιλεγμένα κομμάτια από το πρότερο ρεπερτόριό του.

– Τί σημαίνει για εσάς το γεγονός ότι το έργο σας επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού; Επιπλέον, πώς νιώθετε που η δουλειά σας πρόκειται να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αλλά και στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Είναι σίγουρα ένα προνόμιο να μας παρέχεται η οποιαδήποτε στήριξη ως Καλλιτέχνες. Για πολλά χρόνια τώρα, δουλεύουμε σκληρά προκειμένου να επιτύχουμε την αναγνώριση για τη δουλειά μας. Το να γίνονται παραγωγές με το έργο μας έξω από την Ελλάδα, να περιοδεύουν διεθνώς και τώρα να επιστρέφουμε με την υποστήριξη και σε παραγωγή τριών κορυφαίων ελληνικών ιδρυμάτων τέχνης και χορού, είναι μεγάλη τιμή. Προσδοκάμε να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον νέο ξεκίνημα για μια συνεχή πρόοδο και μελλοντικές συνεργασίες ανάμεσα στην ομάδα μας και τα ελληνικά καλλιτεχνικά ιδρύματα.

– Τί ακολουθεί στη συνέχεια για τους Jukstapoz; Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια για το καλοκαίρι;

Αμέσως μετά την παρουσίαση του (Τ.A.O.D) στην Αθήνα, κατευθυνόμαστε στο Σάλτσμπουργκ, στο πλάι του Jan Lauwers – καλλιτεχνικού διευθυντή της Need Company – και στο φετινό καλοκαιρινό ¨Festspeile¨ για την όπερα “Poppea”. Η παράσταση αυτή, όπου θα συνεργαστούμε με 20 χορευτές, κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 12 Αυγούστου.

---

Info:

Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman, The Art of Dying
11 Ιουνίου στις 21:00 & 12 Ιουνίου στις 19:00 και στις 21:00 (Πειραιώς 260, E)
Τιμές εισιτηρίων: Α Ζώνη: 15 ευρώ | Β Ζώνη: 8 ευρώ, 10 ευρώ
greekfestival.gr

—

Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman, The Art of Dying
Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018, στις 21:00
Μέγαρο Χορού Καλαμάτας – Στούντιο
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 12 ευρώ
kalamatadancefestival.gr

---

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Paul Blackman & Christine Gouzelis © Mike Rafail