Η Χριστίνα Κουλουμπή, απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού και της ΑΣΚΤ, είναι μια ηθοποιός με πολύχρονη καριέρα στο θέατρο και με πολλή αγάπη για εκείνο το ιδιαίτερο είδος, το παιδικό. Ως ένας από τους βασικότερους συντελεστές στην παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη «Μαγικό Κλειδί», μιλά στο Culturenow, τόσο για τη δουλειά της ως σκηνογράφος, όσο για τις παιδικές σκηνές και αυτά που απεκόμισε από τόσα χρόνια δημιουργικής χαράς.
Συνέντευξη στην Αναστασία Ρίζου
CultureNow: κ. Κουλουμπή, ο θίασος της Κάρμεν Ρουγγέρη, περιοδεύει ακούραστα για ακόμα ένα καλοκαίρι. Αυτή τη φορά με το έργο «Μαγικό κλειδί», που μετά από μία επιτυχημένη σεζόν, ανοίγει τα φτερά ανά την Ελλάδα. Μιλήστε μας σχετικά με αυτό το παραμύθι.
Χριστίνα Κουλουμπή: Είναι μια υπέροχη ιστορία που εξυμνεί τη ζωή, τη δύναμη της αγάπης μα πάνω απ’ όλα τη χαρά που δίνει η προσφορά! Η ηρωίδα μας τα έχει όλα, αλλά δεν έχει τίποτα… Η Μοίρα, η νεράιδα για να την προστατέψει από τις πίκρες και τα βάσανα της πήρε την καρδιά και την έκρυψε σε ένα χρυσό κουτάκι. Το κλείδωσε και εκεί… αρχίζει η περιπέτεια της όμορφης βασιλοπούλας μας…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ψάχνει να βρει το κλειδί! Το μαγικό κλειδί που θα την οδηγήσει στο να νιώσει, να συμπονέσει, να λυπηθεί, να συμπαθήσει, να φοβηθεί, να απογοητευθεί, να χαρεί, να αγαπήσει, να ερωτευθεί! Να δώσει και να πάρει συναισθήματα!
C. N.: Έχοντας την επιμέλεια των σκηνικών και των κοστουμιών της παράστασης, αναδεικνύετε ακόμα ένα ταλέντο σας, καθότι απόφοιτη της Καλών Τεχνών. Ποιες ιδιαιτερότητες υπάρχουν όταν δημιουργείτε για παιδική παράσταση;
Χ. Κ.: Όταν δημιουργείς σκηνικά -κοστούμια για μια παράσταση που απευθύνεται σε μικρά ή μεγάλα παιδιά έχεις το άλλοθι του παραμυθιού! Η φαντασία είναι ελεύθερη να ζωγραφίσει περιβάλλοντα απόκοσμα, αφού ο ρεαλισμός δεν είναι το ζητούμενο. Εγώ ξεκινώ από την πραγματικότητα, την αληθινή εικόνα και την αποδομώ. Κλείνω το μάτι στον θεατή χρησιμοποιώντας μια πλούσια χρωματική γκάμα που υποδόρια στέλνει μηνύματα. Το χρώμα έχει δύναμη και η αρμονία που εκπέμπει μπορεί να κατευθύνει συναισθήματα!
C. N.: Από τα πιο σταθερά θεατρικά ραντεβού κάθε καλοκαίρι, είναι αυτό των ελληνικών πόλεων με τα έργα της κ. Ρουγγέρη. Πόσο εύκολα ή δύσκολα χτίζεται η εμπιστοσύνη σε έναν δημιουργό, δεδομένου ότι δεν τις παρακολουθούν μόνο παιδιά, μα άνθρωποι κάθε ηλικίας που γεμίζουν πολλά χρόνια τα υπαίθρια θέατρα;
Χ. Κ.: Οι θεατές, μικροί-μεγάλοι έχουν ένστικτο. Εισπράττουν την καλή πρόθεση, το μεράκι, το ταλέντο, αλλά και τη γνώση που φέρει η Κάρμεν τόσα χρόνια…
Η σχέση αυτή έχει χτιστεί με πολύ γερά θεμέλια και χρόνο με τον χρόνο “ψηλώνει”! Η Κάρμεν (και όλη η ομάδα συνεργατών καθώς το θέατρο είναι κατεξοχήν ομαδικό άθλημα), ακούραστη, γεμάτη αγάπη, δεν εφησυχάζει. Διαρκής δουλειά, επαγρύπνηση, συνεχόμενη επικοινωνία μεταξύ μας, κάνει το κοινό που μας συναντά χρόνια τώρα, αλλά και το κοινό που τώρα γεννιέται και μας γνωρίζει, να εμπιστεύεται τις επιλογές μας και να είναι πιστό κάθε χρόνο στο θεατρικό μας ραντεβού.
C. N.: Εσείς προσωπικά έχετε δουλέψει αρκετά τόσο σε σκηνές για παιδιά, όσο και σε σκηνές για «μεγάλους». Ποιες σας γεμίζουν πιο πολύ και πού συναντήσατε τις περισσότερες απαιτήσεις;
Χ. Κ.: Κάθε παράσταση που έπαιξα ήταν ευτυχία για μένα. Η πρόκληση που παρουσιάζεται μπροστά μου όταν καλούμαι να ερμηνεύσω έναν ρόλο, έναν χαρακτήρα, είναι μεγάλη! Δεν υπάρχει διαφορά στην προσέγγιση του ερμηνευτή στο θέατρο για τα παιδιά από το θέατρο για τους μεγάλους. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια είναι το ποθούμενο. Βέβαια, τα θέματα των έργων για τα παιδιά είναι σίγουρα πιο φωτεινά και απαιτούν πολλές φορές μια φρεσκάδα ιδιαίτερη, ακριβώς επειδή οι μικροί θεατές θα μπορέσουν να ταυτιστούν περισσότερο με τους ανέμελους ήρωες. Στους ενήλικους παρουσιάζεται πιο εύκολα η σκοτεινή όψη των πραγμάτων, ακριβώς γιατί η εμπειρία μας κάνει να λυτρωνόμαστε βλέποντας και τις δύο όψεις του φεγγαριού. Αυτό κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις…
Μου αρέσει να αναμετριέμαι με τον εαυτό μου και στα δυο είδη θεάτρου!
C. N.: Από το 1993 που η «Αντζελίνα η Σταχτοπούτα» δημιουργούσε ουρές έξω από το Εθνικό, μέχρι σήμερα με το «Μαγικό Κλειδί», αν κάνατε έναν απολογισμό, πώς θα περιγράφατε αυτήν την διαδρομή;
Χ. Κ.: Ήμουν πιο μικρή και δεν συνεργαζόμασταν τόσο στενά όσο τα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά ένιωθα τη μάνα μου να ανακαλύπτει ακριβώς αυτό που είχε σαν σκοπό ζωής, σκοπό δημιουργίας. Γεμάτη έμπνευση, χαρά, ορμή αλλά και αγωνία, λαχτάρα, κάποιες φορές απογοήτευση, τόλμησε να ζητήσει και να πετύχει πράγματα ακατόρθωτα για την τότε πραγματικότητα. Είχε ένα ΟΡΑΜΑ και αυτό είναι ακαταμάχητο για τους ανθρώπους που έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και θέλουν να δουν. Την εμπιστεύθηκε ο Ν. Κoύρκουλος να ιδρύσει και να αναπτύξει το ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΕΚΙ του Εθνικού Θεάτρου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το Εθνικό Θέατρο είχε μια Σκηνή ειδικά διαμορφωμένη για να αγκαλιάσει τους θεατές-παιδιά! Οι περιοδείες που άρχισαν να γίνονται σε όλη την Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει καμία έκπτωση στο συνολικό αποτέλεσμα της πολυπληθούς παράστασης, ήταν επίσης ένα από τα επιτεύγματα του τότε Εθνικού. Το Ηρώδειο άνοιξε επίσης στα παιδιά προσφέροντας όλο το μεγαλείο των παραστάσεων της. Είχαν προχωρήσει τα χρόνια, ήμασταν πια με την Κάρμεν στενοί συνεργάτες. Νιώθω πολύ περήφανη και ευτυχισμένη που έχω δει δουλειά μου στον ιερό αυτόν χώρο του Ηρωδείου με την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Παιδική Σκηνή της! Η διαδρομή αυτή μακριά, γοητευτική, μαγική…
C. N.: Πώς είναι να εργάζεται κάποιος σε τόσο οικογενειακό –κυριολεκτικά- κλίμα; Θεωρείτε ότι συμβάλει στο να επιτευχθεί ένα ακόμα πιο δυνατό αποτέλεσμα;
Χ. Κ.: Να δουλεύεις με ανθρώπους που αγαπάς διευκολύνει. Να δουλεύεις με άνθρωπο που αλληλο-λατρεύεσαι σε προχωρά πολύ μπροστά! Καταργούνται οι εγωισμοί, οι άμυνες, οι παρεξηγήσεις κι αυτό μόνο καλό κάνει. Κερδίζεις χρόνο. Το κοινό όραμα και η συνδημιουργία. Ο καθένας στο «χωράφι» του, είναι μια απόλαυση. Μετά από τόσα χρόνια κοινής δουλειάς, έχουμε κατακτήσει με τη μάνα μου έναν κώδικα μοναδικό. Καταλαβαινόμαστε, συμπληρώνουμε, εμπιστευόμαστε η μια την άλλη. Αυτό μου δίνει μια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που με απογειώνει σαν διάθεση.
C. N.: Καλείστε να αντιμετωπίσετε τη νέα γενιά επί σκηνής. Πώς προβλέπετε το μέλλον αυτής, ως καλλιτέχνις;
Χ. Κ.: Είμαι φύση αισιόδοξη. Όταν έχω μπροστά μου ένα ποτήρι νερό θέλω, και το βλέπω, γεμάτο. Υπάρχουν πολλά άσχημα που επηρεάζουν τη ζωή μας, το παρόν αυτών των παιδιών. Υπάρχουν όμως και αρκετά όμορφα και αυτά θα ήθελα να τονίζω ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος.
Το θέατρο μπορεί να είναι πηγή γνώσης, ρυάκι καλαισθησίας, ποταμός επικοινωνίας, θάλασσα ψυχαγωγίας. Μέσα από τη δική μου οπτική και έχοντας συντρόφους ομοϊδεάτες, σε αυτήν την διαδρομή θα ταξιδέψω….
C. N.: Πείτε μας δυο λόγια για τα επόμενα σχέδιά σας και τους στόχους σας.
Χ. Κ.: Αυτήν τη στιγμή ξεκινάμε το project της “Οδύσσειας”, που θα παρουσιάσουμε τον χειμώνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τα υπόλοιπα θα τα μάθετε σε λίγο καιρό! Ένα γεμάτο, όμορφο καλοκαίρι εύχομαι!