Μια ανάσα από τον λόφο του Λυκαβηττού, στον φιλότεχνο δρόμο της Χάρητος, η Χριστίνα Λάππα φέρνει στις καλλιτεχνικές της αποσκευές χρώμα και αίσθημα από τον Αμαζόνιο. Γεννημένη στη Βενεζουέλα, η ζωγράφος διαμόρφωσε το εικαστικό της λεξιλόγιο πολύ πριν θητεύσει στα ρεύματα και στις θεωρίες της ευρωπαϊκής τέχνης. Χάρηκε στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού την παιδική ηλικία και, καθώς αποκαλύπτει το μότο «μόνη πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια», κράτησε από τη Λατινική Αμερική την έμπνευση για καλλιτεχνική δημιουργία.
Στα έργα της ξετυλίγει εικόνες γύρω από την πυκνή ζούγκλα, όπου τα έντονα χρώματα και η σχηματοποιημένη παράθεση φόρμας με τις πυκνές φυλλωσιές, τις αέρινες φιγούρες, τους ορμητικούς καταρράκτες που ξεχειλίζουν από χρώμα, γίνονται «σελίδες» από ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο που παραπέμπει στον εξωτισμό του Γκωγκέν. Η γυναίκα του Αμαζονίου έχει κυρίαρχη παρουσία στο έργο της σαν μούσα που την εμπνέει και ανανεώνει τη διάθεσή της για ζωή. Πρόκειται για έναν παράδεισο, όχι χαμένο, αλλά υπαρκτό, που μέσα σε αυτόν οχυρώθηκε η ζωγράφος και ποτέ δεν εγκατέλειψε.
Η Χριστίνα Λάππα θηρεύει τα κορεσμένα χρώματα της ζούγκλας κι έτσι τα μεταφέρει στο τελάρο της. Ο επισκέπτης θα βρει ένα παιχνίδι διακοσμητικής απλότητας που συνδυάζει ανεπιτήδευτα την αντισυμβατική διάταξη της σύνθεσης και την οργάνωση με βάση το χρώμα και την αίσθηση της ισορροπίας. Ένα παιχνίδι μυθοπλασίας και ονείρου, μια ανάμνηση εμπειριών και περιπέτειας, μια ανασκόπηση φαντασιακού παρελθόντος και χρωματισμένης αίσθησης του παρόντος. Η καλλιτέχνις έχει το μοναδικό προνόμιο να ταξιδεύει κάθε φορά που ζωγραφίζει και να μοιράζεται τις εξορμήσεις της, να προσφέρει απλόχερα και γενναιόδωρα σε εμάς, τους «αταξίδευτους», μια δόση εξωτισμού, μέσα από ένα πανηγύρι χρωμάτων, μεταπλάθοντας ένα σκηνικό της φύσης σε γεγονός της τέχνης.
Πρόκειται για έναν κόσμο πολύχρωμο, σε μια προσπάθεια να ξαναβρεί η τέχνη τη χαμένη της «φυσικότητα», αλλά και το χαμένο της «περιβάλλον» μέσα σε αυτό που καλείται στις μέρες μας, ψηφιακός κόσμος. Η ίδια η ζωγραφική της Λάππα είναι συνυφασμένη με την επιθυμία συνεχούς απόδρασης σε τόπους ανοίκειους και αμόλυντους ακόμη από το πνεύμα του δυτικού κόσμου. Εκεί στρέφει το βλέμμα μας και σμιλεύει την καλλιτεχνική της συνείδηση, αναζητώντας αρχέγονους δρόμους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην καινούργια καλλιτεχνική αίθουσα της Χάρητος, μας υποδέχεται ένας υπόγειος, γενναιόδωρος σε χρώμα εύφορος κήπος αισθητικών ηδονών, ώστε να ξαναϊδωθεί ο κόσμος γύρω μας μέσα από μια «διονυσιακή», πρωτογενή ματιά.
