Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης παρουσιάζει τη νέα του ενότητα με χαρακτικά έργα (οξυγραφίες), καθώς και ένα animation που δημιουργήθηκε από το ίδιο σώμα δουλειάς, ως προέκταση της αμιγώς χαρακτικής εργασίας του. Οι παρεμβάσεις του πάνω στις οξυγραφίες με ένθετα κομμάτια άλλων, δικών του πάντα, χαρακτικών με τη μέθοδο του ραψίματος, προσδίδουν μοναδικότητα στο κάθε έργο. Ταυτόχρονα, με το animation του, εισάγει στην στατικότητα του χαρακτικού, τον ήχο και την κίνηση, δημιουργώντας ένα πειραματικό θέατρο εικόνων.
Στα χαρακτικά του παρελαύνουν γνώριμες και ανοίκειες εικόνες προερχόμενες από την θεατρική παράδοση της Ευρώπης, τη θρησκευτική μυθολογία, την ζωγραφική παράδοση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, τα παιδικά παραμύθια, τους ξυλοπόδαρους του θεάτρου δρόμου, την Commedia dell’arte και την τρέχουσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση.
-Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη, φιλοξενεί την ατομική σας έκθεση με τίτλο «Μεταποίηση». Πως συνδέεται η ονομασία που έχετε δώσει στο εικαστικό γεγονός με την τεχνική που εφαρμόζετε στα έργα σας;
Μεταποίηση σημαίνει η μετατροπή μιας πρώτης ύλης σε κάτι διαφορετικό από ότι ήταν στην αρχική του μορφή. Στην προκειμένη περίπτωση, μετατρέπω ένα χαρακτικό, σε ραμμένο έργο και γίνεται μοναδικό, σχετικά με την αρίθμηση των αντιτύπων στην χαρακτική. Και η άλλη μετατροπή, είναι το δεκάλεπτο animation, με τίτλο “Το θέατρο της χαρακτική”. Ένας άλλος λόγος είναι, πως η προηγούμενη μου έκθεση, πάλι στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, το 2017, είχε τίτλο “Ποιητικά περιστατικά”. Νομίζω πως το δικαιούμαι…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Ως φυσική προέκταση των οξυγραφιών της νέας σας ενότητας, έχετε δημιουργήσει και ένα animation. Τι θεωρείτε πως επιτυγχάνεται μέσω αυτής της προσθήκης;
Ναι, είναι το δεύτερο animation που κάνω, μετά το “Carousel της χαρακτικής”. Είναι μεγάλη υπόθεση να βλέπω τους πρωταγωνιστές μου να παίρνουν ζωή και να ξεκολλάνε από το χαρτί, να δίνω ζωντάνια στην ατμόσφαιρα των έργων μου. Την αισθητική που θέλω να περάσω μέσα από τα έργα μου, σε συνδυασμό με τα ακούσματα που έχω φτιάξει. Ολόκληρη η θεατρική παράσταση, είναι ηχητικά είναι “ντυμένη”, από πάρα πολλές πηγές, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Είναι ένα μουσικό χαλί, από: εργαλεία, ρολόγια, παιδικά και ηλεκτρονικά παιχνίδια, εκκλησιαστικό όργανο, όπερα, φυσικούς ήχους, φωνητικά, καμπάνες και ψιθύρους ζώων!
-Στα έργα σας, πρωταγωνιστούν μεταξύ πολλών ακόμα και μορφές που θυμίζουν λαϊκούς θεατρίνους της Commedia Dell Arte. Το θέατρο, αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;
Τα πάντα είναι πηγή έμπνευσης. Το θέατρο είναι γύρω μου ανά πάσα στιγμή…και εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Πρωταγωνιστούμε όλοι μας live, χωρίς πρόβα, “παίζουμε” τον σπουδαιότερο ρόλο μας, μιας και έξω, εμείς είμαστε οι αληθινοί “σταρ”! Έτσι και οι πρωταγωνιστές μου, έχουν μάθει τον ρόλο τους άψογα, μάλιστα παίζουν και στο “Θέατρο της χαρακτικής”!
Πάντως η πηγή έμπνευσης και οι ιδέες, έρχονται, μόνον όταν αρχίσεις να δουλεύεις. Πρέπει να αρχίσω από κάποιο στήσιμο, να μπορέσω να σχηματοποιήσω τις σκέψεις σου. Να δώσω έναν χαρακτήρα, να υπάρχει όμως και μια αφήγηση που θα αιωρείται στον αέρα.. Τα έργα μου είναι ο καθρέπτης μου, οπότε απλά αφήνομαι. Αν δεν τα βάλω όμως κάτω τα πράγματα, με χαρτί και με μολύβι, αν δεν σκίσω χαρτιά και να τα μουτζουρώσω και ξανά από την αρχή…. Δεν γίνεται δουλειά.
-Έχετε επιλέξει να εκφράζεστε καλλιτεχνικά μέσω της χαρακτικής. Τι σας γοητεύει σε αυτό το είδος τέχνης;
Με μάγεψε! Η αισθητική που μπορείς να πετύχεις, μέσα αυτήν την τέχνη! Επίσης η “κουζίνα” που απαιτεί η χαρακτική, είναι σαν να απαιτεί μια ιεροτελεστία! Οι ατέλειωτες δυνατότητες συνδυασμών και ο πλούτος γραφής. Το χρώμα στην χαρακτική, είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο…!!! Όταν πρωτογνωριστήκαμε με την χαρακτική και κατάλαβα πόσο κόπο έχει, ήθελα να τελειώσω τα δύο εξάμηνα της σχολής και να μην ξανά ασχοληθώ ποτέ μαζί της. Έλεγα πως είναι μαζοχιστική τέχνη για όλα αυτά που απαιτεί, όμως το αποτέλεσμα, της κοπιώδους ατμόσφαιρας, που βγάζει η χαρακτική, με συνεπήρε..!
-Κατοικείτε και εργάζεστε στην Αθήνα και το Παρίσι. Η πολυτάραχη κοινωνικοπολιτική ζωή των δύο πρωτευουσών, επηρεάζει τον καλλιτεχνικό σας οίστρο;
Φυσικά με επηρεάζουνε οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Είμαστε και εμείς, μια κουκίδα, πάνω σε έναν κοινωνικό ιστό. Δεν είναι θέμα, Αθήνας ή Παρισιού, όπου δεν έχουν και καμία σχέση αυτές οι δύο πόλεις, παρά μόνον πως ανήκουν στην Ευρώπη. Νομίζω και στην Αφρική αν ζούσα, θα ήθελα να ξέρω τι γίνεται γύρω μου. Αν μπω στο μετρό, ή κινηθώ σε δημόσιο χώρο, αντιλαμβάνομαι, με τον δικό μου τρόπο, τις κοινωνικοπολιτικές επιδράσεις, αυτών των εξελίξεων… Είναι πηγή έμπνευσης! Η καλύτερη όπως έμπνευση, έρχεται ψάχνοντας και δουλεύοντας. Φωτογραφικό υλικό δικό μου, επίσκεψη σε βιβλιοθήκες, σημειώσεις, φωτογραφίες από βιβλία, περιοδικά και από οπουδήποτε… Ο Νίτσε λέει πως πρέπει να είσαι ικανός να ανέβεις στο κεφάλι σου…! Κάπως έτσι! Και το ερώτημα είναι, πώς μαθαίνει κανείς να ανεβαίνει στο κεφάλι του?
-Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα σχέδια σας για το μέλλον;
Να προχωρήσω έναν νέο κύκλο animation γιατί νομίζω πως μπορούν να γίνουν πολύ ωραία πράγματα εκεί.Ήδη δουλεύω επάνω σε νέα χαρακτικά για μελλοντικές εκθέσεις. Νέοι τίτλοι έχουν μπει στο σημειωματάριο και οι μουτζούρες – σημειώσεις, δεν σταματούν ποτέ!
Διαβάστε επίσης:
Χριστόφορος Κατσαδιώτης – Μεταποίηση: Ατομική έκθεση στη γκαλερί Ζουμπουλάκη