Χρήστος Λούλης: Υπάρχει ένα κοινό για το οποίο το θέατρο είναι πρώτη ανάγκη

Ο Χρήστος Λούλης μιλάει στο CultureNow για τον ρόλο του Ιάσονα, που υποδύεται στη Μήδεια του Ευριπίδη, την οποία παρουσιάζει το Φεστιβάλ Επιδαύρου, ενώ παράλληλα μας εξηγεί το λόγο που απέχει από τα τηλεοπτικά, αλλά και τον λόγο που το θέατρο είναι τελικά αυτό που του ταιριάζει.

Συνέντευξη στη Μαρία Κωφίδου

CultureNow: Φέτος σας συναντάμε στην Επίδαυρο στην “Μήδεια” όπου έχετε το ρόλο του Ιάσονα. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την παράσταση;

Χρήστος Λούλης: H συγκεκριμένη παράσταση φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα ασφαλές καταφύγιο για το κοινό που θα έρθει να την παρακολουθήσει και να έρθει σε επαφή με το λόγο του Γιώργου Χειμωνά , ο οποίος έχει κάνει τη μετάφραση, και φυσικά με το λόγο του Ευριπίδη. Η παράσταση αυτή στέκεται με σεβασμό απέναντι σε αυτά, προσπαθεί να μην υπερισχύσει αυτών με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, θέλοντας πολύ απλά να πει μια ιστορία.

C. N.: Βρίσκετε σημεία ταύτισης με τον ήρωα;

Χ. Λ.: Ο Ιάσονας έζησε και πέθανε με έναν στόχο, να γίνει βασιλιάς αλλά δεν έγινε ποτέ, εγώ δεν έχω την σκέψη να γίνω “κάτι”. Επίσης είχε το χάρισμα να εξημερώνει τους ανθρώπους και να λειτουργεί σύμφωνα με στρατηγικές, κάτι που προσωπικά δεν μπορώ να το κάνω.

C. N.: Δεν πρέπει όμως για να επιβιώσεις στο χώρο της υποκριτικής να ακολουθήσεις κάποια στρατηγική;

Χ. Λ.: Σε αυτό το δύσκολο χώρο λειτουργείς και επιβιώνεις μέρα με τη μέρα και όταν αναφέρω την έκφραση μέρα με τη μέρα, δε μπορώ να κάνω λόγο για στρατηγική.  Είσαι εκεί, δίνεις ότι έχεις και δεν έχεις, την ενέργεια σου, και απλά περιμένεις την επόμενη μέρα.

C. N.: Είναι γεγονός ότι διανύουμε μια δύσκολη περίοδο. Παρόλα αυτά  υπάρχει δραστηριότητα στις παραγωγές θεατρικών έργων και όχι μόνο. Ποια είναι η γνώμη σας;

Χ. Λ.: Είναι θετικό το ότι γίνονται προσπάθειες να υπάρχουν παραγωγές. Και αυτό είναι μια απόδειξη πως η ζωή συνεχίζεται παρόλες τις αντίξοες συνθήκες. Περισσότερο όμως απο όλα θεωρώ σημαντικό ότι και σε αυτούς τους καιρούς συνεχίζουμε να μιλάμε για Τέχνη και για αυτά τα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού.

C. N.: Τα τελευταία χρόνια σας βλέπουμε κατά κόρον σε θεατρικές παραγωγές. Φαντάζομαι ότι είναι προσωπική σας απόφαση να απέχετε απο τα τηλεοπτικά δρώμενα.

Χ. Λ.: Δεν είχα και πάρα πολλές προτάσεις. Αυτά τα πράγματα είναι συνήθως αμφίδρομα. Σαφώς και έκανα περισσότερο θέατρο γιατί το θέατρο είναι κάτι πιο σίγουρο και κάτι το οποίο μας αρέσει πιο πολύ να εργαζόμαστε, διότι η τηλεόραση θεωρώ ότι είναι περισσότερο δουλειά του σκηνοθέτη και όχι του ηθοποιού. Για το ότι δεν έχω παίξει στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, σίγουρα φταίει το ότι είμαι και εγώ λίγο “ακατάδεκτος” αλλά και ότι δε με ήθελαν.

C. N.: Μετά την Επίδαυρο, τι;

Χ. Λ.: Μετά το πέρας των παραστάσεων ξεκινάω πρόβες με τον Γιάννη Χουβαρδά για τον Περικλή του Σαίξπηρ με το οποίο θα βρεθούμε στο Λονδίνο όπου και θα δώσουμε τρεις παραστάσεις στο θέατρο Globe στο πλαίσιο του πολιτιστικού οργασμού που θα υπάρξει λόγω της Ολυμπιάδας και θα ανέβουν τα έργα του Σαίξπηρ σε όλες τις γλώσσες. Επίσης θα παίξω σε ένα ακόμη έργο στο Εθνικό,στο «Τρωίλος και Χρυσηίδα»….. του Σαίξπηρ με τον Λιθουανό σκηνοθέτη Oscaras Korsunovas.

C. N.: Τηλεόραση;

Χ. Λ.: Τηλεόραση καθόλου. Άλλωστε φέτος δεν υπάρχουν και πολλές παραγωγές.

C. N.:  Εν μέσω της οικονομικής κρίσης ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το μέλλον του Θεάτρου και της Τέχνης γενικότερα;

Χ. Λ.: Το θέατρο έχει ένα κοινό το οποίο του είναι πιστό. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι τον χειμώνα που μας πέρασε, το θέατρο – και εννοώ ένα συγκεκριμένο είδος θέατρου- δεν επηρεάστηκε απο την κρίση, ο κόσμος πήγαινε να δει παραστάσεις οι οποίες σημειώσανε μεγάλη επιτυχία. Αυτό σημαίνει
ότι υπάρχει ένα κοινό για το οποίο το θέατρο είναι πρώτη ανάγκη. Και αυτοί οι άνθρωποι λαμβάνουν απο το θέατρο κάτι που δεν μπορεί να κοστολογηθεί. Το Θέατρο και η Τέχνη γενικότερα δεν πιστεύω ότι θα επηρεαστεί απο την κρίση, αλλά το ζήτημα είναι πως θα επηρεάσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τέχνη στο πέρασμα των αιώνων έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου και δεν έχει πάθει τίποτα. Έχει μεταλλαχθεί, έχει αλλάξει αλλά είναι πάντα εκεί.

C. N.: Συμφωνείτε ότι ίσως να είναι και μια εποχή που θα δούμε αν και λιγότερες λόγω της κρίσης πιο ποιοτικές παραγωγές;

Χ. Λ.: Το ότι θα είναι λιγότερες οι παραγωγές και ότι θα χρειαστεί οι άνθρωποι του χώρου να συνεργαστούνε περισσότερο δε χωράει καμία αμφιβολία. Δεν ξέρω όμως αν αυτό θα σημαίνει και αυτομάτως πιο ποιοτικές παραγωγές. Το ελπίζω αλλά δεν είμαι σίγουρος.

C. N.: Σε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας σας, τι είναι αυτό που κουβαλάτε ως εφόδιο και σκέψη και σας κάνει να συνεχίζεται;

Χ. Λ.: Δεν ξέρω. Συνήθως σκέφτομαι αυτά που ονειρευόμουν πριν γίνω ηθοποιός και με κάνουν και προχωρώ και δεν τα παρατάω. Θυμάμαι αυτή τη λαχτάρα που είχα, τα όνειρα που έκανα και το πως σκεφτόμουν, τα ταξίδια που έκανε ο νους μου, και είναι πολύ όμορφο για να το αφήσω να φύγει.

C. N.: Μένει ακόμη ζωντανό;

Χ. Λ.: Προσπαθώ. Τίποτα δε μένει ζωντανό χωρίς προσπάθεια.

C. N.: Γιατί, αλήθεια επιλέξατε να γίνετε ηθοποιός; Πως πήρατε την απόφαση;

Χ. Λ.: Συμπτωματικά σχεδόν. Πήρα μια απόφαση χωρίς στην ουσία να το καταλάβω. Βρισκόμουν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά όπου και σπούδαζα οικονομικά και για ένα ανεξήγητο λόγο αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στον επάνω όροφο. Εκεί είδα μια ανακοίνωση όπου έλεγε ότι ζητάνε άτομα για τη θεατρική ομάδα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Χρειάστηκε μόνο να κάνω το πρώτο βήμα. Η απόφαση μου να πάω στη θεατρική ομάδα ήταν το κλειδί που ξεκλείδωσε το καινούριο δρόμο στη ζωή. Αλλά για να πάρω την απόφαση αυτή  έπρεπε να κάνω κάτι παράλογο, να πάω μια βόλτα στον επάνω όροφο!

C. N.: Ποιο είναι το τίμημα της απόφασης σας;

Χ. Λ.: Το να μην ζω κανονική ζωή, όπως ζούνε όλοι οι άλλοι. Αλλά βέβαια ακόμη και αν δεν γίνομουν  ηθοποιός και πάλι δε θα ζούσα μια κανονική ζωή, νομίζω.  Το τίμημα στην καθημερινότητα  αυτής της  δουλειάς είναι ότι είναι πολύ δύσκολη σωματικά, ψυχικά, είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις καλά απο αυτή τη δουλειά έως αδύνατο αν αναλογιστεί κανείς ότι ψάχνεις για δουλειά κάθε τρεις μήνες. Δεν φτάνεις ποτέ στο σημείο να πεις ότι βρήκα τη σειρά μου. Θέλει συνέχεια να ενημερώνεσαι, να εκπαιδεύεσαι.  Δεν είναι απλή δουλειά. Είναι τρόπος ζωής. Και πάνω απο όλα απαιτεί ταπεινότητα. Και αυτό είνα το πιο δύσκολο.

C. N.: Τι σημαίνει για εσάς η λέξη ηθοποιός;

Χ. Λ.: Σημαίνει, όπως έχει πει και ο Σαββόπουλος, κάποιος που ζει τα ωραία πράγματα με αίμα και με θυσίες για το συμφέρον όλων σας και το κοινό καλό.